Γυρίζαμε μια ταινία και είχε γεμίσει το σπίτι μας κόσμο και προβολείς τυλιγμένους με χρωματιστά φίλτρα και ρυζόχαρτα.
Έφυγα, πήγα μια βόλτα, στο κομμάτι της παραλίας που δεν δόθηκε ακόμη, περνούσα μέσα από ένα μονοπάτι που αριστερα και δεξιά είχε μικρούς περιφραγμένους χώρους για τέννις ή μπάσκετ. Περπατούσα επάνω σε χώμα και ένιωθα την επικινδυνότητα ενός μη πολυσύχναστου δρόμου.
Τέσσρις-πέντε γυναίκες καθισμένες σε καρέκλες, σ΄ένα φαρδύ πεζοδρόμιο, με είδαν από μακρία και κάτι μουρμούρισαν μεταξύ τους για το μπλουζάκι που φορούσα. Μεσ' τον ψίθυρο ακουγόταν τον όνομα Νίτσα. Η Νίτσα είναι μια γυναίκα που κρατάει μια μπουτίκ πλάι σ΄'ενα νοσοκομείο. Άγαρμπο αντρικό σώμα και κορακίσια μαλλιά. Τις κοιτούσα και με κοιτούσαν, ήθελα να τις πω πως έχω αγοράσει ένα μπλουζάκι ακόμη πιο όμορφο κι ακόμη πιο φτηνό από άλλο μαγαζί, αλλά κάτι με οδήγησε στο εσωτερικό μιας πολυκατοικίας.
Ανέβαινα το κλιμακοστάσιο μαζί με άλλους. Μια κοπέλλα δίπλα μου μου λέει, γελάς γιατί ακόμη δεν έχεις καταλάβει τι γίνεται.
-Τι γίνεται; ρώτησα
Θα μας εκτελέσουν μου λέει, και τότε συνειδητοποίησα πως ένιωθα στα πλευρά μου την κάνη ενός όπλου.
-Γιατί; ρώτησα χαμηλά, είχαν εμφανιστεί κι οι στρατιώτες, κι άλλα όπλα μαζί με πίεση και αγριάδα.
Γιατί είμαστε Εβραίοι μου απάντησε η γυναίκα δίπλα μου, οι παλάμες μου άρχισαν να ιδρώνουν κι εγώ ξύπνησα με το συναίσθημα και τη σιγουριά ότι θα πεθάνω.
*
Έλεγα σ΄ένα φίλο πως για τους Εβραίους έμαθα γύρω στα δεκάξι, ήταν η εποχή που παιζόταν ''το ολοκαύτωμα'', υπερπαραγωγή για σειρά στην τηλεόραση. Στην αρχή νόμιζα ότι όλη η ιστορία ήταν απλά ένα τραβηγμένο σενάριο. Μετά, ρωτώντας από δω, διαβάζοντας από κει έμαθα..
Δυο χρόνια μετά, ένας άλλος φίλος εκείνης της εποχής, μου έδειξε ένα νεαρό αγόρι περίπου στην ηλικία μας. Είχε πολύ κοντά ανοιχτόχρωμα μαλλιά και σκληρό, σφιγμένο πρόσωπο με λεπτά χαρακτηριστικά. Αυτός είναι ναζιστής μου είπε. Τι ναζιστής του λέω, καθώς ήμουν αθώα και ρομαντική αλλά και άπειρη. Χιτλερικός βρε παιδί μου, δεν καταλαβαίνεις; μου απάντησε ο φίλος μου.
Όχι δεν καταλάβαινα.. ούτε τώρα καταλαβαίνω..
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου