Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012
Ξυστά από τον πάγο
Γιατί άραγε το CNN αναβάθμισε τον Τσίπρα στην κατηγορία του "νέου χαρισματικού ηγέτη";
Όσοι παρακολουθούν το ιστολόγιό μας θα θυμούνται ότι απο την αρχή σχεδόν της κατοχής γράφαμε για την νέα "αποστολή" που έχουν αναθέσει τα επιτελεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ και πως εξ αρχής οι ΗΠΑ κατασκεύαζαν την μεσιανική "αγιογραφία" του Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα λοιπόν που πέφτουν οι τελευταίες ζαριές στο ευρωατλαντικό μπαρμπούτ,
σε αυτό δηλαδή το "πολιτισμένο" αλληλοφάγωμα των λύκων της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγέλης, η Ελλάδα η οποία στην αρχή επιλέχτηκε να παίξει τον ρόλο της "κουβέρτας", θα γίνει όπως όλα δείχνουν ο πυροκροτητής της αμερικανικής βόμβας της "δημιουργικής καταστροφής", στα θεμέλια της εξ αρχής υπονομευμένης κατασκευής με την ονομασία Ε.Ε. Μιας κατασκευής η οποία εγκαινιάστηκε μεταπολεμικά με την μεταμφίεση ενός ευρωπαϊκού οράματος, εντός όμως του οποίου εγκλωβίστηκαν οι μεθυσμένοι απο τον κεϋνσιανισμό λαοί της Ευρώπης για να γίνουν τελικά με τα χρόνια τα ευτυχισμένα "γαϊδούρια" που σέρνουν το κάρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας.
Τέτοιου είδους "γαϊδούρια" γίναμε χωρίς να το καταλάβουμε και εμείς και μάλιστα μέχρι προχθές νομίζαμε ότι είμαστε "ελάφια" που τρέχουν ελεύθερα στα αλσατικά δάση του ευρωπαϊκού ...παραδείσου.
Βέβαια όπως συμβαίνει σε όλους τους εξαρτημένους απο ουσίες ή απο ιδεολογίες, κάποια στιγμή η παραίσθηση τελειώνει και όταν ο "έμπορος" δεν σου δίνει πλέον με πίστωση τη "δόση" , τότε ή θα "ξυπνήσεις" και θα ξεσηκωθείς στελνοντας στον αγύριστο εκείνους που σε έκαναν εξαρτημένο υποζύγιο, ή θα διαλέξεις έναν καινούργιο "καραγωγέα- βαποράκι" με αντάλλαγμα την παραμονή στην ψευδαίσθηση της κοινωνικής ομαλότητας και ευημερίας.
Επειδή λοιπόν είμαστε τώρα σε αυτή ακριβώς την φάση και το ρίσκο για τους "εμπόρους" είναι μεγάλο, μας προτείνουν να πετάξουμε το "σαμάρι" διαλέγοντας έναν νέο "χαρισματικό" καραγωγέα ό οποίος δήθεν θα μας οδηγήσει ("ξεσαμάρωτους") στην "γη της επαγγελίας". Το ότι για να φτάσουμε μέχρι εκεί θα πρέπει να περπατάμε στα τέσσερα σέρνοντας πάλι σαν γαϊδούρια το ίδιο κάρο δεν έχει καμία σημασία, όπως δεν έχει καμία σημασία ότι η υποσχόμενη απο δαύτους "γή της επαγγελίας" δεν είναι παρά ένας ακόμη σταύλος, στον οποίο θα πρέπει να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Καταλάβατε τώρα γιατί εν μέσω αυτής της ευρωατλαντικής λυκοφαγωμάρας το CNN αναφέρεται στον Τσίπρα μιλώντας για έναν νέο χαρισματικό ηγέτη;
Θυμάστε πόσες φορές ο mister Tsipras μίλησε για ένα "νέο σχέδιο Μάρσαλ";
Αντιλαμβάνεστε γιατί προχθές σε συνέντευξή του στην γερμανική «Die Zeit» έλεγε χωρίς αριστερή μάσκα πως:
«Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δαπανήσει τα χρήματά του, όταν ξέρει ότι ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης, που το αποφάσισε αυτό, τελειώνει. Μια τόσο καταστροφική πολιτική θα μπορούσε ίσως να πραγματοποιηθεί σε μια αφρικανική χώρα, όχι στην Ευρώπη με το νομικό της πολιτισμό. Θα έπρεπε να καταργηθεί το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο»;
Τό νόημα αυτής της νέας ευρωαριστερής διαπίστωσης, είναι επι της ουσίας ή "αίσθηση του φρέσκου ατλαντικού αέρα" ο οποίος θα ...καθαρίσει την ομίχλη του ανταγωνιστικού Δ Ράϊχ, ώστε να ξαναφανεί το "αρχαίον κάλλος" του νομικού πολιτισμού της "μαμάς Ευρώπης".
Ενός νομικού πολιτισμού που με αιχμή την Βουλγαράκειο ρήση "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", έδωσε το δικαίωμα στους πολιτισμένους υπηρέτες του, να εξαφανίζουν κράτη και λαούς .
Απο τους παλιούς και νέους συριζαίους που διάβασαν αυτές τις δηλώσεις του Τσίπρα, υπήρξαν άραγε κάποιοι που αναρωτήθηκαν πόσα εκατομμύρια αθώων σφαγιάστηκαν ή πέθαναν απο την πείνα για χάρη αυτού του "νομικού πολιτισμού";
Αυτό πάντως που αρχίζει να διαφαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι όπως και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80, μεταμορφώνεται γοργά και σταθερά σε αριστερό ιεραπόστολο της Pax Americana για χάρη της μακροημέρευσης ενός σάπιου συστήματος που θέλει να γκρεμίσει τα πάντα για να ξανακτισθεί με νέα και ασφαλώς πολύ πιο πλατειά και γερά θεμέλια αλλά και λουκέτα.
Αν μερικοί θεωρούν ως παραδοξότητες αυτά που διατυπώσαμε ως εκτιμήσεις, τότε ας ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω απόσπασμα που περιγράφει απο την θέση ενός ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου, την "σωστική" παραδοξότητα του "νέου καπιταλισμού", όπως την εξέφρασε πρώιμα ο Σουμπέτερ με την περίφημη θεωρία της "δημιουργικής καταστροφής".
Μια θεωρία που μαζί με εκείνη του προτεστάντη Μάλθους έχουν γίνει οι οδοδείκτες των σημερινών εργολάβων της παγκόμσιας κοινωνικο - οικονομικής "μεταρρύθμισης":
"...Ο Σουμπέτερ έγινε δημοφιλής στην Ελλάδα για την άποψη που εξέφρασεπως ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει όχι λόγω της αποτυχίας του, αλλά λόγω τηςεπιτυχίας του. Η καπιταλιστική κοινωνία, έλεγε, δεν θα παύσει να δημιουργεί κέρδος. Η αποσύνθεση των παραγόντων που συναποτελούν τα στηρίγματα της «δημιουργικής καταστροφής», όπως είναι η ιδιοκτησία, η αστική οικογένεια, το στιλτης αστικής ζωής και ο αστικός πολιτισμός, οδηγεί τα πράγματα αναπόφευκτα προς ένα είδος σοσιαλισμού. Ο «σουμπετεριανός» σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αυτός ο σοσιαλισμός αποτελεί στην ουσία μια τεχνική μέθοδο διαχείρισης της εθνικής παραγωγής με στόχο τη μεγιστοποίησή της. Σ’ αυτόν τον «παγερό» σοσιαλισμό, συνάδει υπέροχα η δημοκρατία όπως την αντιλαμβάνεται ο Σουμπέτερ. Γι’ αυτόν, η δημοκρατία είναι μόνο μέθοδος επιλογής των πολιτικών ηγετών και δεν έχει σχέση με τις υποσχέσεις για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Ο «σουμπετεριανός» εξορθολογισμένος καπιταλιστικός ή σοσιαλιστικός κόσμος, απορρίπτοντας την αυτοτέλεια του ατόμου όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον κόσμο της κλασικής αντίληψης για τη δημοκρατία, και ταυτίζοντας το σύγχρονο άνθρωπο με την κατανάλωση και την ιδιώτευση, οδηγείται εύλογα στον περιορισμό της έννοιας της δημοκρατίας και της ίδιας της πολιτικής...."
πηγή
Φάρασα και ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης
Γεννήθηκε το 1840 στο χωριό Φάρασα της Καππαδοκίας.
Οι γονείς του ονομάζονταν Ελευθέριος, που ήταν δάσκαλος, και η μητέρα του Βαρβάρα.
Το επώνυμό τους ήταν Αννητσαλήχος και το παρατσούκλι Αρτζίδης. Είχαν αποκτήσει δυο παιδιά, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (π. Αρσένιο). Σε μικρή ηλικία έμειναν ορφανά, πρώτα απ' τον πατέρα τους και λίγο αργότερα κι απ' την μητέρα τους.Τον Θεόδωρο έστειλε η θεία του στην πόλη Νίγδη για να μορφωθεί. Εκεί τον προστάτευε η αδελφή του πατέρα του, που εργαζόταν ως δασκάλα. Όταν τέλειωσε εκεί, η δασκάλα θεία του φρόντισε με συγγενείς τους στη Σμύρνη, να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.
Στη Σμύρνη ξένες γλώσσες και εκκλησιαστική γραμματεία.Από μικρός ο Θεόδωρος πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός, ύστερα από τη σημαδιακή σωτηρία του από βέβαιο πνιγμό στον χείμαρρο Εβκάση! Επειδή παρών στην σωτηρία του ήταν και ο ηθικός αυτουργός, μεγαλύτερος αδελφός του Βλάσης, επηρεάστηκε κι αυτός, οπότε έγινε μεγάλος ψάλτης της βυζαντινής μουσικής. Σε ηλικία 26 χρονών εκάρη μοναχός με το όνομα Αρσένιος στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζί-Ντερέ).Απέδωσε πολύ σημαντικό εθνικοθρησκευτικό έργο, ζούσε ζωή λιτή, με προσευχή και ο Θεός του χάρισε το προφητικό χάρισμα, αλλά και το θαυματουργικό. Όταν του έφερναν αρρώστους, ποτέ δεν τους εξέταζε, αφού δεν ήταν γιατρός. Αντίθετα, τους διάβαζε, και η χάρη του Θεού τους γιάτρευε.
Ποτέ δεν εξέταζε αν πρόκειται για Χριστιανό ή Τούρκο. Ακόμα και οι Τούρκοι έφερναν και τους δικούς τους αρρώστους.
Στην Ελλάδα έφθασε το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως μη μπορώντας, θα 'λεγε κανείς, να ζήσει μακριά από την αγαπημένη του Καππαδοκία εξεδήμησε στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου στην Κέρκυρα. Από εκεί το 1958 τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από τον μοναχό Παΐσιο (όπου τον είχε βαφτίσει ο ίδιος ο π. Αρσένιος) στην Κόνιτσα και το 1970 από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι-ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατο του έκανε πολλά θαύματα
.Είναι αξιοσημείωτο αυτό που γράφει πάλι ο βιογράφος του μοναχός Παΐσιος: «Ο Πατριάρχης του Οικουμενικού θρόνου τον είχε σε ευλάβεια τον Χατζεφεντή και πολλές φορές του έγραφε να κάνει προσευχή για τον Οικουμενικό θρόνο, και ο Χατζεφεντής έκανε ολονυκτίες στην Παναγία ή στον Άγιο Χρυσόστομο».
Οι γονείς του ονομάζονταν Ελευθέριος, που ήταν δάσκαλος, και η μητέρα του Βαρβάρα.
Το επώνυμό τους ήταν Αννητσαλήχος και το παρατσούκλι Αρτζίδης. Είχαν αποκτήσει δυο παιδιά, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (π. Αρσένιο). Σε μικρή ηλικία έμειναν ορφανά, πρώτα απ' τον πατέρα τους και λίγο αργότερα κι απ' την μητέρα τους.Τον Θεόδωρο έστειλε η θεία του στην πόλη Νίγδη για να μορφωθεί. Εκεί τον προστάτευε η αδελφή του πατέρα του, που εργαζόταν ως δασκάλα. Όταν τέλειωσε εκεί, η δασκάλα θεία του φρόντισε με συγγενείς τους στη Σμύρνη, να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.
Στη Σμύρνη ξένες γλώσσες και εκκλησιαστική γραμματεία.Από μικρός ο Θεόδωρος πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός, ύστερα από τη σημαδιακή σωτηρία του από βέβαιο πνιγμό στον χείμαρρο Εβκάση! Επειδή παρών στην σωτηρία του ήταν και ο ηθικός αυτουργός, μεγαλύτερος αδελφός του Βλάσης, επηρεάστηκε κι αυτός, οπότε έγινε μεγάλος ψάλτης της βυζαντινής μουσικής. Σε ηλικία 26 χρονών εκάρη μοναχός με το όνομα Αρσένιος στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Φλαβιανών (Ζιντζί-Ντερέ).Απέδωσε πολύ σημαντικό εθνικοθρησκευτικό έργο, ζούσε ζωή λιτή, με προσευχή και ο Θεός του χάρισε το προφητικό χάρισμα, αλλά και το θαυματουργικό. Όταν του έφερναν αρρώστους, ποτέ δεν τους εξέταζε, αφού δεν ήταν γιατρός. Αντίθετα, τους διάβαζε, και η χάρη του Θεού τους γιάτρευε.
