Στέκουν
ολόρθα, ξορκίζοντας την ερημιά. Σε μια αέναη πάλη με το χρόνο και την
εγκατάλειψη, βουβές μα εύγλωττες εικόνες αντοχής. Καρτερούν το γύρισμα
των καιρών, την πολυπόθητη επιστροφή, το σμίξιμο. Να ανθίσουν τα
λιθόστρωτα σοκάκια, να καλωσορίσουν ξανά τον ήλιο τα σφαλιστά τα
παραθύρια, να γιομίσουν ζωή τούτα τα ξεχασμένα πέτρινα στολίδια. Άμποτε…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου