«Θεολογία αριστερόστροφος»

του Ιωάννη Τάτση

 

Την έναρξη διαλόγου μεταξύ Εκκλησίας και Αριστεράς σχεδιάζουν θεολόγοι, κληρικοί και επίσκοποι, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ευλογούντος το όλο εγχείρημα. Στις αρχές του νέου έτους μάλιστα το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οργανώνει σχετικό συνέδριο στο οποίο εκτός θεολόγων και επισκόπων αναμένεται να κληθούν, και πιθανότατα να συμμετάσχουν, ακόμη και οι επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων της Αριστεράς.

Οι υπερασπιστές της «ανοιχτής θεολογίας της ετερότητας», οι υπέρμαχοι των πάσης φύσεως διαλόγων, μετά τα «ανοίγματα» προς τον αλλόθρησκο και ετερόδοξο κόσμο, τώρα πρόθυμα «ανοίγονται» στο πέλαγος της Αριστεράς. Τι προσδοκούν όμως από αυτή την προσέγγιση με την Αριστερά; Φοβούνται (ή μήπως επιδιώκουν;) την άνοδο του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας; Και για τούτο προκαταβολικά προσπαθούν να τα «βρούνε» με τους ηγέτες της Αριστεράς; Για το όφελος ποιού;

Η ερμηνεία των κινήσεων αυτών, τουλάχιστον για την πτέρυγα των θεολόγων είναι μάλλον εύκολη. Οι πρωταγωνιστές αυτής της προσέγγισης έκαναν πάντοτε μία αριστερίστικη προσέγγιση της θεολογίας, κάποιοι υπήρξαν μελετητές και θαυμαστές της «θεολογίας της απελευθέρωσης», άλλοι δεν δίστασαν να θέσουν το όνομά τους σε ψηφοδέλτια των κομμάτων της Αριστεράς, ενώ σήμερα εμφανίζονται ως σφοδροί πολέμιοι κάθε συντηρητισμού, άρα και του λεγόμενου «συντηρητικού χώρου» της πολιτικής δεξιάς. Κατάφεραν στα ουκ ολίγα χρόνια πασοκικής διακυβέρνησης να καταλάβουν υψηλές θέσεις, τις οποίες με την ανοχή και υποχωρητικότητα των πολιτικών της δεξιάς, που φημίζονται για τα αριστερίστικα κόμπλεξ τους, συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κατέχουν. Το ενδεχόμενο μιας αριστερής διακυβέρνησης της χώρας καθόλου δεν φοβίζει αυτούς τους θεολόγους. Σαν έτοιμοι από καιρό είναι πρόθυμοι να μετατρέψουν το μάθημα των Θρησκευτικών σε θρησκειολογία, όπως ζητά ο Αλέξης Τσίπρας, να κατεβάσουν τις εικόνες από τις σχολικές αίθουσες ή τουλάχιστον να αναρτήσουν δίπλα σε αυτές τα σύμβολα όλων των θρησκειών του κόσμου, να δεχτούν την κατάργηση της πρωϊνής προσευχής και του εκκλησιασμού των μαθητών αφού πλέον, κατ’ αυτούς, το ελληνικό σχολείο είναι πολυπολιτισμικό.

Ο επικείμενος διάλογος Εκκλησίας και Αριστεράς θα είναι πολλαπλά ωφέλιμος για την Αριστερά. Πολύ σύντομα οι πολιτικοί της Αριστεράς θα διαπιστώσουν πως εντός της Εκκλησίας έχουν πολλούς ομόφρονές τους θεολόγους, ακόμη και κληρικούς ή επισκόπους, τόσους που ούτε οι ίδιοι δεν θα έχουν υπολογίσει.

Η πολιτική φιλοσοφία της Αριστεράς δεν αγιάζεται ούτε ευλογείται αφού είναι από τη βάση της αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική. Τούτο αποδεικνύεται εύκολα από την αποχή των πολιτικών της εκπροσώπων από κάθε μυστηριακή πράξη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία όμως, όσο επιτρέπει την εκπροσώπησή της σε θεολόγους και κληρικούς με αριστερίζουσα και νεωτεριστική φιλοσοφία και νοοτροπία, είναι δυνατόν να βρεθεί δέσμια πολιτικών της Αριστεράς και να οδηγηθεί σε αποδοχή αντιεκκλησιαστικών αποφάσεων χωρίς να έχει τη δύναμη να αντιταχθεί σθεναρά σε αυτές.

Ας μη λησμονούμε πάντως ότι στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης η Εκκλησία αν και διώχθηκε, επέζησε επειδή ποτίστηκε με τα αίματα των Νεομαρτύρων που αντιτάχθηκαν στον κομμουνιστικό αθεϊσμό. Φαίνεται πως για κάποιους το μαρτυρικό φρόνημα είναι πλέον στάση αφροσύνης, αφού με το διάλογο μπορούν να βρεθούν λύσεις για όλα…

 

πηγή