ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΜΑΚΡΥΝΗ ΜΟΓΓΟΛΙΑ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού

Κάπου στο Ουλάν Μπατόρ - πρωτεύουσα της Μογγολίας - υψώνεται ολόλευκος ρωσσικής τεχνοτροπίας ορθόδοξος ναός, αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα.          

Ναι, στη στέππα της μακρυνής Μογγολίας. 

Το εκκλησίασμα αποτελείται από Ρώσσους και Μογγόλους. 

Ιερέας ο π. Αλέξιος Τρούμπαχ. 

Ιστορικά η πρώτη πληροφορία για χριστιανούς στη Μογγολία έχει σχέση με την εξάπλωση των Νεστοριανών στην Ασία (μετά τον 7ο αιώνα). 

Πάντως μέχρι τον 13ο αιώνα οι μισοί Μογγόλοι ήσαν Νεστοριανοί. Μόλις κατά τον επόμενο αιώνα κατέρρευσε η μογγολική αυτοκρατορία και πολλοί Μογγόλοι ασπάσθηκαν τον μωαμεθανισμό. Κατά τόν 16ο αιώνα πολλοί προσηλυτίσθηκαν στο Βουδδισμό. Σήμερα μετά τήν πτώση του κομμουνισμού οι μισοί κατοικοι είναι Βουδδιστές.

Πότε ξεκίνησε η σύγχρονη ιεραποστολική προσπάθεια; Το 1998 το Πατριαρχείο Μόσχας έστειλε ιερέα στη Μογγολία για τους εκεί Ρώσσους.

Μέχρι το 2005 δεν έγινε καμμιά προσπάθεια ευαγγελισμού των Μογγόλων. 

Τότε έφθασε στήν χώρα ο Ρώσσος ιερέας π. Αλέξιος Τρούμπαχ. Θείω ζήλω πυρούμενος αρχίζει να κηρύττει Χριστόν στους κατοίκους. Στόχος του η δημιουργία μογγολικής Εκκλησίας που θα χρησιμοποιεί τη μογγολική γλώσσα και θα λαμβάνει υπ’ όψιν το ντόπιο πολιτισμό. 

Το OMCM (Ορθόδοξο ιεραποστολικό κέντρο της Αμερικής) στέλλει σαν συνεργάτη του τον Ελληνοαμερικανό Σπύρο Δεληγιάννη. 

Ο π. Αλέξιος στοχεύει χειροτονία Μογγόλων ιερέων, ίδρυση ιερατικής σχολής και νέων ενοριών στην πελώρια χώρα. 

Το 2012 βρέθηκε στη χώρα σταλμένος από την Αμερική (OMCM) ο μοναχός Ιώβ καθώς κι ο Κουρτ Μπρίνγκερουντ. Μαθαίνουν τη γλώσσα και είναι έτοιμοι να συμπαρασταθούν στον π. Αλέξιο στα φιλόδοξά κατά Θεόν σχέδιά του. 

Αντί των αντιπαραγωγικών εθνοφυλετισμών διαπιστώνουμε με απέραντη χαρά την Ορθόδοξη συνεργασία για την εξάπλωση της Ορθοδοξίας στη Μογγολία και όχι φιλονικίες δικαιοδοσιακού χαρακτήρα που σκανδαλίζουν. 

Εύχεσθε εκτενώς για τους εν Μογγολία ευαγγελιζομένους τα αγαθά. 

Η ΝΤΖΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΚΟΡΕΣ

Διασκευή του  Ανδρέα Κυριακού

Η λειτουργία της Κυριακής είχε τελειώσει και το εκκλησίασμα, με επικεφαλής τον π. Αλέξιο, συμμετείχε σε κοινό γεύμα με ρωσσικά και μογγολικά εδέσματα.

Παρά τη διαφορά πολιτισμών η κοινή πίστη ηταν ο δεσμός των δύο ομάδων. Μια από τις Μογγολές γυναίκες, η Ντζάγια, παρευρέθηκε στο κοινό γεύμα μαζί με τα παιδιά της κι είχε μιά λάμψη και ειρηνική παρουσία. Ο π. Αλέξιος μου είπε την ιστορία της και πώς ο Θεός τη χρησιμοποίησε για να πλησιάσει άλλους παρά τις ταλαιπωρίες που υπέφερε. Ο άντρας της πέθανε πρόσφατα.

Η Ντζάγια δεν φαινόταν σαν κάποια που είχε περάσει τέτοια ταλαιπωρία. Η Ντζάγια είχε προσελκυστεί στήν Ορθοδοξία από τον π. Αλέξιο. Μέσω της επιρροής της ολόκληρη η οικογένειά της οδηγήθηκε στό Χριστό καί βαπτίστηκε. Οδήγησε στήν Ορθοδοξία ακόμη και κάποιους φίλους της. Αλλα ήταν κατά τη διάρκεια της κηδείας του άντρα της που η Ντζάγια έδειξε τη μεγαλύτερή της μαρτυρία για το Χριστό. 

Η μαρτυρία της δεν ήταν κάτι που είπε. Μάλλον προήλθε από την ίδια ειρήνη και δύναμη που είχα εντοπίσει σ αυτήν κατά τη διάρκεια  του κοινού γεύματος. Οι άνθρωποι κατά την κηδεία πρόσεξαν ότι είχε ένα τελείως διαφορετικό τρόπο κι εσωτερική δύναμη για ν αντιμετωπίσει την τραγωδια του θανάτου από τους περισσότερους ανθρώπους στή Μογγολία.

Αυτό τους έκανε να ερευνήσουν και να μάθουν από πού έπαιρνε αυτή τη δύναμη καί ελπίδα. Αργότερα, όταν μίλησα με τη Ντζάγια για το σύζυγό της ο πόνος της ήταν ορατός αλλά εξακολουθούσε να αποπνέει τη βαθειά αίσθηση ειρήνης και πεποιθήσεως που προερχόταν από τον Κύριο.

Αυτός είναι πού την κρατούσε κατά τη δύσκολη αυτή στιγμή. Αυτό ειναι πού πρόσεξαν οι φίλοι της καί η ευρύτερή της οικογένεια κι οδήγησε μερικούς από αυτούς στο να πληροφορηθούν και να εξερευνήσουν την πίστη,με την ενθάρρυνση της Ντζάγιας βεβαίως.

ΠΗΓΗ:

OCMC Magazine volume 28

(σελ. 6 του pdf)