Ποτέ δεν εξέταζε αν πρόκειται για Χριστιανό ή Τούρκο. Ακόμα και οι Τούρκοι έφερναν και τους δικούς τους αρρώστους.
Στην Ελλάδα έφθασε το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως μη μπορώντας, θα 'λεγε κανείς, να ζήσει μακριά από την αγαπημένη του Καππαδοκία εξεδήμησε στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου στην Κέρκυρα. Από εκεί το 1958 τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από τον μοναχό Παΐσιο (όπου τον είχε βαφτίσει ο ίδιος ο π. Αρσένιος) στην Κόνιτσα και το 1970 από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι-ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατο του έκανε πολλά θαύματα
.Είναι αξιοσημείωτο αυτό που γράφει πάλι ο βιογράφος του μοναχός Παΐσιος: «Ο Πατριάρχης του Οικουμενικού θρόνου τον είχε σε ευλάβεια τον Χατζεφεντή και πολλές φορές του έγραφε να κάνει προσευχή για τον Οικουμενικό θρόνο, και ο Χατζεφεντής έκανε ολονυκτίες στην Παναγία ή στον Άγιο Χρυσόστομο».
Νοσταλγώντας την ευγένεια...
Πώς
τόσο αιφνιδίως χάθηκε η ευγένεια τριγύρω και αναμεταξύ μας; Μα, πού
πήγε η αιδημοσύνη; Την τρομερή αλλαγή πιστοποιούμε ακόμα κι εμείς οι για
την ώρα κάπως νεότεροι, εμείς που δεν γνωρίσαμε παρά μόνον ορισμένες
ύστατες εκδηλώσεις της: την τήρηση κάποιων προσχημάτων, το παλιό καλό
τακτ, την ακρίβεια στα ραντεβού, τον πληθυντικό αριθμό, την αυτονόητη
παραχώρηση θέσης, τις ώρες κοινής ησυχίας, έννοιες όπως κοσμιότητα και
κομψότητα, τις μικρές επισημότητες και τα ανώδυνα εθιμικά πρωτόκολλα,
την αναμονή και την πρόποση στο τραπέζι, τις φιλόφρονες συστάσεις, το
κράτημα της θύρας τη σεμνολογία και τη χαμηλοφωνία, την υπομονή στον
διάλογο και παντού, την τάξη στη σχολική αίθουσα, την ευπρέπεια στους
δημόσιους χώρους, τη μειλίχια οδήγηση, την ιπποσύνη προς τις γυναίκες
-και όχι μόνο—, την χείρα βοηθείας, τον εξυπηρετικό μπάρμαν, το «από
καλή οικογένεια», το «με συγχωρείτε», το «ευχαριστώ», το «παρακαλώ» και
το «με τις υγείες σας», το καλωσόρισμα και την κατευόδωση, το «χαίρετε»
στο ασανσέρ, το αγουροξυπνημένο χαμόγελο, την ερυθρίαση, την αμηχανία,
τον ξερόβηχα.
Κανείς
δεν διανοείται να ισχυριστεί ότι «παλιά» οι άνθρωποι ή οι Έλληνες ήταν
«καλοί» και ότι σήμερα «χάλασαν». Το ότι, όμως, ο μακαρισμός του
παρελθόντος αποτελεί αναμφίλεκτη ιστορικο-εθνολογική σταθερά ή το ότι η
ποιότητα ζωής, η ομορφιά, η χαρά, η τιμή, το νόημα είναι έννοιες μη
μετρήσιμες δεν σχετικοποιεί ούτε υποβαθμίζει κατ' ανάγκην μια
διαπίστωση που κάνει λόγο για εμφανή ποιοτική φθίση ενός είδους ή
γένους.
Ο Unamuno, «προοδευτικός της παράδοσης», παρατηρεί το 1910: «Πάντοτε
υπήρχε όχλος, δεν χωράει αμφιβολία. Όμως, μου φαίνεται ότι ο όχλος
άλλων καιρών ήταν πιο σεβαστικός απ’ τον σημερινό, ότι ήξερε να αγνοεί
και να σέβεται εκείνους που ήξεραν περισσότερα απ' αυτόν».
Εξέλιξη δεν θα πει βελτίωση. [Ούτε στάση θα πει συντήρηση]. Σε κάθε
στερεότυπη ελεεινολόγηση σοβεί η πεποίθηση μιας αχρείαστης μεταλλαγής,
ενός επιπόλαιου αφανισμού, μιας αυτοκτονικής πτώχευσης. Ο εφησυχασμός,
λοιπόν, στην αλήθεια ότι αρχαιόθεν οι πρεσβύτεροι ελεεινολογούν τους
νεότερους παραβλέπει την ισότιμη αλήθεια ότι ορισμένες άξιες δεν
διαρκούν αιωνίως και ότι με την ελάχιστη φροντίδα μπορούμε ν'
αποτρέψουμε τη μη αναστρέψιμη στρέβλωση ή τον οριστικό χαμό ενός
πράγματος, του οποίου τη ζωτική ανάγκη επίκειται να νοσταλγήσουμε
σφόδρα αμέσως ή αργότερα, πάντως υπερβολικά αργά. Κάναμε π.χ. τα
περιβόλια μας πολυκατοικίες και σήμερα στενάζουμε που δεν υπάρχει
πράσινο.
Φαίνεται οι κακουχίες γαλουχούσαν τα άτομα και τις κοινωνίες σ' ένα είδος ολιγάρκειας, επισφάλειας κι ευαλωτότητας που
τρόπον τινά εξομοίωνε ως έναν βαθμό τις τύχες κι εκδημοκράτιζε ως
άλλον βαθμό τις προσδοκίες, έτσι που να μην αποσυνδέεται, και μάλιστα
σχεδόν εντελώς, όπως στη σημερινή εποχή, η υπαρξιακή μας διάσταση από
την κοινωνική, ο αυτοσεβασμός από τον αλληλοσεβασμό, η μέριμνα για το
εγώ από το ενδιαφέρον για τους άλλους.
Κι
επειδή ο όρος «ευγένεια» παραπέμπει πρωτίστως στην κληρονομική
αβρότητα μιας εξίσου κληρονομικής αριστοκρατίας, η οποία δεν στερείται
τόσα ώστε να μην προλαβαίνει ν' ανατραφεί επισταμένως: Μολονότι η
μόρφωση αποτελούσε στην ιστορία πολυτελές κεκτημένο ή ακόμα και ιδεώδες
των ολίγων, η αφελής έγνοια και η συλλογική απαίτηση για μια
«καθωσπρέπει» παρουσία αρκούσαν συχνά για ν' αντισταθμίσουν την
ανυπαρξία ή στέρησή της. Πλέον, στις μέρες μας της υποχρεωτικής πια
εκπαίδευσης και του αμελητέου αναλφαβητισμού, τα ταπεινά κοινωνικά
στρώματα έχουν απολέσει σχεδόν εξ ολοκλήρου το φιλότιμο που ενέπνεαν
άλλοτε η λιτότητα και ο κίνδυνος, μιμούμενα την υλοφροσύνη των ταξικών
τους εχθρών (και κρυπτο-προτύπων), υπερακοντίζοντάς τους σε ζήλο και
απερισκεψία. Το ίδιο συνέβη και στη χώρα μας, το ταπεινό κοινωνικό
στρώμα της Ευρώπης: ένας πάλαι ποτέ
υπερήφανος λαός, μαζί με τα άλλα, έχασε με τον καιρό και οικειοθελώς την
υπερηφάνεια, την ευγένεια, την αξιοπρέπειά του. Ίσως
αμετακλήτως. Το βλέπουμε σε όλα τα επίπεδα: στους ανήθικους και
ανερυθρίαστους πολιτικούς στους εγωκεντρικούς και άξεστους πολίτες.
Η αγένεια προδίδει, εκτός από κρετινισμό κι έλλειψη αυτοεκτίμησης, νοσούσα ανθρωπολογική και πολιτική στάση.
Από τη μία, ο ανάγωγος άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται πόσο η έμπρακτη
προσκόλληση στον εαυτόν του τον απομονώνει, υπονομεύοντας σε βάθος
χρόνου όλα όσα ο ίδιος επιδιώκει, αφού δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή
ηδονή εκεί που απουσιάζει η στοιχειώδης κοινωνική αποδοχή και μετοχή.
Από την άλλη, λησμονεί, πάνω απ' όλα, ότι η αναγνώριση της ισότητας
συνιστά προϋπόθεση και της εύρυθμης και της εύμορφης διαβίωσης ότι, σε
τελική ανάλυση, θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε και ότι, με την ανοχή και τη
συμβολή μας στην αναίδεια, καθιστούμε τον βίο και τον χώρο μας όλο και
πιο αφιλόξενο για εμάς και τους δικούς μας. Δημιουργούμε και
εγκαθιδρύουμε, κοντολογίς, ένα περιβάλλον χωρίς ανθρωπιά, σέβας, ηθική
και, εν τέλει, αξιοπρέπεια («στην ηθική δεν υπάρχει τίποτε άλλο έκτος από το αίσθημα της αξιοπρέπειας»
- Alain), ένα περιβάλλον μέσο- και μακροπρόθεσμα α-βιώσιμο. Η
αδιαφορία μας για τον άλλο ως πρόσωπο, αν ιδωθεί σε μαζική κλίμακα, δεν
είναι παρά η εχθρική αδιαφορία των άλλων προς το πρόσωπό μας, αφού για
τους άλλους εμείς είμαστε οι άλλοι.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο σημερινός μέσος Έλληνας είναι αγενής. Την
ίδια στιγμή, πολλά δεινά που ολοένα και δριμύτερα καταλογίζουμε στους
άλλους έχουν τη ρίζα τους όχι μόνον στην ευγένεια που τόσο απότομα
εξέλιπε αλλά και στην έλλειψη νοσταλγίας της. Η αλγεινή ανάμνηση
μιας αξίας, όταν αυτή δεν έχει τελεσίδικα παρέλθει, ενδέχεται με
μαγικό αλλά και ευφυή τρόπο να την αναβιώσει.
Έτσι,
η πάση θυσία διατήρηση, εμφύσηση, επίκληση, διάδοση ή επαναφορά των
καλών τρόπων στα μικρά παιδιά, στις νέες γενιές, δεν είναι ύποπτος
αναχρονισμός, αλλά ευφυής ηθική επένδυση κοσμοϊστορικής σημασίας για τον
χαρακτήρα της προσεχούς ζωής. Οφείλουμε
να έχουμε μονίμως κατά νου ότι στις οικογένειες και τις κοινωνίες μας
δεν γεννιούνται απλώς νέοι άνθρωποι, αλλά σ' αυτές πλάθονται νέοι τύποι
άνθρωπου. Κι επειδή, από μία άποψη, πάντοτε στο βάθος παραμένουμε
μικρά παιδιά, ικανά να μην κατανοούμε το καλό μας, επείγει για τους
μεγαλύτερους, όπου και αν βρίσκονται, η με κάθε μέσο και τρόπο
διεκδίκηση της ευγένειας, εδώ που καταντήσαμε, έστω και αρχικά τυπικής ή
υποκριτικής, σαν εκείνη των νεοαστών που κεραύνωνε ο L. Bloy. Είναι
πολύ προτιμότερη. Η μέσω συστάσεων, ήτοι προσβλητικών υπενθυμίσεων του
αυτονόητου, όπως αυτή να στεκόμαστε δεξιά στις κυλιόμενες κλίμακες του
Μετρό για να μπορούν να διέρχονται οι συνάνθρωποί μας. Και όλα αυτά,
μπας και (ξανα)γίνουμε στοιχειωδώς «τρυφεροί ο ένας με τον άλλον, καθώς οι θλίψεις μας είναι ίδιες» (J. Swift).
πηγή και εδώ
πηγή και εδώ
Το αϊβασιλιάτικο φίλευμα του γερο-Κολοκοτρώνη
Το αϊβασιλιάτικο φίλευμα ή οι στερνές συμβουλές του γερο-Κολοκοτρώνη προς τους νέους:
- Λαμπρύνετε την Ελλάδα με την προκοπή και τα γραμματά σας!
- Φέρτε εις τα επιστρόφια την νύμφη!
- Τα πρωτεία εις τον σταυρό!
- Ενθυμείστε διαρκώς τους σταυρωμένους δια την πίστιν και δια το γένος!
πηγή
ΜΑΖΕΥΤHΚΑΝ ΤΑ ΚOΡΑΚΙΑ ΤΗΣ "ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ!
Πολύ τα πόνεσε τα παιδιά της “Σύναξης” και τους υπόλοιπους ΚΑΙΡΟΣκόπους η παρέμβαση του Αγιορειτη π. Βασίλειου Γοντικάκη εναντίον των Νεοεποχήτικων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των θρησκευτικών που εξεπόνησαν.
