Δημήτρης Κοσμόπουλος
Όλα τα λύνει το χώμα
Όλα τα καταπίνει
Θα τελειώσουν όλα κι αλλιώς
Θ΄αρχίσουν
Κάτω από χώμα
Κόκκινο βαθύ Μαύρο
Μητρικό τόσο που
Κάτω από χώμα κοιμούνται
Δρόμοι και μονοπάτια τού Νερού
Κοίτα, δεν θα μπορέσω γιατί
τόσο βαρύ και δύσκολο να σε κρατήσω
Δεν θα μπορέσω να μιλ-
Ήσω ίσως να δώ ξανά
Μιά μέρα που σε βρήκα τρυφερή βροχή.
Ανέβαιναν φυτά των αρωμάτων
από το χώμα Μαύρο και βαθύ Κόκκινο
Τής ψυχής μου τού χεριού μου
Έπαλλε η φλέβα τού Νερού
Κάτω από το χώμα
που ανάσαινε σαν
Στήθος
Εις Ύδωρ ,Δημήτρης Κοσμόπουλος, από τη συλλογή του Νεκρού Αδελφού, εκδόσεις Κέδρος 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου