Θηραϊκός Όρθρος: Μια άλλη Σαντορίνη

"Κοφτές ματιές στις πέτρες και τα στεγνωμένα πρόσωπα σκίζουν τον φολκλόρ μανδύα της μαγευτικής Σαντορίνης και απομονώνουν την ουσία του χώρου και των ανθρώπων. Η Σαντορίνη δεν είναι καρτ-ποστάλ. Κοφτές ματιές που αρνούνται την καθησυχαστική γραμμική αφήγηση και χτυπούν την αδρανή συνείδηση του θεατή και την οπτική σάρωσης του τουρίστα, με κάθε αγριότητα και βιαιότητα που ανακαλύπτουν στη φιγούρα του κατοίκου που εμφανίζεται για μια στιγμή στο βάθος του καλντεριμιού πριν εξαφανιστεί σαν το αδέσποτο, στα πρόσωπα των γεωργών που περιμένουν έξω από την αγροτική τράπεζα, στην ανθρώπινη αγωνία κάθε παράθυρου και κάθε τοίχου, στην ανηφόρα της διαδρομής από το λιμάνι στα Φηρά, καθώς ο αγωγιάτης κρατιέται από την ουρά του μουλαριού που μεταφέρει τον τουρίστα. Αγριότητα σε κάθε ήχο-χτύπημα της οπλής επάνω στην πέτρα και κάθε ήχο-γδάρσιμο του αέρα. Συμπάθεια για τα πάθη του ανθρώπου και θυμός για την απουσία ανάπτυξης και τη χοάνη του τουρισμού, στην οποία θα ριχτούν τα επόμενα χρόνια άνθρωποι, τοπία, τρόποι ζωής και η έννοια της προόδου. Κάποια πρόσωπα ξεπροβάλλουν ανάμεσα στις πέτρες. Κάθε ήχος γίνεται θόρυβος. Κοφτές ματιές στις πέτρες που διαλύουν. Η Σαντορίνη. ...."

 πηγή