Το δε κουτσομπολιό με το οποίο προσπαθούν να εκθέσουν τον π. Βασίλειο ως ανεύθυνο και ασυνεπή, ως άνθρωπο που πέφτει σε παραλήρημα λόγων, που αντιφάσκει με τον εαυτό του, ως “πατροκτόνο” είναι για ανέκδοτο...Οσο για ουσιαστική απάντηση στις θέσεις του Γέροντα ούτε λόγος να γίνεται.
Η επιστολή τους Εδώ
Η παρέμβαση του π.Βασιλείου Εδώ
Είναι σέ όλους γνωστό το μίσος τού Ζηζιούλα πρός το Άγιον Όρος. Τό οποίο διακρίνεται καθαρά στόν τρόπο μέ τον οποίο χειρίζονται τόν έλεγχο πού πραγματοποίησε στα προγράμματά τους ο Αγιορείτης Γοντικάκης. Δέν μπορούν νά κατανοήσουν πνιγμένοι στόν ορθολογισμό τους , στό δίκηο τους, τόν τρόπο ενός χριστιανού.
ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ.
Ερμηνεύουν τόν τρόπο τού Γοντικάκη σάν απόδειξη τού δικαίου τους. Ποιός φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί νά διαβάσει τό πρόγραμμα θρησκευτικών τού παιδαγωγικού ινστιτούτου χωρίς νά πάρει χάπια; Ο Γοντικάκης ρώτησε τούς δικούς του, αυτούς πού εμπιστεύεται. Πραγματοποίησε τήν κοινωνία τήν οποία οραματίζονται. Δέν διακατέχεται από ατομικότητα. Και ο Γρηγόριος Παλαμάς έγραψε τούς πρώτους λόγους "Υπέρ Ησυχαζόντων" χωρίς νά διαβάσει τά κείμενα εναντίον τους. Σιγά τα νοήματα πού περιέχει τό πρόγραμμα. Απλώς ο συρφέτός υπερβάλλει τήν σπουδαιότητά του από κενοδοξία.
Το δε κουτσομπολιό με το οποίο προσπαθούν να εκθέσουν τον π. Βασίλειο ως ανεύθυνο και ασυνεπή, ως άνθρωπο που πέφτει σε παραλήρημα λόγων, που αντιφάσκει με τον εαυτό του, ως “πατροκτόνο” είναι για ανέκδοτο...Οσο για ουσιαστική απάντηση στις θέσεις του Γέροντα ούτε λόγος να γίνεται.
Η επιστολή τους Εδώ
Η παρέμβαση του π.Βασιλείου Εδώ
Σχόλιο:Αυτοί πού
αναγνώριζαν γιά Μάγιστρο τής θεολογίας τόν δαιμονισμένο Αγουρίδη. Αυτοί
πού διαχωρίζουν πίστη καί επιστήμη.
ΟΙ ΓΛΥΦΤΕΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.
ΟΙ ΓΛΥΦΤΕΣ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ.
Είναι σέ όλους γνωστό το μίσος τού Ζηζιούλα πρός το Άγιον Όρος. Τό οποίο διακρίνεται καθαρά στόν τρόπο μέ τον οποίο χειρίζονται τόν έλεγχο πού πραγματοποίησε στα προγράμματά τους ο Αγιορείτης Γοντικάκης. Δέν μπορούν νά κατανοήσουν πνιγμένοι στόν ορθολογισμό τους , στό δίκηο τους, τόν τρόπο ενός χριστιανού.
ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ.
Ερμηνεύουν τόν τρόπο τού Γοντικάκη σάν απόδειξη τού δικαίου τους. Ποιός φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί νά διαβάσει τό πρόγραμμα θρησκευτικών τού παιδαγωγικού ινστιτούτου χωρίς νά πάρει χάπια; Ο Γοντικάκης ρώτησε τούς δικούς του, αυτούς πού εμπιστεύεται. Πραγματοποίησε τήν κοινωνία τήν οποία οραματίζονται. Δέν διακατέχεται από ατομικότητα. Και ο Γρηγόριος Παλαμάς έγραψε τούς πρώτους λόγους "Υπέρ Ησυχαζόντων" χωρίς νά διαβάσει τά κείμενα εναντίον τους. Σιγά τα νοήματα πού περιέχει τό πρόγραμμα. Απλώς ο συρφέτός υπερβάλλει τήν σπουδαιότητά του από κενοδοξία.
Εμείς, παρότι δέν
μετράμε, αποδείξαμε μέ πολλούς τρόπους τήν θεολογική ανυπαρξία τού
Γιαγκάζογλου καί τού συρφετού πού τρώει στό τραπέζι τού Ζηζιούλα.
Έχουμε νά κάνουμε
μία καί μόνο παρατήρηση γιά την εσχατολογική τους θεολογία η οποία
διέλυσε τήν ορθοδοξία. Γιά τα υποκειμενικά τους φαντασιοκοπήματα.
Τό
Πρόγραμμα Σπουδών το οποίο «Δεν βλέπει εχθρούς αλλά μόνο φίλους. Δεν
αμύνεται για να σωθή. Αλλά θυσιάζεται για να σώση όλους. Θεωρεί φίλους
και αυτούς που το σταυρώνουν. Δεν καταργεί εχθρούς γιατί δεν έχει.
Καταργεί την έχθρα. (...) Γιατί η αλήθεια της αγάπης δεν χωρίζει, αλλά
ενώνει».
Είναι ένα
πρόγραμμα τό οποίο αντιπαιδαγωγικά , προσπαθεί στήν πρώτη δημοτικού νά
διδάξει τήν σχετικότητα τού Αϊνστάϊν καί στήν δευτέρα τήν κβαντική
επανάσταση.
Πράγματα τά οποία
αποκτώνται μέ αίμα, υποδύονται ότι τά διαθέτουν εκ κοιλίας μητρός. καί
προσπαθούν νά οδηγήσουν τίς νεαρές ψυχές στόν ίδιο γκρεμό πού έπεσαν κι
οι ίδιοι.
Η ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ ΣΑΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ.
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι σχήμα έχουν οι κόκκοι της άμμου;
Δείτε εικόνες μεγεθυμένες κατά 250 φορές
Αν και με γυμνό μάτι η κοινή άμμος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και αρκετά αδιάφορη, στην πραγματικότητα και μεγεθυμένα 250 φορές, οι κόκκοι αποτελούν ένα όμορφο μωσαϊκό χρωμάτων και σχεδίων.
Ο καθηγητής Gary Greenberg του UCL της Αγγλίας χαρακτηριστικά αναφέρει «Είναι αδιανόητο να σκεφτείς πως όταν περπατάς πάνω στην αμμουδιά, πρακτικά πάνω σε αυτούς του μικροσκοπικούς θησαυρούς».
πηγή
Αν και με γυμνό μάτι η κοινή άμμος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως και αρκετά αδιάφορη, στην πραγματικότητα και μεγεθυμένα 250 φορές, οι κόκκοι αποτελούν ένα όμορφο μωσαϊκό χρωμάτων και σχεδίων.
Ο καθηγητής Gary Greenberg του UCL της Αγγλίας χαρακτηριστικά αναφέρει «Είναι αδιανόητο να σκεφτείς πως όταν περπατάς πάνω στην αμμουδιά, πρακτικά πάνω σε αυτούς του μικροσκοπικούς θησαυρούς».
πηγή
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012
Ο Όσιος Πατήρ Αρσένιος , το αστέρι της Ανατολής, βασίλεψε πια στην Ελλάδα.
γέροντος Παϊσίου- o Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης
Έζησε εν όλω δύο εβδομάδες στο κάστρο της Κέρκυρας και λειτούργησε δύο φορές εκεί, στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.Άλλη μια εβδομάδα έζησε στο νοσοκομείο όπου και τον επισκέπτοντας οι Φαρασιώτες με αγωνία.
Μία ημέρα που τον είχε επισκεφθή πάλι ο Πρόδρομος , τού ζήτησε και τα ρούχα του , για να τού τα πλύνη.Ο Πατήρ τού απάντησε:
-Τι να τα πλύνης!Όχι αύριο, μεθαύριο στο χώμα θα μπούνε.
Ο Πρόδρομος δεν είχε καταλάβει και ξανά τού λέγει
Δος μου τα να τα πλύνω, μια που τώρα είσαι άρρωστος και γέρος.
Ο Πατήρ απάντησε
-Επειδή είμαι γέρος δεν είμαι και καλόγηρος ;
Πράγματι ήταν και καλόγηρος.
Εκείνη την ημέρα είδε ο Πρόδρομος μια ψείρα να περπατάη επάνω του και την πήρε με τρόπο , επειδή ήταν και άλλοι, να την σκοτώση.
Ο Χατζεφεντής φώναξε δυνατά «μη, μη την σκοτώνεις την καημένη».
Και την πήρα αμέσως από το χέρι του, την έχωσε μέσα στα ρούχα του και τού είπε:
«Άφησε την και αυτήν να φάη λίγη ΄σαρκα , μια που τώρα βρήκε ευκαιρία να με πλησιάση.Τι ; Μόνο τα σκουλήκια να την φάνε όλη την σάρκα ;»
Έρριξε μετά μια ματιά γύρω σ΄όλους τους επισκέπτας και είπε «την ψυχή, την ψυχή να φροντίζετε περισσότερο και όχι την σάρκα , που θα πάη στο χώμα και θα την φάνε τα σκουλήκια».
Αυτό ήταν και το τελευταίο του κήρυγμα με το βαθύτερο νόημα τής ζωής.
Όταν έφυγαν μετά οι άλλοι και έμεινε μόνον ο Πρόδρομος, ο Πατήρ τού είπε: «Έλα να αποχαιρετηθούμε, Πρόδρομε, γιατί μεθαύριο φεύγω για την άλλη ζωή.Ήρθε η Παναγία χθες το μεσημέρι και μού το είπε και με γύρισε και στο Άγιον Όρος και είδα τα Μοναστήρια , που πολύ επιθυμούσα να ιδώ, αλλά δεν είχα αξιωθή.Τι να σού διηγηθώ Πρόδρομε!Τι πολλά μοναστήρια που έχει το Άγιον Όρος!Τι μεγάλους ναούς! Τι μεγαλοπρέπεια!»
Και μετά από αυτά του λέγει «να μη στενοχωρεθής που θα πεθάνει η Κυριακή,η γυναίκα σου μετά από οκτώ ημέρες και του Στέφανου Καραμουρατίδη η γυναίκα,η Αλμαλου,θα πεθάνει και αυτή μετά από δέκατρεις μέρες».
Πράγματι,έτσι έγινε.
Όταν λοιπόν είχαν περάσει και οι δικές του δύο ημέρες, και ήρθε το «μεθαύριο» που θάφευγε ο αληθινός δούλος τού Θεού Πατήρ Αρσένιος αφού προηγουμένως κοινώνησε, έφυγε για την αληθινή ζωή κοντά στον Χριστό.Εκείνη την στιγμή δεν ήταν κανείς Φαρασιώτης δίπλα του.Δεν ήθελε να μένη κανείς κοντά του , για να μη τον περισπούν στην αέναο προσευχή του.
Αυτός ήταν ο Πατήρ Αρσένιος!
Μόνος, μικρός με μόνη τού Θεού την προστασία!
Μόνος μεγάλος , δοσμένος μόνο στον Θεό και στην εικόνα Του!
Μόνος στο τέλος της ζωής του με τον Θεό μόνο!
Όταν ο ευλαβής ψάλτης του τον επισκέφθηκε πάλι, πήρε αυτή τη φορά την ευλογία του Πατρός Ααρσενίου από το Λείψανο του.Τον βρήκε να κρατάη σφιχτά με το δεξί του χέρι στον κόρφο του το πολύτιμο πνευματικό του κομπόδεμα , το Ιερό Λείψανο τού Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου.
Ο ακτήμων Πατήρ Αρσένιος δεν είχε υλική περιουσία να αφήση.Μόνο μερικά τριμμένα βιβλία
Όταν έμαθαν οι Φαρασιώτες ότι κοιμήθηκε ήταν απαρηγόρητοι, αν και τους είχε προετοιμάσει.Συγκεντρώθηκαν πολλοί και τού έκαναν μεγαλοπρεπέστατη κηδεία , στην οποία ακολούθησαν και πολλοί εντόπιοι.
Εταφη στο Κοιμητήρι της Κέρκυρας μαζί με τους Ιερωμένους νεκρούς.Τα παιδιά του έβαλαν πάνω στον τάφο του μαρμάρινη πλάκα με το όνομα του γραμμένο.
Ο Πατήρ Αρσένιος κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου τού 1924 (νέο εορτολόγιο) σε ηλικία ογδόντα τριών ετών.
Ο Όσιος Πατήρ Αρσένιος , το αστέρι της Ανατολής, βασίλεψε πια στην Ελλάδα και τής άφησε το Ιερό του Λείψανο.
Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος-Σουρωτή Θεσσαλονίκης -1975
Γέροντος Σωφρονίου :Περί των βάσεων της ορθοδόξου ασκήσεως-Η παρθενία και η σωφροσύνη
Ή παρθενία καί ή σωφροσύνη συνιστούν τή δεύτερη κύρια υπόσχεση τού μοναχισμού. Ή άντίληψη γύρω άπό τήν παρθενία, ώς ζωης κατ' είκόνα της ζωης τού Ίησού Χριστού, είναι παραδόξως τόσο λίγο άποδεκτή άπό τό σύγχρονο κόσμο, άκόμη καί άπό τούς Χριστιανούς, ώστε καθίσταται άπαραίτητο νά εκθέσουμε τή δογματική βάση αύτης της υπόσχεσης.
Ή δισχιλιετής πείρα της Εκκλησίας μέ άκαταμάχητη άξιοπιστία κατέδειξε ότι ό άποκλεισμός της γενετήσιας λειτουργίας άπό τή ζωή της άνθρώπινης προσωπικότητας όχι μόνο δέν επιφέρει βλάβη στήν ψυχική καί σωματική υγεία τοΰ άνθρώπου, άλλά άντίθετα, όταν χρησιμοποιείται μέ όρθό τρόπο αύξάνει καί τή φυσική άντοχή καί τή μακροβιότητα καί τήν ψυχική υγεία του.
Κατά τίς τελευταίες δεκαετίες είναι δυνατό νά παρατηρήσει κανείς πληθος επιστημονικών εργασιών, οί όποίες διαπιστώνουν τήν πνευματική γονιμότητα εκείνου τό όποΐο ή σύγχρονη ψυχολογία ονομάζει έξαϋλωμένη άγνεία». Πρέπει νά χαίρεται κανείς γιά τή διαπίστωση αύτή, διότι σέ κάθε έποχή δέν έπαυσαν κάποιοι νά διαστρέφουν τήν έννοια της μοναχικης σωφροσύνης, άκόμη μάλιστα καί νά άντιτίθενται σέ αύτή, σάν έ'να φαινόμενο παθολογικό καί παρά φύσιν.
Έν τούτοις οφείλουμε νά πούμε ότι ή σύγχρονη πείρα στόν τομέα αύτό απέχει ακόμη πολύ άπό τή δυνατότητα νά συγκριθεί μέ τήν άδιάκοπη καί αίωνόβια πείρα της Έκκλησίας καί νά έχει τήν άξίωση μέ κάποιο τρόπο νά τή διορθώσει ή νά τήν έμπλουτίσει. Από έκεί εύκολα κατανοείται τό μικρό ένδιαφέρον τών μοναχών γιά αύτή. Προσπερνώντας τή λεπτομερή έξέταση τού ζητήματος άπό δογματική καί άνθρωπολογική σκοπιά, θά πούμε μονάχα ότι γιά έμάς κύριο καί άναμφισβήτητο τεκμήριο δικαίωσης αύτης της υπόσχεσης, στό όποΐο άλλωστε όδηγούν όλες οί άλλες άποδείξεις,είναι τό γεγονός της έν παρθενία έπίγειας ζωης τού Κυρίου «Σάς έδωσα τό παράδειγμα» (Ίωάν. ιγ'15). Μόνο κάποιος έντελώς άσύνετος θά μπορούσε νά πεί ότι ή ζωή τού Χριστού ύπηρξε «παρά φύσι».
Μπροστά άπό έμάς τούς χριστιανούς στέκεται τό άπόλυτο αίτημα: νά γίνουμε όμοιοι, αν είναι δυνατό, μέ τόν "Ανθρωπο-Χριστό (σέ όλα) έτσι ώστε μέσα άπό αύτήν τήν έξομοίωση νά κατορθώσουμε τήν έξομοίωση μέ τό Θεό, πού είναι ό ύστατος σκοπός καί ή ύψιστη έννοια της ύπαρξής μας. {...} Ό Άγιος Μεθόδιος τοΰ Όλύμπου, στό προαναφερθέν έ'ργο του «Τό συμπόσιο τών δέκα Παρθένων» μιλά γύρω άπό τήν παρθενία σάν ένα έργο «ακρως μεγάλου» καί σάν «μυστηρίου». Καί άναμφίβολα, έάν ό γάμος είναι μυστήριο, τότε καί ή παρθενία είναι παρομοίως μυστήριο της Έκκλησίας.
Ή παρθενία καί ή σωφροσύνη κάτω άπό τή χριστιανική έννοια διαφέρουν ούσιαστικά άπό έκεΐνο πού έννοοΰσαν καί μέχρι σήμερα έννοοΰν οί έκτός Εκκλησίας μέ τίς ΐδιες λέξεις. Οί έννοιες παρθενία καί σωφροσύνη είναι συγγενείς όχι όμως ταυτόσημες. Κατά τή μοναχική κουρά, έκείνοι οί όποίοι προσέρχονται στό μοναχισμό μετά τό γάμο, ή έξώγαμες σχέσεις, άπαγγέλουν τήν υπόσχεση της σωφροσύνης, δηλαδή της όλοκληρωτικης έγκράτειας στό μέλλον, ένώ έκείνοι οί όποίοι δέν γνώρισαν αλλο σώμα δίνουν τήν υπόσχεση της παρθενίας.
Ή σωφροσύνη, όπως δείχνει καί ή ίδια ή λέξη, σημαίνει τήν άκεραιότητα ή τήν πληρότητα της φρόνησης.
Στήν Έκκλησία μέ τήν έννοια αύτή συνδέεται όχι μόνο ή νίκη πάνω στή σαρκική έλξη καί γενικά πάνω στό «σαρκικό φρόνημα», δηλαδή «ή νίκη πάνω στή φύση», άλλά καί ή άπόκτηση τού συνόλου τών τελειοτήτων, οί όποίες προσιδιάζουν στή φρόνηση καί ή έκφρασή τους είναι ή σταθερή διαμονή στό Θεό «έξ όλης της διανοίας καί έξ όλης της καρδίας». Στήν τελειότερή της μορφή ή ασκηση της σωφροσύνης άποκαθιστά τήν κατά τό πνεύμα παρθενική κατάσταση τοΰ άνθρώπου ύπερφαλαγγίζοντας τήν άνεπανόρθωτη άπώλεια της σωματικης παρθενίας.
Τή γνήσια παρθενία οί Άγιοι Πατέρες όρίζουν ώς ύπερφυσική κατάσταση. Στήν τέλειά της μορφή θεωρείται ώς άδιάκοπη διαμονή στή θεία άγάπη, ώς έκπλήρωση της έντολης τού Χριστοΰ «άγαπήσεις... τόν Θεόν έξ όλης της καρδίας, έξ όλης της διανοίας, έξ όλης της ψυχης, έξ όλης της ίσχύος». Κάτω άπό τό φώς αύτού τού κριτηρίου, κάθε παρέκκλιση τού νού καί της καρδιάς άπό τήν άγάπη τοΰ Θεοΰ έκλαμβάνεται ώς πνευματική «μοιχεία», παράβαση δηλαδή σέ βάρος της θείας άγάπης.
Ή παρθενία δέν είναι αγνοια της βιολογικης καί πλήρως φυσικης ζωης τοΰ άνθρώπου. Τό μεγαλύτερο καί μοναδικό παράδειγμα της τελειότητας, ή Αειπάρθενος Μαρία, τήν ώρα τοΰ Εύαγγελισμοΰ άπό τόν Άγγελο της γέννησης άπό Αύτήν Υίό, άπάντησε μέ τήν έρώτηση: «Πώς θά μοΰ συμβεΐ αύτό, άφοΰ ανδρα δέ γνωρίζω»; Μέ αύτό άπέδειξε ότι είχε γνώση γύρω άπό τό ζήτημα.
Τό νά μήν έχει διαφθαρεί τό σώμα δέν είναι αυτό καθ' αυτό παρθενία. "Ενας άπό τούς μεγαλύτερους αγίους της Εκκλησίας μας, ό Μέγας Βασίλειος, μέ πικρία είπε γιά τόν εαυτό του «Καί γυναίκα δέ γνωρίζω καί παρθένος δέν είμαι», δηλαδή μέ τήν πλήρη έννοια της λέξης. Εκτός άπό τίς σχέσεις μέ άλλο σώμα, υπάρχουν πολλά άλλα είδη διαφθοράς καί αύτοδιαφθοράς, τών όποίων τήν περιγραφή αποφεύγει ή Όρθόδοξη Έκκλησία,γιά νά μή δημιουργήσει στό νού εκείνου πού μιλά ή άκούει κάποια εικόνα αμαρτίας. Καί εκείνος ό όποιος δέ γνωρίζει τή φυσική πράξη, άλλά μόνο μέ τό νού θά άφεθεί σέ αύτή καί ονειροπολώντας θά τήν επιθυμήσει, ήδη δέν είναι πλήρως παρθένος.
Κατά τήν εκκλησιαστική αντίληψη υπάρχουν τρεις βαθμοί πνευματικής κατάστασης τοϋ άνθρωπου: ή υπερφυσική κατάσταση, ή φυσική καί ή παρά φύσιν ή εναντίον της φύσης. Ή παρθενία καί ή μοναχική σωφροσύνη, άν εννοηθοϋν ώς δωρεές της χάριτος, άνήκουν στήν πρώτη κατάσταση. Στή δεύτερη κατάσταση κατατάσσεται ό εύλογημένος γάμος. Κάθε άλλη μορφή σαρκικης ζωης είναι πνευματικά ή κατώτερη ή παρά φύσιν.
Οί Πατέρες λέγουν: «μή επιχειρείς αύτό πού είναι πάνω άπό τή φύση, γιά νά μή πέσεις στό παρά φύση». Άπό αύτό προκύπτει ό κανόνας πού λέει ότι κανείς δέν πρέπει νά γίνεται δεκτός στόν μοναχισμό χωρίς προκαταρκτική δοκιμασία. Μοναχός πού δέν φυλάσσει σωφροσύνη στέκεται πολύ χαμηλότερα στό επίπεδο της σωτηρίας άπό τόν έντιμο γάμο, πού τιμάται στήν Έκκλησία ώς όδός σωτηρίας. Καί εάν λάβομε ύπ' όψη ότι εκείνος πού έδωσε ήδη τίς μοναχικές ύποσχέσεις στερείται τού δικαιώματος εκκλησιαστικού γάμου, τότε κάθε εκ μέρους του παράβαση της άγνείας θεωρείται ώς πτώση καί μάλιστα σέ κατάσταση κάτω άπό τή φύση.
Ό καθαγιασμένος γάμος, ό πειθαρχημένος, ό χωρίς διαστροφή, διατηρεί τόν άνθρωπο φυσικά καί ηθικά, ενώ κάθε άλλη μορφή σαρκικης άπόλαυσης, έστω καί μόνο σέ ονειρώδη μορφή, διαφθείρει όλόκληρο τόν άνθρωπο, δηλ. τήν ψυχή καί τό σώμα. Η καταστρεπτική αύτή ενέργεια εντείνεται ιδιαίτερα όταν ό μοναχός προσκόπτει καί άθετεΐ έτσι τίς υποσχέσεις πού έχει δώσει στόν Θεό, γιατί στήν περίπτωση αύτή ή εσωτερική σύγκρουση άπό τήν άπώλεια της χάριτος παίρνει άσύγκριτα βαθύτερο χαρακτήρα καί οί μαρτυρικές τύψεις της συνείδησης μποροϋν νά φτάσουν μέχρι τό σκοτάδι της άπόγνωσης. Οί ονειροπολήσεις γύρω άπό τή σαρκική σχέση, όταν άπουσιάζει ή σαρκική πράξη, όδήγησαν πολλούς σέ σοβαρές ψυχικές άσθένειες, άκόμα καί μέχρι τήν πλήρη παραφροσύνη. Γιά τή συχνότητα τών ολέθριων αύτών περιπτώσεων μποροϋν νά μαρτυρήσουν καί οί ψυχίατροι"1.
1. Στό «συμπόσιο τών δέκα παρθένων» ό Άγιος Μεθόδιος τού Όλύμπου άναφέρει μεταξύ άλλων ότι ή συνείδηση της άνθρωπότητας άναπτυσσόταν καί αύξανε πνευματικά μέχρι τή γνώση τών τελειότερων μορφών ζωης-της σωφροσύνης καί της παρθενίας. Ιστορικά ή εξέλιξη αύτή πέρασε μέσα άπό τίς εξης φάσεις: Κατ' άρχήν, «ενώ ό κόσμος δέν ήταν άκόμη γεμάτος μέ άνθρώπους» καί ή άνθρωπότητα όφειλε «αύξάνεσθαι καί πληθύνεσθαι», οί άνδρες ερχόντουσαν είς γάμου κοινωνία μέ τίς ίδιες τους τίς άδελ-φές.'Έπειτα, όταν πλήθυνε τό γένος τών άνθρώπων καί εξαπλώθηκε πάνω στή γη, ή θεία Πρόνοια μέ τήν προφητική διδασκαλία άποτρέπει τούς άνθρώπους άπό τό είδος της ζωης αύτης πρός μία υψηλότερη ηθικά ζωή, καί οί γάμοι μεταξύ άδερφιών θεωρήθηκαν «αίμομιξίες».
Άργότερα οί άνθρωποι μεταβαίνουν στήν έννοια της μονογαμίας «γιά νά μή συνουσιάζονται μέ πολλούς», όπως συμβαίνει μέ τά ζώα, «σάν νά γεννήθηκαν μόνο γιά τή συνουσία», καί γιά νά μή συντε-λούνται «μοιχείες».
