Κροῦσμα Χ [1989 γενικὴ πρόγνωση]
Παγετὸς τὴ νύχτα καὶ νωρὶς τὸ πρωὶ κι' ἡ στάχτη, ἂ
ἡ στάχτινη μνήμη, ὑγρὴ μόνωση, ξεφτισμένος τοῖχος
Ἔρχονται καταιγίδες. Ἀλλὰ θάνατος δὲν εἶναι ἡ σταχτιὰ
ἀπόγνωση τῶν χαμένων. Εἶναι ὁ φιδίσιος ἦχος
ποὺ σέρνεται χαράζοντας τὰ σπλάγχνα καὶ δαγκώνει.
Ὅτι ἡ ἱστορία εἶναι ἡ μόνη ἀστροφεγγιά.
Κορμάκια τσακιστήκανε στοῦ τίποτα τὸ ἀμόνι,
ὅμως ἡ ἀγάπη τους δὲν ξεψυχᾶ σὲ τούτη τὴν φυρονεριά.
Τοῦ πόνου Δάσκαλε, ἅπλωσε τὸ χέρι σου τὸ ἀνδρεῖο
κι' ἀπ' τὴν σιωπή σου θαλερή, στεῖλε τοὺς βόμβους τοῦ φωτὸς
γιατὶ δὲν κατοικεῖ ὁ θάνατος οὔτε στὸν πόνο οὔτε στὸ κρύο,
ἀλλὰ στὴν ἐρημιά, ἔξω ἀπ’ τὴν θύρα τοῦ παντός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου