Επίσημο ένδυμα… πυτζάμα!!!

Η ιστοριούλα είναι αληθινή και μου την είχε διηγηθεί πριν πολλά χρόνια ο μπάρμπα-Πάνος από το Μαραθιά.

Το όμορφο αυτό χωριό που βρίσκεται απλωμένο σε τρεις μαχαλάδες ήταν ένα από τα λεγόμενα «Πολιτοχώρια» της Ευρυτανίας καθώς οι περισσότεροι κάτοικοί του μετανάστευαν από παλιά στην Κωνσταντινούπολη. Αργότερα μετανάστευαν και στην Αμερική. Εκεί οι ξενιτεμένοι Μαραθιώτες κατάφεραν να κάνουν προκοπή οπότε και οι οικογένειές τους και οι συγγενείς τους ξοπίσω στο χωριό την πέρναγαν καλά. Είχαν τις απολαβές τους αφού φτάνανε τα εμβάσματα από τους μετανάστες και γι’ αυτό δεν στερούταν όπως σ’ άλλα πάμπτωχα ευρυτανικά χωριουδάκια. Έβλεπες τα Μαραθιώτικα τα σπίτια στολισμένα με λογιών-λογιών όμορφα πράγματα φερμένα από την Πόλη. Οι Μαραθιώτες είχαν πάθος και με το καλό το ντύσιμο. Έβγαιναν περατζάδα στο χωριό ντυμένοι στην πένα με ρούχα όμορφα και κομψά. Βλέπετε τα μπαούλα από το εξωτερικό πήγαιναν κι έρχονταν φορτωμένα με του κόσμου τα καλά.

Κάποτε ένας Μαραθιώτης “Αμερικάνος” έστειλε στους συγχωριανούς του τρία μεγάλα μπαούλα γεμάτα με… πυτζάμες! Από κείνες που πάνε ασορτί πανταλόνι με σακάκι. Ήτανε εμπριμέ με χοντρές ρίγες και έντονα παρδαλά χρώματα. Οι Μαραθιώτες κράτησαν όσες χρειάζονταν για τα… του ύπνου τους αλλά το ένα μπαούλο περίσσεψε. Έτσι αποφάσισαν να το στείλουν δώρο σε ένα άλλο απόμακρο φιλικό χωριουδάκι που σήμερα δεν υπάρχει μιας και είναι βυθισμένο στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Φόρτωσαν το μπαούλο με τις περισσευούμενες πυτζάμες επάνω σ’ ένα μουλάρι αλλά στη φούρια τους ξέχασαν να ορμηνέψουν τον αγωγιάτη περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Αυτός όταν έφτασε στον προορισμό του παρέδωσε το φόρτωμα στην πλατεία. «Σας το στέλν’ οι Μαραθιώτις απ’ του Αμέρικα» τους είπε και συνέχισε το δρόμο του.

Μαζεύτηκαν αμέσως οι ντόπιοι κι άνοιξαν ανυπόμονα το μπαούλο. Μόλις αντίκρισαν κείνα τα φανταχτερά εντυπωσιάστηκαν μα και παραξενεύτηκαν πολύ. Αναρωτιόντουσαν τι να ‘ναι. Δεν είχαν δει ποτέ ξανά τέτοιο περίεργο ρουχισμό και έτσι έπιασαν αναμεταξύ τους το κουβεντολόι μπας και βγάλουν άκρη. Καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του αλλά συμπέρασμα μηδέν! Πάνε λοιπόν στο σοφό το γέροντα του χωριού το μπάρμπα Γιώργη να πάρουν γνώμη. Εκείνος περιεργάστηκε με προσοχή τα ρούχα κι αφού έξυσε το πηγούνι του γυρίζει και τους λέει: «Καλά ωρέ ντιπ γκαβοί είστε, δεν τηράτε ότι είναι κουστουμάκια καλοκαιρνά; Πανταλόνι απ’ κάτ, σακάκι απ’ πάν’, τσέπες ολούθε»! Κατενθουσιάστηκαν οι χωριανοί: «μωρέ μπράβο, οι Μαραθιώτες τέτοιου δώρου» έλεγαν και ξανάλεγαν. «Πρέπ’ να τς τιμήσουμι τς ανθρώπ’ς» κατέληξαν.

Έτσι λοιπόν την Κυριακή ξεκίνησαν για επίσκεψη στο Μαραθιά. Έφτασαν πουρνό-πουρνό στο χωριό και τράβηξαν κατά την εκκλησιά για τη λειτουργία. Όλοι τους ήταν ντυμένοι στην τρίχα, με τα κοστούμια τους. Μόνο που αυτά δεν ήταν τα συνηθισμένα, αλλά… οι πυτζάμες από το Αμέρικα!!! Μπήκαν σοβαροί-σοβαροί με τα παρδαλά τους και έπιασαν τα στασίδια. Καμάρωναν μέσα στη …χρωματική πανδαισία! Φανταστείτε όμως τι έπαθαν οι Μαραθιώτες μόλις τους είδαν. Έγινε το σώσε!!! Κόντεψε να του πέσει του παπά το θυμιατό απ’ το χέρι και οι υπόλοιποι λιγοθύμισαν απ’ τα γέλια. Πάει κι η λειτουργία, διακόπηκε! Οι άλλοι τους κοίταγαν αποσβολωμένοι μέχρι που πήραν τις εξηγήσεις και το ‘ριξαν μετά κι αυτοί στο καλαμπούρι πίνοντας όλοι μαζί τα τσίπουρά τους στον καφενέ της πλατείας.

 

«Μωρέ, θα ‘ρθουν καιροί που θα παρακαλάτε για τέτοια κουστουμάκια» είπε ο σοφός ο Μπάρμπα Γιώργης όταν οι συγχωριανοί του επιστρέφοντας του διηγήθηκαν το πάθημά τους.  Ρε λέτε;;;

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"