Στή συνέχεια ό Χριστιανισμός διδάσκει τούς άνθρώπους άκόμη ύψηλότερη συνείδηση γιά τή ζωή, καί μέσα στήν Έκκλησία είσάγεται νέος περιορισμός τών γάμων μέ κριτήριο πλέον τούς βαθμούς της πνευματικης ώριμότητας· έτσι άπαγορεύονται, γιά παράδειγμα, γάμοι δυό άδελφών μέ δυό άδελφές καί τά παρόμοια, πράγμα τό όποΐο εκτός Εκκλησίας παραμένει άκατανόητο καί μέχρι τώρα άκόμη. Μέ τήν άποστολική διδασκαλία οί άνθρωποι όδηγοϋνται στήν κατανόηση τοϋ «τίμιου γάμου» καί της «άμίαντης κοίτης», άπ' όπου τελικά άνέρχονται ώς τή γνώση της χριστιανικης παρθενίας, «μαθαίνοντας νά άνυψώνονται ύπεράνω της σάρκας είσχωρώντας στό άτάραχο λιμάνι της άφθαρσίας...».
Θά ήθελα εδώ νά παρατηρήσω τήν άκρα επικαιρότητα τοϋ κηρύγματος της σωφροσύνης καί της παρθενίας στίς μέρες μας. Ή άπόκλιση άπό τή γαμήλια ένωση όπως καθορίζεται άπό τήν Έκκλησία καί κάθε παράβαση εναντίον της όχι μόνο ύποβιβάζουν τή μορφή τοϋ άνθρώπινου είναι, άλλά επισύρουν καί τά χειρότερα: τήν άποσύνθεση της προσωπικότητας, ή όποία
κάνει τήν άμαρτία, τή διάσπαση τών οίκογενειών, τή διάλυση τών κρατών, τήν καταστροφή καί τόν όλεθρο όλόκληρων χωρών καί λαών. Σέ σχέση μέ όλα αύτά πρέπει νά ποϋμε ότι, εάν ή πνευματική εξέλιξη της άνθρωπότητας συνέχιζε πρός αύτήν τήν κατεύθυνση, όπως υποδεικνύει ό Άγιος Μεθόδιος, τότε ένα άπό τά πλέον σπουδαία καί άνησυχητικά ερωτήματα γιά τή σύγχρονη σκέψη, αύτό τού ελέγχου τοϋ πληθυσμού της γης δηλαδή, θά λάμβανε την καλύτερη καί πράγματι άξια λύση, τήν υίοθεσία τού άνθρώπου άπό τό Θεό.
Οί άγριες, εγκληματικές καί εντελώς άφρονες θεωρίες προγραμματισμού τού πληθυσμού της γης μέ τούς άλληλοεξοντωτικούς πολέμους, θά στερούνταν βάση στή συνείδηση τών άνθρώπων, καί ή ζωή στή γη θά άπέβαινε άληθινά όμοια μέ τήν ούράνια:
«Έλθέτω ή Βασιλεία σου»!
Άρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Άσκησις καί θεωρία
Επιμέλεια: Μαρία Βεριγάκη
Επιμέλεια: Μαρία Βεριγάκη
Στο πιο μεγάλο περιβόλι κηπουρός
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΑ ΜΑΞΙΑ ΑΡΓΑ
Τα παιδιά μεγάλωσαν, έκαναν δικά τους παιδιά. Τα “μάξια” πια
κατέκλυσαν τους δρόμους. Η ανήσυχα προειδοποιητική ανακοίνωση, γραμμένη
κατευθείαν στον τοίχο με φαρδύ πινέλο και μπλε μπογιά, δεν υπάρχει πια.
Έπεσε μαζί με το μονοκάμαρο κτίσμα για να φαρδύνει τότε ο δρόμος μπροστά
στο χωριό του Αντώνη, ενός ωραίου Μυκονιάτη. Σήμερα έπεσε κι ο ίδιος.
Έφυγε, καθώς συνηθίζουμε να λέμε. Ήταν ένας από τους τελευταίους παλιούς
μπαξεβάνηδες.
Είναι φορές που ακούς την καμπάνα και δεν δίνεις σημασία. Άλλοτε
πάλι με την πρώτη καμπανιά σφίγγεται η καρδιά σου. Το ξέρεις πως αν
ρωτήσεις για ποιον χτυπά, η απάντηση θα επιστρέψει με μια σκληρή
αλήθεια. Δεν ρώτησα. Για να είμαι ειλικρινής δεν χρειάστηκε καν’,
δεδομένου ότι σε λίγη ώρα πέρασε από μπροστά μου η πομπή. Τα λουλούδια
στα χέρια των ανθρώπων, τα πιο πολλά από κήπους φρεσκοκομμένα,
μαρτυρούσαν άνθρωπο της γης, “χωριανό”!
Δεν ξέρω πόσο ελαφρύ μπορούσα να ευχηθώ να είναι το χώμα που θα τον σκεπάσει σε λίγα λεπτά. Εύχομαι όμως, ο Αντώνης Νάζος του Φρατζέσκου, κι όλοι όσοι ανακατεύονται με την καλλιέργεια της γης σε δύσκολους σαν το νησί μας τόπους, να έχουν με τον καιρό αποκτήσει με το χώμα -καθώς το ορίζει η Κική Δημουλά- μια εξοικείωση.
Δεν ξέρω πόσο ελαφρύ μπορούσα να ευχηθώ να είναι το χώμα που θα τον σκεπάσει σε λίγα λεπτά. Εύχομαι όμως, ο Αντώνης Νάζος του Φρατζέσκου, κι όλοι όσοι ανακατεύονται με την καλλιέργεια της γης σε δύσκολους σαν το νησί μας τόπους, να έχουν με τον καιρό αποκτήσει με το χώμα -καθώς το ορίζει η Κική Δημουλά- μια εξοικείωση.
Καθώς από σεβασμό προς τον εκλιπόντα, κλείνουν η μια μετά την άλλη
οι πόρτες των μαγαζιών στο Ματογιάννι, αποχαιρετώ βουβά τον
Μπαρμπαντώνη. Είχα χρόνια να τον δω και σήμερα πια δεν έχω άλλη να του
δώσω παραγγελιά, παρά καθώς αναλαμβάνει πλέον κηπουρός στο μεγάλο
περιβόλι του Παράδεισου*, να δώσει χαιρετίσματα στη Σοφιά και στ’
Αποστολάκι, στη Βαγγελιώ απ’ το Σκαλάδο, στον Νικόλα απ’ τη Ληνώ, τον
Αθανά του Αντριά, τον Μπαρμπ’-Αντρέα και τη Φρασκούλα απ’ τη Λαγκάδα,
τον μπαρμπα- Μανούσο τον Σκιο, κι όλο το σινάφι της μυκονιάτικης
αθωότητας που έδεσε το ατσάλι της τουριστικής εικόνας της Μυκόνου.
“Σαν να διάλεξες” **
Παρασκευή είναι σήμερα θα πάω στη λαϊκή
να κάνω έναν περίπατο στ’ αποκεφαλισμένα περιβόλια
να δώ την ευωδιά της ρίγανης
σκλάβα σε ματσάκια.
Πάω μεσημεράκι που πέφτουν οι τιμές των αξιώσεων
βρίσκεις το πράσινο εύκολο
σε φασολάκια κολοκύθια μολόχες και κρινάκια.
Aκούω εκεί τι θαρρετά εκφράζονται τα δέντρα
με την κομμένη γλώσσα των καρπών
ρήτορες σωροί τα πορτοκάλια και τα μήλα
και παίρνει να ροδίζει λίγη ανάρρωση
στις κιτρινιάρικες παρειές
μιας μέσα βουβαμάρας.
Σπάνια να ψωνίσω. Γιατί εκεί σου λένε διάλεξε.
Eίναι ευκολία αυτή ή πρόβλημα; Διαλέγεις και μετά
πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο
που έχει η εκλογή σου.
Eνώ εκείνο το έτυχε τι πούπουλο. Στην αρχή.
Γιατί μετά σε γονατίζουν οι συνέπειες.
Aσήκωτες κι αυτές. Kατά βάθος είναι σαν να διάλεξες.
Tο πολύ ν’ αγοράσω λίγο χώμα. Όχι για λουλούδια.
Για εξοικείωση.
Eκεί δεν έχει διάλεξε. Eκεί με κλειστά τα μάτια.
χωριό= αγροικία στο μυκονιάτικο ιδίωμα
χωριανός= ο ασχολούμενος με τα …χωριανά (αγροτοκτηνοτροφικά) κάτοικος του “χωριού”.
*Η φράση κηπουρός στο μεγάλο περιβόλι του Παραδείσου είναι του Γιώργου Ριζόπουλου
** H εφηβεία της λήθης, της Κικής Δημουλά, Στιγμή 1994πηγή
Σαν μωρό παιδί στην αγκαλιά της μάνας του....
Γέροντος Παϊσίου- o Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης
Επάνω σ έναν βράχο μέσα σε μιά σπηλιά ήταν ένα Εξωκκλήσι τής Παναγίας (σο Κάντσι).Οι Φαρασιώτες είχαν προεκτέινει προς τα έξω τού βράχου σανιδένιο εξώστη για ευρυχωρία.Για ν αφθάσουν μέχρι εκεί, έπρεπε να ανέβουν σαράντα σκαλοπάτια σκαλιστά στα βράχια και άλλα εκατόν είκοσι που είχαν φτιαγμένα με σανίδες.Σ΄αυτό λοιπόν το Εξωκκλήσι ο Πατήρ βγήκε λίγο στον Εξώστη.Εκεί που ακουμπούσε ξεκαρφώθηκε μιά σανίδα και ο Πατήρ έπεσε κάτω στον γκρεμό.
Ένας γεωργός που τον είδε από απέναντι να πέφτη, άφησε τα βόδια του στον ζυγό και έτρεξε για να συμμαζέψη το σκορπισμένο του κορμί, όπως νόμιζε.
Ο Πρόδρομος δεν είχε καταλάβει τίποτε γιατί ήταν μέσα στον Ναό και τον συγύριζε. Όταν λοιπόν έφθασε ο γεωργός εκεί κοντά στον γκρεμό κάτω είδε το κορμί του Πατρός Αρσενίου ολόκληρο αλλά ακινητο και πήγε να το πιάση. Ο Πατήρ όμως είπε στον γεωργό «μη μ΄εγγίζεις δεν έχω τίποτε».
Έμενε ακίνητος ο Πατήρ, όχι γιατί είχε χτυπήσει αλλά από μεγάλη συγκίνηση διότι την ώρα που έπεφτε κάτω στον γκρεμό, τον πήρε στην αγκαλιά της μια Γυναίκα, τον κατέβασε κάτω και τον άφησε.
Είχε νοιώσει τον εαυτό του, όπως έλεγε, εκείνη την ώρα, σαν να ήταν μωρό παιδί στην αγκαλιά τής μητέρας του.
Σηκώθηκε λοιπόν , μετά από την συγκίνηση εκείνη και ανέβηκε από τον γκρεμό και τα εκατόν εξήντα σκαλοπάτια , που μόνον αυτά συμπλήρωναν πενήντα μέτρα ύψος και πήγε ξανά στο εξωκκλήσι τής Παναγίας και διηγήθηκε ό,τι έγινε στον Πρόδρομο, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στο συγύρισμα τού ναού και δεν είχε ακόμη καταλάβει τίποτε.
Ο γεωργός επίσης πήγε μετά στα Φάρασα και το Ωμολογούσε.
Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος-Σουρωτή Θεσσαλονίκης -1975
Έτσι θα περάσουμε την κρίση!
Είναι η πρώτη τεχνοκρατική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης που πείθει.
Δείτε προσεκτικά!
πηγή
Δείτε προσεκτικά!
Μελέτιος Μεταξάκης, ο μασώνος πατριάρχης που....και είχε οικτρό τέλος.
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΔΙΩΞΑΝ ΤΟΝ
ΑΓΝΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΑΘΩΟΤΑΤΟ ΟΣΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ , ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΝ ΕΝ
ΑΙΓΙΝΗ, ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ...
Εξ αντιθέτου, ο
Πενταπόλεως, που έμεινε πιστός εις την Ι. Παράδοσιν και υπέμεινε τους
πειρασμούς και διώξεις, είχεν άγιον τέλος και σήμερον τιμάται, όχι μόνον
από το Πανελλήνιον, αλλά και από όλην την Υδρόγειον.
Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ» (εκδ. «Ορθόδοξου Τύπου», Κάνιγγος 10, Αθήναι 2001
πηγή
Πολύ κατέτρεξε τον Άγιο Νεκτάριο
και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε και
Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ο δυστυχής
ήτανε μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκαμε πολύ κακό στην Εκκλησία.
Αυτός
ήταν και κατά του μοναχισμού. Όταν ο Άγιος αγωνιζόταν με τόσες
δυσκολίες να κτίση το Μοναστήρι, επήγε και τον απέτρεπε ...;
- Τί κάνεις εδώ;
Μοναστήρι κτίζεις τώρα; Δεν βλέπεις ότι τόσα εξωκκλήσια γύρω εδώ
ερήμωσαν; Δεν είναι για Μοναστήρια στη σημερινή εποχή.
