Μοναχογιός
ευσεβών γονέων από την πόλη Λάμψακο. Ονομαζόταν προηγουμένως Μανουήλ
και ανατράφηκε από παιδί στα θεία και σωτήρια διδάγματα του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού.
Το μοναχικό σχήμα το πήρε σ' ένα μοναστήρι του όρους Γάνου, όπου, κοντά σ' έναν εξαίρετο γέροντα, το Μάρκο, αναδείχθηκε ακούραστος και ακατάβλητος στη μελέτη, την προσευχή, την κυριαρχία της γλώσσας, την αγάπη και την ομόνοια.
Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου η αρετή του τον έφερε συνομιλητή με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Κατόπιν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσει το λείψανο του αγίου Δημητρίου και από κεί τράβηξε για το Άγιον Όρος. Εκεί κατέληξε στη Μονή της Λαύρας, αλλ' αργότερα με άδεια του ηγουμένου λόγω της αρετής του, γύρισε όλο τον Άθω.
Οι μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες συγκρίνονται με αυτούς των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου.Επειδή έκανε συχνές μετακινήσεις, κατόπιν έκαιγε την καλύβα του, για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι' αυτό και ονομάστηκε Καυσοκαλύβης.
Απεβίωσε ειρηνικά το 1320 σε ηλικία 95 ετών, διατηρώντας όλη τη δύναμη και τη διαύγεια του νου του.Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του στις 13 Ιανουαρίου.
Στον βίο τού Οσίου Μαξίμου τού Καυσοκαλύβη διαβάζουμε την εξής συνομιλία τού οσίου Γρηγορίου τού Σιναίτη με τον όσιο Μάξιμο,η οποία αναφέρεται στην διάκριση τής αυθεντικής πνευματικής εμπειρίας από τα κακέκτυπα της.
"Ο άγιος Γρηγόριος, θέλοντας να επιβεβαιώσει τις δικές του διδασκαλίες, ρώτησε: - Παρόμοιες αποκαλύψεις και οράματα προκαλούνται και από τους δαίμονες; - Άλλα είναι τα σημάδια της δαιμονικής πλάνης και άλλα της θείας χάριτος, αποκρίθηκε ο όσιος Μάξιμος. Το πονηρό πνεύμα της πλάνης, όταν πλησιάσει τον άνθρωπο, τού συγχύζει το νου και τον εξαγριώνει. Σκληραίνει την καρδιά του και τη σκοτίζει. Προξενεί δειλία και υπερηφάνεια. Τού αγριεύει την όψη, τού ταράζει το μυαλό, τού ανατριχιάζει ολόκληρο το σώμα. Τού δείχνει και φανταστικό φώς. Φώς όμως όχι λαμπρό και καθαρό, αλλά ερυθρωπό. Προκαλεί έκσταση στο νου και τον παρακινεί να λέει άπρεπα και βλάσφημα λόγια. Αυτός που κυριεύεται από το πνεύμα της πλάνης, θυμώνει πολλές φορές και οργίζεται. Ποτέ δεν ταπεινώνεται ούτε μετανοεί ούτε θλίβεται για τις αμαρτίες του, αλλά πάντοτε καυχιέται και κενοδοξεί για τα κατορθώματά του, χωρίς ντροπή και φόβο Θεού. Στο τέλος καταλήγει στην τρέλλα και στην οριστική καταστροφή. Είθε από την πλάνη αυτή να μας λυτρώσει ο Κύριος με τις ευχές σου.
Τα σημάδια της θείας χάριτος είναι τα εξής: Όταν επισκιάσει τον άνθρωπο η χάρη τού Αγίου Πνεύματος, τού συμμαζεύει το νου και τον κάνει προσεκτικό και ταπεινό. Τού φέρνει τη σωτήρια μνήμη τού θανάτου, των αμαρτιών, της κρίσεως και της αιωνίου κολάσεως. Έτσι δημιουργεί στην ψυχή κατάνυξη, πένθος και θρήνο. Τα μάτια ημερεύουν και δακρύζουν" .
τη 13η του μηνός Ιανουαρίου,μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου
Απολυτίκιο
Το μοναχικό σχήμα το πήρε σ' ένα μοναστήρι του όρους Γάνου, όπου, κοντά σ' έναν εξαίρετο γέροντα, το Μάρκο, αναδείχθηκε ακούραστος και ακατάβλητος στη μελέτη, την προσευχή, την κυριαρχία της γλώσσας, την αγάπη και την ομόνοια.
Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου η αρετή του τον έφερε συνομιλητή με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Κατόπιν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσει το λείψανο του αγίου Δημητρίου και από κεί τράβηξε για το Άγιον Όρος. Εκεί κατέληξε στη Μονή της Λαύρας, αλλ' αργότερα με άδεια του ηγουμένου λόγω της αρετής του, γύρισε όλο τον Άθω.
Οι μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες συγκρίνονται με αυτούς των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου.Επειδή έκανε συχνές μετακινήσεις, κατόπιν έκαιγε την καλύβα του, για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι' αυτό και ονομάστηκε Καυσοκαλύβης.
Απεβίωσε ειρηνικά το 1320 σε ηλικία 95 ετών, διατηρώντας όλη τη δύναμη και τη διαύγεια του νου του.Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του στις 13 Ιανουαρίου.
Στον βίο τού Οσίου Μαξίμου τού Καυσοκαλύβη διαβάζουμε την εξής συνομιλία τού οσίου Γρηγορίου τού Σιναίτη με τον όσιο Μάξιμο,η οποία αναφέρεται στην διάκριση τής αυθεντικής πνευματικής εμπειρίας από τα κακέκτυπα της.
"Ο άγιος Γρηγόριος, θέλοντας να επιβεβαιώσει τις δικές του διδασκαλίες, ρώτησε: - Παρόμοιες αποκαλύψεις και οράματα προκαλούνται και από τους δαίμονες; - Άλλα είναι τα σημάδια της δαιμονικής πλάνης και άλλα της θείας χάριτος, αποκρίθηκε ο όσιος Μάξιμος. Το πονηρό πνεύμα της πλάνης, όταν πλησιάσει τον άνθρωπο, τού συγχύζει το νου και τον εξαγριώνει. Σκληραίνει την καρδιά του και τη σκοτίζει. Προξενεί δειλία και υπερηφάνεια. Τού αγριεύει την όψη, τού ταράζει το μυαλό, τού ανατριχιάζει ολόκληρο το σώμα. Τού δείχνει και φανταστικό φώς. Φώς όμως όχι λαμπρό και καθαρό, αλλά ερυθρωπό. Προκαλεί έκσταση στο νου και τον παρακινεί να λέει άπρεπα και βλάσφημα λόγια. Αυτός που κυριεύεται από το πνεύμα της πλάνης, θυμώνει πολλές φορές και οργίζεται. Ποτέ δεν ταπεινώνεται ούτε μετανοεί ούτε θλίβεται για τις αμαρτίες του, αλλά πάντοτε καυχιέται και κενοδοξεί για τα κατορθώματά του, χωρίς ντροπή και φόβο Θεού. Στο τέλος καταλήγει στην τρέλλα και στην οριστική καταστροφή. Είθε από την πλάνη αυτή να μας λυτρώσει ο Κύριος με τις ευχές σου.
Τα σημάδια της θείας χάριτος είναι τα εξής: Όταν επισκιάσει τον άνθρωπο η χάρη τού Αγίου Πνεύματος, τού συμμαζεύει το νου και τον κάνει προσεκτικό και ταπεινό. Τού φέρνει τη σωτήρια μνήμη τού θανάτου, των αμαρτιών, της κρίσεως και της αιωνίου κολάσεως. Έτσι δημιουργεί στην ψυχή κατάνυξη, πένθος και θρήνο. Τα μάτια ημερεύουν και δακρύζουν" .
τη 13η του μηνός Ιανουαρίου,μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου
Απολυτίκιο
Μητρικής εκ νηδύος,
όσιε Μάξιμε, εκλογής ως δοχείον ανατεθείς τω Θεώ, του θείου γνόφου ως
Μωσής κατηξίωσαι, και τα πόρρω προοράν, κατά τον μέγαν Σαμουήλ, του Άθω
το θείον θαύμα, της Θεοτόκου ο μύστης, η και πρεσβεύεις Πάτερ υπέρ ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου