Διδασκαλίες Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου που ποτέ δεν θα σας πουν οι λεγόμενοι «πατερικοί»

Η λάρνακα με το σκήνωμα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, το οποίο από το 2004 όπως και αυτό του Ιερού Χρυσοστόμου, έχει αποδοθεί στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και εκτίθενται σε προσκύνηση στον Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου, στο Φανάρι.

Στο προηγούμενο άρθρο είχαμε μιλήσει για τον ιερό Χρυσόστομο. Στο παρόν άρθρο, θα αναφέρουμε ενδεικτικά διδαχές του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (του Ναζιανζηνού), που ποτέ δεν θα σας πουν οι λεγόμενοι «πατερικοί» πεντηκοστιανοί, διότι έρχονται σε αντίθεση με την πίστη τους και φανερώνουν Ορθοδοξία.
Οφειλόμενη η τιμή στα άγια λείψανα.

Οι εθνικοί «ουκ έτι προσάξουσι πυρ μαρτύρων μνήμασι, ως άλλων εφέξοντες άθλησιν ταις κατ’ αυτών ατιμίαις· ουκ έτι πυρί καταναλώσουσιν αγίων λείψανα, οστοίς ατιμοτάτοις συνατιμάσαντες, και τοις ανέμοις δώσουσιν, ίνα και της οφειλομένης τιμής τοις τοιούτοις αποστερήσωσιν…».

(Λόγος στηλιτευτικός Κατά Ιουλιανού δεύτερος, 5).

Μεταξύ των άλλων, δεν θα καταναλώσουν τα λείψανα των αγίων στην φωτιά, ώστε να αποστερήσουν την οφειλόμενη τιμή από αυτά. Τα λείψανα τιμώνται επομένως.

Υπέρ εικόνων

«Διότι εκείνα που ούτε ο Διοκλητιανός, ο πρώτος ο οποίος προσέβαλε τους Χριστιανούς, ούτε ο Μαξιμιανός, που τον διεδέχθη και τον εξεπέρασε, ανελογίσθη ποτέ, ούτε ο Μαξιμίνος, ο μετά από εκείνους και περισσότερον από εκείνους διώκτης (του οποίου τα σημάδια της επί της εποχής του πληγής φέρουν ακόμη αι εικόνες εκτεθειμέναι δημοσίως και στηγματίζουν την κακοποίηση του σώματος…)» (Κατά Ιουλιανού).

Καταστροφή των σεβασμάτων των Χριστιανών από εθνικούς αυτοκράτορες κατά την εποχή των διωγμών. Ύπαρξη εικόνων!!

Η Παρθένος Μαρία ονομάζεται Θεοτόκος.

Αναπτύσσοντας την διδασκαλία περί των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού, αναφέρει ότι ακριβώς επειδή έχει θεία και ανθρώπινη τέλεια φύση, εάν κάποιος την αγία Μαρία δεν την κατανοεί ως  «Θεοτόκο», είναι ως να μην παραδέχεται την θεία φύση του Χριστού (το οποίο είναι αίρεση).

«Επί τέλει δε και άνθρωπον, προσληφθέντα υπέρ της σωτηρίας της ημετέρας, παθητόν εν σαρκί, απαθή θεότητι, περιγραπτόν σώματι, απερίγραπτον πνεύματι, τον αυτόν επίγειον και ουράνιον, ορώμενον και νοούμενον, χωρητόν και αχώρητον, ίν’  όλω ανθρώπω τω αυτώ και Θεώ όλος άνθρωπος αναπλάσθη πεσών υπό την αμαρτίαν. Ει τις ου Θεοτόκον την αγίαν Μαρίαν υπολαμβάνει, χωρίς εστί της θεότητος. Ει τις ως δια σωλήνος της Παρθένου διαδράμει, αλλά μη εν αυτή διαπεπλάσθαι λεγοι θεικώς άμα και ανθρωπικώς (θεικώς μεν, ότι χωρίς ανδρός· ανθρωπικώς δε, ότι νόμω κυήσεως, όμοιως άθεος».

(Επιστολή 101,προς Κληδόνιον).

Ενέργειες του Θεού δια μέσου των αγίων λειψάνων

Αναφέρει για θαύματα που γίνονται με τα τίμια λείψανα του αγίου Κυπριανού, «όταν υπάρχει η πίστις», και προσθέτει πώς αυτό το γνωρίζουν «όσοι έλαβαν πείραν και έχουν μεταδώσει το θαύμα και εις ημάς και θα το παραδώσουν και εις το μέλλον»

«..την των δαιμόνων καθαίρεσιν, την των νόσων κατάλυσιν, την του μέλλοντος πρόγνωσιν· α πάντα δύναται Κυπριανού και η κόνις μετά της πίστεως, ως ίσασιν οι πεπειραμένοι, και το θαύμα μέχρις ημών παραπέμψαντες, και τω μέλλοντι παραδώσοντες χρόνω» (Λόγος εις τον Άγιον Κυπριανόν κδ).

Μεγάλες τιμές και πανηγύρεις για τους αγίους μάρτυρες, με την αφή του σώματος των οποίων ή με την τιμή προς αυτούς ο Θεός θαυματουργεί.

Στον πρώτο στηλιτευτικό του λόγο κατά του Ιουλιανού, ο Γρηγόριος αναφέρει για τούς αγίους: «αυτών είναι αι μεγάλαι τιμαί και πανηγύρεις. Από αυτούς οι δαίμονες φυγαδεύονται και αι νόσοι θεραπεύονται.. αυτών τα σώματα μόνα έχουν την ιδίαν δύναμιν με τας αγίας ψυχάς των, είτε εφαπτόμενα είτε τιμώμενα. Αυτών και αι ρανίδες μόνο αίματος και μικρά αντικείμενα του πάθους των ενεργούν όσα και τα σώματα»

«Ουκ ηδέσθης τα υπέρ Χριστού σφάγια· ουδέ εφοβήθης τους μεγάλους αγωνιστάς, τον Ιωάννην εκείνον, τον Πέτρον, τον Παύλον, τον Ιάκωβον, τον Στέφανον, τον Λουκάν, τον Ανδρέαν, την Θέκλαν, τους επ ‘ εκείνοις τε και προ εκείνων της αληθείας προκινδυνεύσαντας· οι πυρί, και σιδήρω, και θηρσί, και τυράννοις προθύμως αντηγωνίσαντο, και παρούσι κακοίς και απειλουμένοις, ώσπερ εν αλλοτρίοις σώμασιν η ασώματοι· τίνος ένεκεν? Ίνα μη προδώσι μηδέ μέχρι ρήματος την ευσέβειαν. Ων αι μεγάλαι τιμαί και πανηγύρεις· παρ’ ων δαίμονες ελαύνονται, και νόσοι θεραπέυονται, ων αι επιφάνειαι, και ων αι προρρήσεις, ων και τα σώματα μόνον ίσα δύνανται ταις αγίαις ψυχαίς, η επαφωμενα, η τιμώμενα, ων και ρανίδες αίματος μόνον, και μικρά σύμβολα πάθους ίσα δρώσι τοις σώμασι»

(Α λόγος στηλιτευτικός κατά Ιουλιανού, ξθ).

Υπέρ νηπιοβαπτισμού. Το βάπτισμα είναι Μυστήριο.

Το βάπτισμα, ως πράξη μύησης, είναι Μυστήριο.

«Επειδή και τούτο εστί φωτισμός, το γνώναι του Μυστηρίου την δύναμιν». (Λόγος εις το άγιο Βάπτισμα, 1).

Αναφέρει περί βαπτίσματος όλων των ηλικιών, αλλά και τον νηπιοβαπτισμό, απόδειξη ότι ως την εποχή του (τουλάχιστον) οι χριστιανοί βάπτιζαν και τους ενήλικες (που άκουγαν για πρώτη φορά), αλλά και τα βρέφη των πιστών.

«Νήπιον εστί σοι? Μη λαβέτω καιρόν η κακία· εκ βρέφους αγιασθήτω, εξ ονύχων καθιερωθήτω τω Πνεύματι

(Λόγος εις το άγιο Βάπτισμα 17).

«Τι δ' αν είποις περί των νηπίων έτι, και μήτε της ζημίας επαισθανομένων, μήτε τη χάριτος? Η και ταύτα βαπτίσομεν? Κρείσσον γαρ αναισθήτως αγιασθήναι, η απελθείν ασφράγιστα και ατέλεστα. Και τούτου λόγος ημίν η οκταήμερος περιτομή, τυπική τις ούσα σφραγίς, και αλογίστοις έτι προσαγομένη· ως δε και η των χρίσις δια των αναισθήτων φυλάττουσα τα πρωτότοκα». (Λόγος εις το άγιο Βάπτισμα 28).


Υγ. Πηγή TLG
Για την γνησιότητα, βλ. Πατρολογία Στ. Παπαδόπουλου, σελ. 519-529 (Β Τόμος).