Ο Πενταπόλεως όμως
εξηκολούθησε και έγινε το Μοναστήρι και άλλα πολλά κατόπιν, ώστε η
Αίγινα σήμερον να έχη τα περισσότερα Μοναστήρια. Το προείπεν ο Άγιος:
«Θα γίνη, είπεν, η Αίγινα το Άγιον Όρος των Μοναζουσών». Και ήδη έχει
εννέα Μοναστήρια γυναικών.
(ο Μελέτιος Μεταξάκης με τον αγγλικανό προκαθήμενο)
Αλλά και ποία διαφορά στο τέλος των δύο Ιεραρχών.
Ο
Μεταξάκης, που έκαμε τόσε εις βάρος της Ορθοδοξίας, είχεν οικτρόν
τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεββάτι του νεκρόν και με την
γλώσσαν του έξω. Αυτήν ακριβώς την γλώσσαν, που έλεγε αυτά στον Άγιο
και τόσα εις βάρος της Ιεράς Παραδόσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Δ. Βασιλόπουλου «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ» (εκδ. «Ορθόδοξου Τύπου», Κάνιγγος 10, Αθήναι 2001
O μασώνος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης υπήρξε πρωτοπόρος τής παναίρεσης του Οικουμενισμού και υπεύθυνος για το ημερολογιακό σχίσμα που ταλανίζει έως σήμερα την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ελπίζουμε
στο σύντομο μέλλον κάποια σύνοδος να τον καταδικάσει μετά των λοιπών
αιρετικών και να αναθεωρήσει τα μασωνικά πεπραγμένα τουπηγή
Στάρετς Αλέξιος: χαμένος στην ειρήνη τού Θεού...
Κατά
τη συνεδριαση της Συνόδου του 1917 για την εκλογή πατριάρχη εκλήθη από
την έρημο ένας φημισμένος ασκητής ο στάρετς Αλέξιος , για να τραβήξη από
την κληρωτίδα το όνομα του νέου Πατριάρχη.Κληρώθηκε τότε ο μεγάλος
Πατριάρχης Τύχων που αντιμετώπισε όλη τη βαρβαρότητα τού νέου αθεϊστικού
καθεστώτος.
Για την προσωπικότητα τού στάρετς Αλέξιου , τού ταπεινού αυτού μοναχού, γράφει ένας ένος συγγραφέας :
«Ο Αλέξιος ζούσε σε απόλυτη μόνωση.Τρεφόταν με λίγο ψωμί και για νερό έπινε λίγο «αγιασμό».Αθέατος για όλους , εκτός από το Σάββατο, όταν άφηνε το ασκητήριο του για να μεταβή στην εκκλησία τού μοναστηριού.Τότε ετίθετο στη διάθεση αυτών που ήθελαν να εξομολογηθούν και το έκανε αυτό με υπομονή μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα, ακούγοντας τις αγωνίες τών πιστών , τις αμφιβολίες , τους φόβους τους.
Οι λόγοι του πάντοτε γλυκείς και ειρηνικοί , πράοι, γεμάτοι όμως από μια υπερφυσική δύναμη, έφερναν ψυχικό συγκλονισμό σε όσους τον άκουγαν.Διάβαζε τις ψυχές εκείνων που για πρώτη φοράτούς έβλεπε.Πολλοί έφευγαν από κοντά του αναγεννημένοι εσωτερικά , συγκλονισμένοι με δάκρυα.
Για την προσωπικότητα τού στάρετς Αλέξιου , τού ταπεινού αυτού μοναχού, γράφει ένας ένος συγγραφέας :
«Ο Αλέξιος ζούσε σε απόλυτη μόνωση.Τρεφόταν με λίγο ψωμί και για νερό έπινε λίγο «αγιασμό».Αθέατος για όλους , εκτός από το Σάββατο, όταν άφηνε το ασκητήριο του για να μεταβή στην εκκλησία τού μοναστηριού.Τότε ετίθετο στη διάθεση αυτών που ήθελαν να εξομολογηθούν και το έκανε αυτό με υπομονή μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα, ακούγοντας τις αγωνίες τών πιστών , τις αμφιβολίες , τους φόβους τους.
Οι λόγοι του πάντοτε γλυκείς και ειρηνικοί , πράοι, γεμάτοι όμως από μια υπερφυσική δύναμη, έφερναν ψυχικό συγκλονισμό σε όσους τον άκουγαν.Διάβαζε τις ψυχές εκείνων που για πρώτη φοράτούς έβλεπε.Πολλοί έφευγαν από κοντά του αναγεννημένοι εσωτερικά , συγκλονισμένοι με δάκρυα.
Περισσότερο
από 80 χρόνια δινόταν ολόκληρος , μέχρις εξαντλήσεως, συχνά μέχρι το
ξημέρωμα τής Κυριακής , σ΄όλες τις ψυχές που έρχονταν προς αυτόν απ΄όλες
τις γωνιές της Ρωσίας.Και παρ όλη αυτή την κοπιαστική εξωτερική
εργασία, αυτός έμενε απορροφημένος από τη σκέψη τού Θεού, βυθισμένος σε
μια σιωπηλή προσευχή.
Μια τέτοια ημέρα , δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, μάς φθάνει για να καταλάβουμε ολόκληρη τη ζωή τού στάρετς Αλεξίου.Βλέπουμε εδώ την απάρνηση τού κόσμουτής αμαρτίας , την καθαρότητα τής καρδιάς, την μεγάλη υπομονή, την σιωπή, την προσευχή.Η ψυχή που είχε γίνει ξένη προς τον κόσμο και σε κάθε ανθρώπινο είχε κατακτήσει την ειρήνη τού Θεού. Όμως το πλήρες μέτρο τής ειρήνης αυτής αφήνει να δή κανείς τον πνευματικό δρόμοπου διανύθηκε, πιο καλά από μια λεπτομερή περιγραφή.
Χαμένος μέσα στην ειρήνη τού Θεού, ο στάρετς Αλέξιος έζησε μέχρι την επανάσταση του Οκτωβρίου, και πέθανε μετά τις μεγάλες αναστατώσεις που έγιναν στην πατρίδα του , χωρίς να λάβη μέρος σ΄αυτές , χωρίς αυτές να τον θίξουν καθόλου.»
(Ντίβο Μπαρσόττι Ρωσικός Χριστιανισμός σ.39-40.στις φωτογραφίες ο όσιος γέροντας και το ερημητήριο του αγ.Ζωσιμά της περιοχής του Σμολένσκ όπου ασκείτο ο στάρετς)
Άγιος Νεκτάριος, ο αγαπημένος
Άγιος Νεκτάριος, ο φτωχός, ο συκοφαντημένος, ο θαυματουργός...
Το ανάθεμα του Βενιζέλου & ο άγ. Νεκτάριος
Ο άγιος των Εξαρχείων, που δεν είχε ούτε για νοίκι...
Ο άγ. Νεκτάριος & το σύγχρονο μάνατζμεντ
Η αγάπη προς τους αιρετικούς, σύμφωνα με τον άγιο Νεκτάριο
Συγκλονιστικές μαρτυρίες από την κοίμηση και την κηδεία του αγίου
Ειδικό ιστολόγιο για τον άγιο
γαλλική, «Le Figaro»«Το ελληνικό όνειρο δύο βουλγαρικών χωριών»
«Το ελληνικό όνειρο δύο βουλγαρικών χωριών». Mε αυτόν τον τίτλο η
γαλλική, «Le Figaro», σε δημοσίευμά της κάνει λόγο για τη «μεγάλη
επιθυμία» για των δύο χωριών της Βουλγαρίας, Tsrantcha και Brashten, να
προσαρτηθούν στην Ελλάδα.
Κάπου στο βάθος της οροσειράς της Ροδόπης που χωρίζει Ελλάδα - Βουλγαρία, τα δύο χωριά, που αριθμούν λίγους κατοίκους, το πρώτο 600 και το δεύτερο 800, ζήτησαν σε σχετικό τους σημείωμα να «διοικούνται είτε από τη Δράμα, είτε από την Καβάλα» γιατί «έχουμε χάσει κάθε ελπίδα στη Βουλγαρία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Το χωριό Tsrantcha
Ξεχασμένοι από τον Θεό, οι Βούλγαροι κάτοικοι των χωριών, δουλεύουν τη γη τους, αλλά ανήμποροι να αποδείξουν ότι εδώ και γενιές το χώμα τους ανήκει, πέφτουν πολύ συχνά θύματα κερδοσκόπων.
To χωριό Brashten
«Στην Ελλάδα σέβονται αυτούς που δουλεύουν τη γη. Εδώ είναι το βασίλειο της απάτης και της διαφθοράς» υποστηρίζει η Ιλέν Ντολάπτσιεβ, δημόσιος υπάλληλος του χωριού Tsrantcha.
πηγή
Κάπου στο βάθος της οροσειράς της Ροδόπης που χωρίζει Ελλάδα - Βουλγαρία, τα δύο χωριά, που αριθμούν λίγους κατοίκους, το πρώτο 600 και το δεύτερο 800, ζήτησαν σε σχετικό τους σημείωμα να «διοικούνται είτε από τη Δράμα, είτε από την Καβάλα» γιατί «έχουμε χάσει κάθε ελπίδα στη Βουλγαρία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.
Το χωριό Tsrantcha
Ξεχασμένοι από τον Θεό, οι Βούλγαροι κάτοικοι των χωριών, δουλεύουν τη γη τους, αλλά ανήμποροι να αποδείξουν ότι εδώ και γενιές το χώμα τους ανήκει, πέφτουν πολύ συχνά θύματα κερδοσκόπων.
To χωριό Brashten
«Στην Ελλάδα σέβονται αυτούς που δουλεύουν τη γη. Εδώ είναι το βασίλειο της απάτης και της διαφθοράς» υποστηρίζει η Ιλέν Ντολάπτσιεβ, δημόσιος υπάλληλος του χωριού Tsrantcha.
πηγή
Μια αλυσίδα προσευχής όλη η Ελλάδα
Ο ικετήριος Κανὼν εις τον Ιησούν Χριστόν
ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ …
Ανεξάρτητα από το πως θα αντιδράσει ο καθένας μας στις κρίσιμες αυτές στιγμές για την Πατρίδα και το Έθνος μας, ο πρώτος και πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η μετάνοια, η καταφυγή με πίστη στον Θεό και η θερμή προσευχή μας, ώστε Εκείνος να “αναλάβει” να μας προστατεύσει και να μας καθοδηγήσει.
Ξεκίνησε στίς 6.11.12 μία αλυσίδα προσευχής και ικεσίας στον Κύριο ημών Ιησοῦ Χριστό : ο καθένας μας διαβάζει μόλις μπορέσει τον παρακάτω ικετήριο κανόνα, ώστε κάθε στιγμή του 24ώρου η ευχή του καθενός μας… να συνθέτει μαζί με αυτές των άλλων συμπατριωτών μας, μία αδιάκοπη κραυγή προς τον Ουρανό:
Ο ικετήριος Κανὼν εις τον Ιησούν Χριστόν
(ποίημα του Αγίου Θεοκτίστου του Στουδίτου-9ος αι.)
Ωδή α΄. Ήχος β΄.
Εν βυθώ κατέστρωσε.
Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν καμέ παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Χριστέ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος.
Θεοτοκίον
Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, υπέρ αχρείων ικετών πανάχραντε, όπως της κολάσεως, ταις πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες.
Ωδή γ΄.
Εν πέτρα με της πίστεως.
Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξι, και ρύσαι Ιησού μου της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.Υπόδεξαι τον δούλόν σου Ιησού μου, προσπίπτοντα συν δάκρυσιν Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε. Τον χρόνον Ιησού μου ον δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μη απορρίψης, αλλ’ ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.
Θεοτοκίον.
Παρθένε η τεκούσα τον Ιησού μου, ικέτευε ρυσθήναί με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής πανάμωμε της αγήρω με.
Κάθισμα. Ήχος α΄.
Τον τάφο σου Σωτήρ.
Σωτήρ μου Ιησού, ο τον άσωτον σώσας, σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος πόρνην, καμέ νυν ελέησον, Ιησού πολυέλεε. σώσον οίκτειρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασσήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Ωδή δ΄.
Ελήλυθας εκ παρθένου.
Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαγχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ και διάσωσον. Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαγχνε. Ιησού μου σώσόν με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σου, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας της σης με καταξίωσον. Ουχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος, νυν δε προσπίπτω δεόμενος. Ιησού μου σώσόν με, και την ζωήν Ιησού μου κληροδότησον.
Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Ιησούν η γεννήσασα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντάς σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντες.
Ωδή ε΄.
Ο φωτισμός των εν σκότει.
Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία, της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου της κολάσεως ρύσαι, και γεέννης εμέ κραυγάζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον. Ολοσχερώς Ιησού μου προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος ήδη κραυγάζω. συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον. Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοι. κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαί με τον εις βάθη κακίας, εξ ανωσίας κατολισθήσαντα, σώτερ Ιησού μου, και σώσόν με δέομαι.
