Πού πάει η Ευρώπη;

Μέσα σε λίγους μήνες (από τον περασμένο Ιούνιο), η ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης μετατράπηκε σε παιχνίδι για έναν: τη Γερμανία. Αγνοώντας κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης και γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την απόφαση της συνόδου κορυφής για απ' ευθείας χρηματοδότηση των...
προβληματικών τραπεζών από την ΕΚΤ (ουσιαστικά, το μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό ESM), η πραγματική ηγέτις της Ε.Ε. επιβάλλει με το έτσι θέλω τους δικούς της κανόνες.
Η περίπτωση της Κύπρου ήταν απλώς η πρόβα τζενεράλε αυτής της μεταστροφής. Από το bail out (την εκ των έξω διάσωση) στο bail in (την εκ των έσω διάσωση). Αυτό ακριβώς συζητείται επισήμως στο Eurogroup, αν και, μόλις λίγες ημέρες πριν, ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών διέψευδε κατηγορηματικά τα σενάρια αλλά και τις δηλώσεις τού «Mr. Eurogroup», για γενίκευση του κυπριακού παραδείγματος.

Αφού η γερμανική πλευρά έκανε τη δουλειά της, διασώζοντας, με το αίμα και τις θυσίες των νότιων ευρωπαiκών λαών, τις δικές της τράπεζες του Βορρά (που είχαν ταρακουνηθεί επικίνδυνα μετά την κρίση του 2008), έφτασε τώρα στην άλλη άκρη. Καλεί αυτούς τους ίδιους λαούς να σώσουν ουσιαστικά τις τράπεζές τους, αποδεχόμενοι το ρίσκο ενός γενναίου κουρέματος στις καταθέσεις τους.

Είναι προφανές ότι η νέα μορφή Pax Germanica, που απλώνεται σταδιακά πάνω από την ευρωπαϊκή ήπειρο, οδηγεί σε λιγότερη και όχι περισσότερη Ευρώπη. Από τη στιγμή που η Γερμανία συμπεριφέρεται ως ο απόλυτος επικυρίαρχος της Γηραιάς Ηπείρου και ακολουθεί το δόγμα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», κατά βούληση και κυρίως με βάση τα στενά εθνικά της οικονομικά συμφέροντα, είναι καταδικασμένη κάθε προσπάθεια εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης της Ε.Ε.

Οδεύουμε λοιπόν ταχύτατα προς μια ακραιφνώς γερμανική Ευρώπη. Μια Ευρώπη που θα εξυπηρετεί ό,τι συμφέρει τον πλούσιο Βορρά εις βάρος τού συνεχώς φτωχοποιούμενου Νότου. Και μάλιστα όλα αυτά καλυμμένα από ένα πέπλο καλβινιστικής ψευτο-ηθικότητας των ενάρετων βορείων απέναντι στους «ανήθικους» νότιους. Ηδη η ροή του χρήματος οδηγείται εκεί, ενώ πληροφορίες φέρουν τη Γερμανία να αγοράζει και ποσότητες χρυσού.

Ολα αυτά θέτουν ξανά επί τάπητος το μέγα πρόβλημα της ευρωπαϊκής πορείας. Και αναδεικνύουν τα αυξημένα καθήκοντα του ευρωπαϊκού Νότου, πριν το όλο μεταπολεμικό πείραμα καταρρεύσει ολοκληρωτικά. 

πηγή