άμα τη εγέρσει εκ τού ύπνου

 
Γέροντα Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

Βασιλεύ άναρχε, ο ων προ πάντων των αιώνων, πλαστουργέ μου, ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, ευλόγησον την ημέραν ταύτην, ην δέδωκάς μοι δια την ανεξιχνίαστον αγαθότητά σου, κα τη δυνάμει της ευλογίας σου ικάνωσόν με επιτελέσαι παν έργον εν αυτή δι εσέ, εις δόξαν σου, εν τω φόβω σου, κατά το θέλημά σου, εν πνεύματι σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, πραότητος, ειρήνης, ανδρείας, σοφίας, εν προσευχή και επιγνώσει της πανταχού σου παρουσίας.
Ναι, Κύριε, κατά το άμετρόν σου έλεος, οδήγησόν με τω Πνεύματί σου τω Αγίω εις παν έργον και λόγον αγαθόν, δος μοι διελθείν αμέμπτως και ασπίλως ενώπιόν σου τον εμόν βίον, επί δε τη δικαιοσύνη σου, ην εφανέρωσας ημίν, μη προσθείτο ανομία. Κύριε, ο μέγας εν ελέει, φείσαί μου του έν κακοίς απολλυμένου, και μη αποκρύψης το πρόσωπόν σου απ' εμού. Ει δε και το διεφθαρμένον θέλημά μου οδηγήση με εις οδούς ετέρας, συ ο Σωτήρ μου, μη εγκαταλίπης με, αλλά βία επανάγαγέ με εις την αγίαν σου οδόν.
Ότι συ, καρδιογνώστα αγαθέ, γινώσκεις πάσαν την πενίαν μου και την αφροσύνη μου, την τυφλότητά και την αχρειότητά μου, αλλά και αι θλίψεις της καρδίας μου και οι στεναγμοί της ψυχής μου ενώπιόν σου εισί. Διο δέομαί σου, εισάκουσόν μου εν θλίψει μου, και έμπλησόν με άνωθεν της σης δυνάμεως. Ανάστησόν με τον παραλελυμένον τη αμαρτία, ελευθέρωσόν με τον δουλωθέντα τοις πάθεσιν, ίασαί με από παντός τραύματος εν εμοί κεκρυμμένου, καθάρισόν με από πάσης κηλίδος σαρκός και πνεύματος, κράτησόν με από πάσης ένδον ή έξω κινήσεως μη ευαρέστου ενώπιόν σου και βλαβεράς προς τον πλησίον μου.
Δέομαί σου, νομοθέτησόν με εν ταις τρίβοις των εντολών σου, και εώς εσχάτης μου αναπνοής μη επιτρέψης μοι εκκλίναι από του φωτός των προσταγμάτων σου, άχρις ου αν γένωνται ταύτα μόνος νόμος της προσκαίρου και αιωνίου ζωής μου.
Ο Θεός, ο Θεός μου, περί πολλών και μεγάλων δέομαί σου εγώ, πλην μη παρίδης με, μηδέ απορρίψης με από του προσώπου σου δια την αναίδειαν και την παρρησίαν μου, αλλά τη δυνάμει της σης αγάπης οδήγησόν με κατά τα διαβήματά σου. Δος μοι, ίνα αγαπώ σε ως σύ ενετείλω ημίν, εξ όλης της καρδίας μου και εξ όλης της ψυχής μου και εξ όλης της διανοίας μου και εξ όλης της ισχύος μου, όλη μου τη υπάρξει.
Ότι συ ει μόνος σκεπαστής Άγιος και παντοδύναμος υπερασπιστής της ζωής μου, και σοι προσφέρω την δοξολογίαν και ευχήν μου. Αμήν.

Δος μοι Κύριε, του γνώναι την αλήθειάν σου πριν ή με απελθείν του βίου τούτου. Παράτεινον τα έτη μου, εώς αν σοι προσενέγκω μετάνοιαν αληθή. Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου, επάν δ' ευδοκήσης επιθείναι πέρας τω καιρώ μου, προγνώρισόν μοι τον εμόν θάνατον, ίνα η ψυχή μου παρασκευάσηται εις απάντησίν σου. Εν εκείνη τη ημέρα, τη μεγάλη εμοί και ιερά γενού μετ' εμού Κύριε, και απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου. Καθάρισόν με από πάσης φανεράς ή κρυφίας αμαρτίας, και αξίωσόν με προσενεγκείν σοι καλήν απολογίαν επί του φοβερού σου βήματος. Αμήν.