Θεοτοκίον
Τον Ιησούν, η γεννήσασσα Κόρη Θεοκυήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδαας, και γεέννης ρυσθήναι κράζοντας? πλην σου προστασίαν, βεβαίαν ουκ έγνωμεν.
Ωδή .
Εν αβύσσω πταισμάτων.
Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσόν με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον. Ιησού μου ου γέγονεν έτερος, άσωτος ουδείς, ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε. αλλά συ Ιησού με διάσωσον.Ιησού μου και πόρνην και άσωτον, και τον Μανασσήν και τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και ληστήν Ιησού Νινευίτας τε.
Θεοτοκίον.
Ιησού τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.
Κοντάκιον.Ήχος δ΄.
Επεφάνης σήμερον.
Ιησού γλυκύτατε, το φως του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φως το ανέσπερον.
Ωδή ζ΄.
Εικόνος χρυσής.
Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο τάλας και άσωτος. όθεν Ιησού μου βοώ σοι. μελωδούντά με οίκτειρον, ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νυν προς λιμένα τον εύδιον, όπως Ιησού μου οικτίρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος. ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος. Όθεν Ιησού μου βοώ σοι. την αναίσθητον μένουσαν, ψυχήν μου φώτισον Χριστέ, ο των πατέρων Θεός.
Θεοτοκίον.
Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει παναμώμητε, τα παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαί μοι Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος. ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.
Ωδή η΄.
Τον εν καμίνω του πυρός.
Σε Ιησού μου δυσωπώ ως την πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχήν μου, Ιησού μου.Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως, ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώτερ αφωμοίωμαι. όθεν Ιησού με της αλογίας ρύσαι. Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντον νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος. έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησού μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου απείρανδρε Παρθένε.
Ωδή θ΄.
Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.
Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον τελώνην την πόρνην, τον άσωτον οικτίρμον Ιησού, και τον ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού? αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον. Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας, προ νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς, αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασί σου σώσόν με. Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος.
Θεοτοκίον.
Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσε, ως υιόν σου και κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας εις σε, πειρασμών και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος.
Στιχηρά προσόμοια.Ήχος πλ. δ΄.
Όλην αποθέμενοι.
Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου παντοδύναμε, μη καταλίπης με, σώτερ Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού και αξίωσον, της των σωζομένων, μερίδος Ιησού και τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε. Ιησού γλυκύτατε, των αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, σώτερ Ιησού μου ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού και της τρυφής, του παραδείσου αξίωσον, Ιησού πανάγαθε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλλώπισμα. Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου πολυέλεε, χειρός εξάρπασον, σώτερ Ιησού μου του δράκοντος, και τούτου των παγίδων με, σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με.
Και νυν…
Θεοτοκίον.
Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ πού προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον.
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως. συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω αίματι από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν. Ύψωσον τον νουν μου προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας, ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα τα τέκνα προς την ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη. ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου? χάρισαί μοι την χάριν σου και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης. έξελθε εις αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σου, συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου μυστηρίων, πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των αγίων σου. Αμήν.
(Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου)
ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ : εδώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ὅσιος Πορφύριος “Τὸ καινούργιο πλήρωμα τοῦ σκάφους τοῦ Χριστοῦ
«Ὅσιος Πορφύριος “Τὸ καινούργιο πλήρωμα τοῦ σκάφους τοῦ Χριστοῦ”…»
Λόγος προφητικός Μητροπολίτου Μόρφου π. Νεοφύτου στον ἱερὸ ναὸ Ἁγίας Εἰρήνης (Κανναβιῶν) Μόρφου (4.5.2020).
Λόγος προφητικός Μητροπολίτου Μόρφου π. Νεοφύτου στον ἱερὸ ναὸ Ἁγίας Εἰρήνης (Κανναβιῶν) Μόρφου (4.5.2020).
ΛΟΓΟΣ ΜΕ ΠΙΠΕΡΙ ...
Ρωτήθηκε κάποτε ο Θεόκριτος ποια είναι τα ωμότερα θηρία,και απάντησε ¨Εν μέν όρεσιν άρκτοι και λέοντες,
εν δε πόλεσι τελώναι και συκοφάνται¨
εν δε πόλεσι τελώναι και συκοφάνται¨
Τὸ μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς
Μονή Σπηλαίων του Πσκώφ
Μονή Σπηλαίων του Πσκώφ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ
Ἀπὸ τὸ προσωπεῖο στὴ μάσκα, ἀπὸ τὴ μάσκα στὸ φίμωτρο!
Κατηχητικός ρωμαίικος λόγος Μητροπολίτου Μόρφου π.Νεοφύτου τὴ Δευτέρα 3 Αὐγούστου, 2020 στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Ἄλωνας Μόρφου.
Κατηχητικός ρωμαίικος λόγος Μητροπολίτου Μόρφου π.Νεοφύτου τὴ Δευτέρα 3 Αὐγούστου, 2020 στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Ἄλωνας Μόρφου.
«Εγώ δε λέγω, ότι οι εν τη γεέννη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται. Και τι πικρόν και σφοδρόν το της αγάπης κολαστήριον;»
Ισαάκ Σύρου
Ισαάκ Σύρου
+Γέρων Θεόδωρος Σπηλαιώτης: «Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Ἁγιοφαράγγου»
«Ἂν θὰ μὲ ρωτούσατε νὰ σᾶς πῶ, τὶ κατάλαβα τόσα χρόνια στὴν ἔρημο, θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα μὲ μιὰ λέξη: τὴν δύναμη τοῦ ψαλτηρίου. Ἂν ξεκινοῦσα τὴν ζωὴ μου τώρα, ἕνα θὰ πάσχιζα νὰ κάνω, νὰ ἀποστηθίσω τὸ ψαλτήρι. Αὐτὸ εἶναι ἡ γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ εὔφορο χῶμα, ὅπου εὐδοκιμεῖ ὁ σπόρος τῆς εὐχῆς. Αὐτὸ μαστίζει τοὺς δαίμονες. Ὅταν διάβαζα, στὶς ἀγρυπνίες μου, τὸ ψαλτήρι, ἐρχόνταν ὁ δαίμονας, ποὺ μούγκριζε σὰν ἀγριόχοιρος στὸ αὐτὶ μου. Εἰδικὰ, ὅταν ἔλεγα τὸν στίχο, «Ἀναστήτω ὁ Θεός…» καί τὸν στίχο ποὺ λέει, «Ἐσὺ εἶσαι Κύριος καὶ Θεὸς μου». Λυσσοῦσε, μὲ ἔπιανε ἀπὸ τὸν λαιμό, μὲ ἔπνιγε. Μπέρδευε τὰ λόγια μου, γιὰ νὰ μὴν τὸ πῶ. Τόσο πολὺ καιγόταν…»
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ,ΦΙΛΟΙ
Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια,
πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά
πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά
Δημοφιλείς αναρτήσεις
.
Η λίστα ιστολογίων μου
Αρχειοθηκη τρελογιαννη
Αναζήτηση στον Τρελλο-γιάννη
- Μαθητεία στην ομορφιά
- Αγιορείτικο ταξίδι
- Ματιές
- Τραγούδι
- Πατερικός λόγος
- Ρωμαίϊκη άποψη
- Ποίηση
- Συναξάρια
- Εικόνες που μιλάνε
- Εντυπώσεις
- Για το δαιμονισμό της μειοψηφίας
- Πνευματικά μαργαριτάρια
- Σοφές κουβέντες..
- Σκόρπια
- Είναι ωραίο σαν Παραμύθι ...
- Περί του εμού έρωτος
- Προτρέτα
- Γελοιογραφίες
- Κατήχηση
- Προτάσεις
- ψυχοθεραπευτικά
- Απεικονίσεις
- Μαθητεία στον πόνο
- Γελοιο-γραφίες
- Πλάνες
- Της τέχνης τα καμώματα
- Κυπριακός πόνος και άλλα
- Ρωμαϊκός πολιτισμός
- Ύμνοι
- Γεροντικά
- Σχολιανά με πόνο
- Αναλύσεις -Πολιτική
- Αντί-οικουμενιστικά
- Πορτρέτα
- Αφιερώματα
- Νουθεσίες
- Απρόοπτα
- Μουσική
- Ελληνοφώνοι Γραικύλοι
- Aφιερώματα
- Οι ειδήσεις αλλιώς
- Ιστορικά
- Προφητείες
- Αναλύσεις -Γεωπολιτικά
- Μονόλογος
- Θεολογικός Λόγος
- Αντισταθείτε στο μεγάλο αδελφό
- Η βλακεία είναι ανίκητη
- Μεταναστευτικό_Λαθρομετανάστες
- Περί ορέξεως
- Αναλύσεις Εκκλησιαστικές
- Ευλαβική -Λαογραφική ματιά
- ιατρικά
- φωτογραφική ματιά
- Η κτηνωδία του Ισλάμ
- Λογοτεχνικά ψήγματα
- Βιβλιοπαρουσίαση
- Ανέκδοτα
- Φιλοκαλούμεν μετ' ανταρσίας
- Ιεραποστολικά
- Γλώσσα
- Επιστήμη
- Προσευχές
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ
- Ευλογημένες Γιαγιάδες
- Ανακοινώσεις
- Διατροφή
- Η απάτη του COVID-19.
- Τα αγαπημένα κινηματογραφικά
- Το φαρμακείο της γιαγιάς...
- Κατήχηση για ορθόδοξους Επισκόπους
- Νηστίσιμα και ευωδιαστά
- παπισμός
- ισλάμ
- κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
- Βαδίζοντας προς την αυτάρκεια
- Βίντεο
- Θεομητερικά
- Μαθητεία στην ομορφιά.
- Απολογητικά
- Κυρ-Φώτης Κόντογλου
- Μουσική εκπαίδευση
- Κατά του μεγάλου αιρετικού Ζηζιούλα!
- Ομοφυλοφιλική δαστροφή
- Πηγές με δωρεάν ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία (free greek ebooks)
- Βίντεο-τραγούδι
- Θεολογία εικόνας
- English
- sites και blogs από συλλογικότητες
- Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
- Ευθανασία- Εκτρώσεις
- κατηχηση
- Τα αγαπημένα κινηματογραφικά soundtracks
- Θεολογικός πατερικός Λόγος-ομιλία
- Ταξίδι στο χρόνο
- ΕΛΥΤΙΚΑ ΨΗΓΜΑΤΑ
- Προς την Βηθλεέμ
- «Κλιματική αλλαγή»… και άλλοι μύθοι
- Άγιο φώς
- Λαογραφία
- Μισανθρωπία ο δαιμονισμός στην πράξη
- Σεισμοί και άλλα
- Πορτρέτα_π. Ιωάννης Ρωμανίδης
- Παρατηρητήριο Πολιτικής Ηλιθιότητας (Ορθότητας)
- Λειτουργική Κατήχηση
- Ντοκιματέρ
- με τον Τροοδίτη
- ΨΑΛΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΑΥΪΔ
- Αθεϊσμός
- Πορτρέτα_π. Ιωάννης Ρωμανίδης
- Θεολογικός πατερικός Λόγος-ομιλία
- Σχολιανά με πόνο\
- κρυπτοχριστιανοί
- Αναλύσεις -Γεωστρατηγική
- Μαρτυρίες
- -Πνευματικά μαργαριτάρια
- Αναλύσεις
- Μαθήματα Ορθοδόξου κατηχήσεως_Διάλογος Μετά πρωτειομανούς
- Το Ορθόδοξο ήθος_ π.Πέτρος Χίρς
- Υπέροχοι άνθρωποι
- Νεοπαγανιστικές απάτες
- "Εικόνες που μιλάνε
- Μασονικά
- Ρατσισμός (έτσι και αλλιώς)
- Αναλυσεις
- Αναλύσεις Ιστορικές
- Περιβάλον
- Έμπρακτη αντίσταση: Οικιακό Σπορείο!
- Κοσμάς Καραΐσκος{tourkikanea}
- H εκκοσμίκευση ως αλοτρίωση
- blogger Global Orthodoxy
- Αγιου Σωφρόνιου
- Εκπαιδευτικά
- Κωνσταντίνος Βαθιώτης
- Παρατηρητήριο ανθελληνικών μέσων ενημέρωσης
- πνευματικά μαργαριτάρια!
- Αποκρυφισμός
- Ελληνική Εξωτερική Πολιτική
- Ηγουμένους
- Λέξεις και Εικόνες
- Λόγος Αντί-Λογος
- Μεταλαγμένα
- Πολιτισμός / Αγιογραφία
- "Εικόνες που μιλάνε
- -Πνευματικά μαργαριτάρια
- Ortodoks catechism
- Απάτες
- Αφιερώματα_Τσαρούχης
- Διδαχές του οσίου γέροντα Παναή
- Δυστοπία
- Ζηζιούλας
- Λυγερός
- Μελέτες Ορθόδοξης βιοτής
- Μνήμες
- Μνήμες -Γενοκτονίες
- Νέα Παγκόσμια Τάξη
- Οι πλάνες του Μεσογαίας
- Ομοιοπαθητική
- Παιδαγωγικά
- Πατερικός λόγος_Καλλιστος Αγγελικούδης
- Σάββας Καλεντερίδης
- Στρατηγική
- Σωματική Άσκηση
- Τουρκία
- Υγεία
- γιογκα
- Ποίηση
- Απρόοπτα
- Τραγούδι
- Προτάσεις
- Συναξάρια
- "Μαθητεία στον πόνο
- %Περί του εμού έρωτος
- )Της τέχνης τα καμώματα
- %Περί του εμού έρωτος
- patristic wisdom
- Άσκηση
- Α.Ο.Ζ.
