Έφυγα νιος κι ας ήρθα γέρος
έτσι οι καρδιές κι ο θείος έρως.
Ήταν Χριστέ μου η χάρις μεγάλη
Παντάνασσα,κάνε να έρθει πάλι
Όλοι μαζί μέσα στο πλοίο
είχαμε πλέον, κοινό σημείο.
Αδέλφια τώρα, στο ίδιο ποτήρι
στο ίδιο δακρύβρεκτο το πετραχήλι.
Η καρδιά φτερουγίζει, πίσω γυρνάει
τη Δέσποινα βλέπει και προσκυνάει.
Τα πλούτη όλα της γης χαρίζει
κομποσκοινάκι να ψιθυρίζει
το έλεός σου πλάστη, να αναβλύζει.
Μνάσων ο αρχαίος μαθητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου