Ειπε ό Γέροντας....

Ειπε ό Γέροντας:

«Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στή ζωή μας και μιά γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολο­γικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μάς δημι­ουργούν σωματικές ασθένειες.

Στην εξομολόγηση νά μή λέμε μόνο τά αμαρτήματα μας άλλα και τους διάφορους λογισμούς, π.χ. φόβου, λύπης, χαράς, στενοχώριας πού περνάμε άπό διάφορα γεγονότα- ή συμβάντα, όπως σεισμούς, θανάτους, γά­μους, όλιγοπιστίες κ.λ.π. [Τζ 141π.]

Τελείωσε στην Κορινθία ό Γέροντας τήν εργασία του και πήραν τό δρόμο τής επιστροφής. Στον Ισθμό σταμάτησε για φαγητό. Ό αξιωματικός τής αεροπο­ρίας, πού ήταν μαζί του, παρήγγειλε πλήρη μερίδα κι ό Γέροντας μιά ντομάτα μόνο. Μετά τό δείπνο, συνέχι­σαν τήν πορεία και κάποια στιγμή του ζήτησε νά σταμα­τήσουν. Βγήκαν έξω, κάθισαν σ' ένα βράχο, ένώ άπό κάτω απλωνόταν ή θάλασσα. Τότε ό Γέροντας τού είπε: «Τώρα ήρθε ή ώρα, όπως υποσχέθηκα, νά σ' ακούσω νά μού κάνεις τη γενική εξομολόγηση τής ζωής σου. Άλλα καλύτερα νά μή μου τά λές έσύ· θά σού τά λέω έγώ. Και τότε άκουσε άπό τό στόμα του Γέροντα όλα του τά αμαρτήματα, πού σκόπευε νά τοϋ πει, όλα όσα είχε ξεχάσει και επί πλέον εκείνα, πού δέν τά είχε υπο­ψιασθεί ως αμαρτήματα του. Ό Γέροντας τού έκανε γενική καθαριότητα ψυχής. Εκείνη ή εξομολόγηση του έμεινε αλησμόνητη.

Μού έλεγε ό Παππούλης:

«Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ό άνθρωπος, τόσο πιό πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται άπό διάφορα πράγματα». Και μοΰ έλεγε ακόμα ότι: «πρέ­πει νά πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι πού μας βασανίζει».

«Νά εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης νά είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δε σώζε­σαι», μού είπε μιά άλλη φορά.

Έφυγε ή Χάρη με τήν ανυπακοή- επανήλθε με τήν εξομολόγηση

   Έλεγε πώς, μέ τό μυστήριο της Θείας Έξομολογήσεως, ό,τι είναι πεσμένο χάμω ανορθώνεται. Μάς είπε κάποτε τή συγκινητική περίπτωση ενός μοναχού, ό όποιος είχε πάει μικρός στο Άγιο Όρος και είχε πολλά χαρίσματα, πού τον έκαμναν νά νιώθει ότι ζούσε μέσα στον παράδεισο. Μιά ημέρα δεν έκανε υπακοή σέ κάτι, πού τοϋ είπε ό Γέροντας του, και τοϋ έφυγε τότε όλη αυτή ή χαριτωμένη κατάσταση. Όταν γύρισε ό Γέροντας του κι έκανε εξομολόγηση και διαβάστηκε ή συγχωρητική ευχή, αμέσως επανήλθε ή κατάσταση εκείνη τής χάριτος, τήν όποια είχε απολέσει. [Ί 94]
Ό Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ότι, όταν είμαστε μέσα στην Εκκλησία, όταν συμμετέχουμε στά Μυστή­ρια τής Εκκλησίας, είμαστε μέσα στον παράδεισο. Και ότι, όσο πιό πολύ συμμετέχουμε στά Μυστήρια, τόσο πιο πολύ είμαστε στην αιώνια ζωή. Γι' αυτό και πάντοτε μας θύμιζε τή ρήση τού Κυρίου μας: «Ό πιστεύων εις τόν Υίόν έχει ζωήν αίώνιον».
(ανθολόγιο συμβουλών γ.Πορφυρίου)