Αγαπημένε μου Αυτοσαρκασμέ ...
απόψε δεν ησυχάζεις καθόλου...με ρωτάς
"Μετά τον αιώνα του σώματος
ποιός ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα;"
Αδιαφορώ..πειράζει..;
Γουστάρω να ονειρεύομαι
με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά..
ρισκάροντας στη στιγμή...
διότι δικέ μου
για να δείς το θαύμα του μεγαλείου
της απλής στιγμής γύρω σου
πρέπει να το έχεις αφήσει
να γεννηθεί μέσα σου πρώτα.
PS: Πάντα θα επαναστατώ
η χλιαρότητα δεν πλάστηκε
για μας..μεγάλη απέθαντη
και λυτρωτική η εσωτερική σιωπή
που μας ενώνει δια της πηγαίας
αλήθειας της.aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου