«Οι φιλενωτικοί δεν έχουν πνευματική ψίχα»

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ συχνὰ μιλοῦν γιὰ τὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν», ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ στὶς μέρες μας, ἀφοῦ κατὰ τὸν ἰσχυρισμό τους οἱ μεγάλες δογματικὲς διαφορὲς ἔχουν ἀτονήσει καὶ ἡ ἀγάπη ἔχει ἀπομακρύνει τὰ ἀπὸ αἰώνων ἐμπόδια. Μπορεῖ μάλιστα νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἕνωση καὶ ἂς ὑπάρχουν διαφορές. Δηλαδὴ μιλοῦν γιὰ μιὰ ἐκκλησιαστικὴ ὁμοσπονδία! 

Διερωτᾶται ὅμως κάποιος, τί ἀξία θὰ ἔχει μιὰ τέτοια τερατώδης ἕνωσης. Νὰ ἑνωθεῖ ἡ ἀλήθεια μὲ τὴν αἵρεση; Νὰ συνεχίζει νὰ ἐμφανίζεται ὁ πάπας ὡς μοναδικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, νὰ εἶναι «ἀλάθητος» καὶ προπαντὸς νὰ ἐκφράζει τὴ διαστρέβλωση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μετατρέπει τὴν ἱερωσύνη σὲ κοσμικὴ ἐξουσία;

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μιλοῦν γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε καμιὰ ἐπικοινωνία, ἐκτὸς καὶ ἂν συναισθανθοῦν ὅτι ἔχουν πλανηθεῖ καὶ ἐν μετανοίᾳ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία. Κανένας Ὀρθόδοξος δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὴ στάση ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, ποὺ ὑποδεικνύουν. Καὶ ὅμως, οἱ μεγαλόσχημοι οἰκουμενιστὲς καταπατοῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, θεωρώντας τὴν Ἐκκλησία ὡς δική τους ὑπόθεση. Ὅμως κάνουν λάθος. Ξεχνοῦν ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν κληρικῶν καὶ ὁ πιστὸς λαὸς δὲν πρόκειται νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν.

Ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς ἀκολουθοῦσε, δὲν θὰ ἦταν ἐπιτυχία, γιατὶ ἡ πίστη μπορεῖ νὰ διαφυλαχτεῖ καὶ ἀπὸ ἕνα καὶ μόνο Ὀρθόδοξο! Ὡστόσο, ὅλοι πρέπει νὰ εἶναι ἄγρυπνοι καὶ νὰ παρακολουθοῦν τὶς κινήσεις τῶν οἰκουμενιστῶν, νὰ ἀντιδροῦν ἀνάλογα καὶ νὰ ὁμολογοῦν τὴν ὀρθόδοξη πίστη τους. Ἡ ἐπιπολαιότητα καὶ ἡ ἀδιαφορία εἶναι ἐπικίνδυνες καταστάσεις καὶ πρέπει νὰ ἀποφεύγονται. Ἀλίμονο, ἐὰν ἀφήσουμε σὲ χλωρὸ κλαρὶ τοὺς παπόφιλους καὶ οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι περιφρονοῦν τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τοὺς ὑποστηρικτές της. Στοὺς χλευασμοὺς καὶ τὶς ἀπειλές τους ἀπαντοῦμε μὲ σταθερό- τητα καὶ θάρρος, χωρὶς νὰ πτοούμεθα. Εἶναι σίγουρο ὅτι τὸ ἔργο τῶν οἰκουμενιστῶν δὲν πρόκειται νὰ φέρει ἀποτελέσματα, γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἡ ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση θὰ γίνει ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι πρα- γματικὰ ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Δὲν θὰ γίνει μὲ χαρτιὰ καὶ συμφωνητικά!». Καὶ συμπλήρωσε τὴ γνώμη του μὲ μιὰ διαπίστωση: «Μετὰ λύπης μου ἀπὸ ὅσους φιλενωτικοὺς ἔχω γνωρίσει, δὲν εἶδα νὰ ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματικὴ οὔτε φλοιό. Ξέρουν ὅμως νὰ ὁμιλοῦν γιὰ ἀγάπη καὶ ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεόν, διότι δὲν τὸν ἔχουν ἀγαπήσει».

Σκληρὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Γέροντα, ἀλλὰ ἀληθινός. Πράγματι, οἱ οἰκουμενιστὲς λίγη σχέση ἔχουν μὲ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ αὐτὸ γιατὶ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα τοὺς ἔχει αἰχμαλωτίσει καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεό. Ὁ ἀγώνας τους δὲν εἶναι γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀφύπνιση τῶν ἑτεροδόξων, ἀλλὰ γιὰ τὴ δική τους προβολὴ καὶ τὴν ἐξυπηρέτηση διαφόρων συμφερόντων τῶν μεγάλων ἐξουσιαστῶν τῆς γῆς. Εἶναι ὄργανα τοῦ κόσμου καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ.

πηγή