ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου

Η ιδέα που οι άλλοι έχουνε για μας να ο καθρέφτης μπροστά στον οποίο ποζάρουν σχεδόν όλοι δίχως εξαίρεση. Ο άνθρωπος γίνεται αυτό που θέλει να τον θεωρούν οι άλλοι.
Ο πραγματικός του όμως εαυτός, αυτός όπως είναι στην πραγματικότητα, είναι σ' όλους άγνωστος, συχνά άγνωστος και στον ίδιο  ζει μοναχά και δρα κάποια μορφή επινοημένη και ωραιοποιημένη.
Αυτή η επιδίωξη εξαπάτησης των άλλων είναι τόσο μεγάλη, που ο άνθρωπος θυσιάζει σ' αυτήν παραμορφώνοντας τη φύση του ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του, το μοναδικό ετούτο κι ανεπανάληπτο, που είναι το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο.
Γι' αυτό και μας γοητεύει κάθε φορά τόσο πολύ η συνάντηση με άνθρωπο, πούναι ελεύθερος απ' αυτή τη μάστιγα, γι' αυτό και μας αρέσει τόσο πολύ στα παιδιά που δεν έχουν ακόμα αποκτήσει την αυτοσυνειδησία η αλώβητη απλότητα τους και η αμεσότητα των τρόπων τους.
Όμως, είναι δυνατή η ενσυνείδητη πάλη κι η επιστροφή απ' αυτή την περίπλοκη κατάσταση στην απλότητα. Όπως κι αν έχει το πράγμα, το νάχουμε συνείδηση της παρουσίας αυτού του κακού μέσα μας είναι ήδη το ήμισυ του παντός.

Κεφάλαια Φιλοκαλικής Αυτογνωσίας ,πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