- Αγροτουρισμός
- Ακολουθίες
- Αναποδος κοσμος
- Αρχαία Ελλαδα
- Γυμναστική
- Δημογραφικό
- Εγκέφαλος
- Εκδηλώσεις
- Εκπομπή Αντιθέσεις
- Ελληνισμός οπου Γής
- Ευρωπαϊκή Ένωση
- ΖΩΗ
- Θεολογικά
- Ισραήλ-Μεσσίας
- Κλασικά έργα για μικρούς και μεγάλους
- Κοινωνία - Οικογένεια
- Κομματοκρατία ή εκλεγμενη μοναρχία
- Κομουνιστική λαίλαπα
- Κουρδικό Ζήτημα
- Μεγάλη Ελλαδα (Mικρά Aσία)
- Μελέτες
- Μεταλλαγμένη «Αριστερά»
- Μουσουλμανική μειονότητα Θράκης και ή αφασία της Ελληνικής πολιτείας
- Νεο -φασισμός Κτηνωδία
- Νεοταξική παράνοια της ιδεολογίας του φύλου
- Ντοστογιεύσκι
- Οι θέσεις των Αρχαίων Σοφών γιά τήν παιδεραστία – ὁμοφυλοφιλία
- Οικιακό Σπορείο
- Ολοκληρωτισμός.
- ΠΙΛΑΤΕΣ: η Γιόγκα της Δύσης
- Περπάτημα
- Πολιτισμός
- Πρακτικά θέματα _οι αποσκευές στα αεροπορικά ταξίδια
- Προπαγάνδα Σκοπιανών
- Πρόσφορο
- Σαν σήμερα
- Σιωνισμός
- Σκωπτικά και πονετικά
- Σπίτι ΚΑΙ Κήπος
- Συναυλίες
- Συρία
- Τα πορτρέτα της Φαγιούμ
- Τουρκικές θηριωδίες
- Υ
- Υγειονομικός φασισμός
- Φασισμός
- Φυσική δραστηριότητα
- ανα
- κ
- ματ
- περι
- σοφ
- ταινίες
Οτιδήποτε έχει ταπείνωσι είναι θεϊκά ωραίο
Αββάς Ισαάκ
.
«Είδα ψυχές που έρεπαν με μανία στους
σαρκικούς έρωτες. Αυτές λοιπόν αφού έλαβαν
αφορμή μετανοίας από την γεύση του αμαρτωλού
έρωτος, μετέτρεψαν αυτόν τον έρωτα
σε έρωτα προς τον Κύριο.
Έτσι ξεπέρασαν αμέσως κάθε συναίσθημα φόβου
και εκκεντρίσθηκαν στην άπληστη αγάπη του Θεού.
Γι αυτό και ο Κύριος στην αγνή εκείνη
πόρνη (Λουκ. ζ΄37-40) δεν είπε ότι εφοβήθηκε,
αλλά «ότι ηγάπησε πολύ» και κατόρθωσε
εύκολα να αποκρούσει τον ένα έρωτα
με τον άλλον.»
Αγίου Ιωάννου της'' Kλίμακος"
"Τα δέντρα που έχουν καρπούς πετροβολάνε" Θ.Κολοκοτρώνης
η τέχνη
Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή. Δει ου μόνον εαυτόν παρέχειν τα δέοντα ποιεύοντα, αλλά και τον νοσέοντα, και τους παρεόντας, και τα έξωθεν.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
Χρωστάμε σε όσους πέρασαν ,θα ρθούνε, θα περάσουν,κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Γενικά οι Έλληνες είναι αγράμματοι και αγνοούν τους θυσαυρούς της πατρίδας τους.Θα γίνουν θρήσκοι όσο μορφώνονται ,αντίθετα με άλλους που όσο μορφώνονται παύουν να είναι θρήσκοι.
ενάντια στη φασιστική νοοτροπία της Google
πάπα-Γιάννης Ρωμανίδης :
«Από τώρα και στο εξής το πρόβλημα
θα είναι οι Δεσποτάδες μας.
«Από τώρα και στο εξής το πρόβλημα
θα είναι οι Δεσποτάδες μας.
Ποιά πίστη έχουν»!
Τα δύο είδη Θεολογίας
«Υπάρχουν δύο είδη θεολογίας: το έν -ευρέως γνωστόν κατά τους παρελθόντας αιώνας- είναι η επαγγελματική καθέδρα του πολυμαθούς, το άλλο η συσταύρωσις μετά του Χριστού, η γνώσις Αυτού εν τοις ενδομύχοις της καρδίας.
Το πρώτον είδος είναι προσιτόν εις το πλήθος των διανοητικώς πεπροικισμένων ανθρώπων, των προτιμώντων την φιλοσοφικήν προσέγγισιν της θεολογίας.
Η πραγματική δε πίστις εις την Θεότητα του Χριστού, ήτις εκφράζεται δια ζωής συμφώνου προς το πνεύμα των εντολών Αυτού, δεν είναι απαραίτητος δι’ αυτούς.
Το δεύτερον είδος είναι θεολογία ομολογίας, ήτις γεννάται δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας, ήτις εισάγει εις την οντολογικήν πραγματικότητα δια της εμφανίσεως του Ακτίστου Φωτός.
Η ακαδημαϊκή θεολογία εν συνδυασμώ μετά της ζώσης πίστεως δίδει αγαθά αποτελέσματα. Ευκόλως όμως «εκφυλίζεται», αποβαίνει αφηρημένη θεωρία, παύει να είναι εκείνο, όπερ παρατηρείται εν τη ζωή των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων ημών, τουτέστιν άμεσος ενέργεια του Θεού εν ημίν …
Η Αγία Τριάς είναι Θεός Αγάπης.
Η αγάπη, περί της οποίας γίνεται λόγος εν τω Ευαγγελίω, είναι άκτιστος ζώσα ενέργεια της ανάρχου Θεότητος. Ίδιον αυτής είναι να ενοί ημάς εν αυτώ τούτω τω είναι. ….. φυσική αύξησις εν τω Πνεύματι μέσω της διαμονής εν τω Θείω χώρω δια της τηρήσεως των εντολών του Χριστού.
Ο νους αίφνης αποκτά γνώσιν και εκφράζει αυτήν δι’ ανθρωπίνων όρων. Τούτο έρχεται ως λάμψις αστραπής, όταν η καρδία πυρούται δια της αγάπης. Τούτο είναι το “θαυμαστόν φως” της αιωνιότητος, εις το οποίον πάντες ημείς εκλήθημεν.
Η συσσώρευσις τοιούτων στιγμών ελλάμψεως της συνειδήσεως ημών εν τη πείρα της Εκκλησίας ωδήγησεν οργανικώς εις την σύνθεσιν αυτών εις έν όλον. Ούτως εμφανίζεται η πρώτη απόπειρα συστηματοποιήσεως της ζώσης θεολογίας, ήτις εγένετο υπό του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ανδρός ωσαύτως πλουσίου και κατά την προσωπικήν αυτού πείραν.
Η ματαίωσις της θαυμαστής αυτής αναβάσεως προς τον Θεόν … προέκυψεν εις εποχάς παρακμής της ζώσης πείραςδια της τάσεως υποβολής των δεδομένων της Αποκαλύψεως εις την κριτικήν του λογικού ημών, δια της στροφής προς την “φιλοσοφίαν της θρησκείας”.
Έπακόλουθον τούτου είναι τα σχολαστικά συστήματα θεολογίας, εν τοις οποίοις επικρατεί η φιλοσοφία και ουχί το πνεύμα της ζωής.
Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Το πρώτον είδος είναι προσιτόν εις το πλήθος των διανοητικώς πεπροικισμένων ανθρώπων, των προτιμώντων την φιλοσοφικήν προσέγγισιν της θεολογίας.
Η πραγματική δε πίστις εις την Θεότητα του Χριστού, ήτις εκφράζεται δια ζωής συμφώνου προς το πνεύμα των εντολών Αυτού, δεν είναι απαραίτητος δι’ αυτούς.
Το δεύτερον είδος είναι θεολογία ομολογίας, ήτις γεννάται δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας, ήτις εισάγει εις την οντολογικήν πραγματικότητα δια της εμφανίσεως του Ακτίστου Φωτός.
Η ακαδημαϊκή θεολογία εν συνδυασμώ μετά της ζώσης πίστεως δίδει αγαθά αποτελέσματα. Ευκόλως όμως «εκφυλίζεται», αποβαίνει αφηρημένη θεωρία, παύει να είναι εκείνο, όπερ παρατηρείται εν τη ζωή των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων ημών, τουτέστιν άμεσος ενέργεια του Θεού εν ημίν …
Η Αγία Τριάς είναι Θεός Αγάπης.
Η αγάπη, περί της οποίας γίνεται λόγος εν τω Ευαγγελίω, είναι άκτιστος ζώσα ενέργεια της ανάρχου Θεότητος. Ίδιον αυτής είναι να ενοί ημάς εν αυτώ τούτω τω είναι. ….. φυσική αύξησις εν τω Πνεύματι μέσω της διαμονής εν τω Θείω χώρω δια της τηρήσεως των εντολών του Χριστού.
Ο νους αίφνης αποκτά γνώσιν και εκφράζει αυτήν δι’ ανθρωπίνων όρων. Τούτο έρχεται ως λάμψις αστραπής, όταν η καρδία πυρούται δια της αγάπης. Τούτο είναι το “θαυμαστόν φως” της αιωνιότητος, εις το οποίον πάντες ημείς εκλήθημεν.
Η συσσώρευσις τοιούτων στιγμών ελλάμψεως της συνειδήσεως ημών εν τη πείρα της Εκκλησίας ωδήγησεν οργανικώς εις την σύνθεσιν αυτών εις έν όλον. Ούτως εμφανίζεται η πρώτη απόπειρα συστηματοποιήσεως της ζώσης θεολογίας, ήτις εγένετο υπό του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ανδρός ωσαύτως πλουσίου και κατά την προσωπικήν αυτού πείραν.
Η ματαίωσις της θαυμαστής αυτής αναβάσεως προς τον Θεόν … προέκυψεν εις εποχάς παρακμής της ζώσης πείραςδια της τάσεως υποβολής των δεδομένων της Αποκαλύψεως εις την κριτικήν του λογικού ημών, δια της στροφής προς την “φιλοσοφίαν της θρησκείας”.
Έπακόλουθον τούτου είναι τα σχολαστικά συστήματα θεολογίας, εν τοις οποίοις επικρατεί η φιλοσοφία και ουχί το πνεύμα της ζωής.
Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ
«Πως είναι δυνατό να γίνει συζήτηση περί `της θέσεως του επίσκοπου Ρώμης στην Εκκλησία`,
αφού ο `επίσκοπος-πάπας` Ρώμης δεν βρίσκεται στην Εκκλησία αλλά στην αίρεση, εκτός της Εκκλησίας;
Ως απαραίτητη προϋπόθεση της συζητήσεως περί της θέσεώς του στην Εκκλησία, δεν θα ήτο η επιστροφή του στην Εκκλησία; »
Mητροπολίτης Ράσκας π. Αρτέμιος
αφού ο `επίσκοπος-πάπας` Ρώμης δεν βρίσκεται στην Εκκλησία αλλά στην αίρεση, εκτός της Εκκλησίας;
Ως απαραίτητη προϋπόθεση της συζητήσεως περί της θέσεώς του στην Εκκλησία, δεν θα ήτο η επιστροφή του στην Εκκλησία; »
Mητροπολίτης Ράσκας π. Αρτέμιος
Aνάθεμα Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς κατά του Οικουμενισμού
Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body;
and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated
Christians, Anathema!
Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body;
and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated
Christians, Anathema!
Mην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά!!
«.Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ/ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα,
ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος ,
προς την Δ' Εθνοσυνέλευση .
«.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα,
ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος ,
προς την Δ' Εθνοσυνέλευση .
Εκκλησία κι επανάσταση του 1821
«...ΚΑΙ ΒΡΙΖΟΥΝ, ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ,ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΜΑΣ ,
ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΖΥΓΙΖΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΖΙ ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ,ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟΝ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑΝ.
ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΒΛΟΓΑΝΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΝΤΟΥΦΕΚΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ,ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΩΣΑΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ,
ΝΤΡΟΠΗ ΕΛΛΗΝΕΣ…. «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΖΥΓΙΖΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΖΙ ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ,ΕΙΣ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟΝ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑΝ.
ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΒΛΟΓΑΝΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΝΤΟΥΦΕΚΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΑΓΑΝΙ,ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΩΣΑΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ,
ΝΤΡΟΠΗ ΕΛΛΗΝΕΣ…. «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»