Οταν χθες πήγα να αγοράσω αφεψήματα από μαγαζί με βότανα στο κέντρο της Αθήνας, ο πωλητής προς μεγάλη μου έκπληξη με ενημέρωσε ότι δεν έχει χαμομήλι ελληνικό αλλά αιγυπτιακό. Και ενώ σκεφτόμουν με απορία πώς είναι δυνατόν σε μια χώρα όπου το χαμομήλι φυτρώνει ακόμη και στους τοίχους να το εισάγουμε, διάβασα ότι, έξυπνοι όντες, επενδύουμε σε άλλες, πιο προσοδοφόρες εξαγωγές.
Οχι μόνο βρισκόμαστε πολύ ψηλά στη λίστα των χωρών όπου καλλιεργείται χασίσι (πληθωρική η παραγωγή της λεβεντομάνας και μαστουρομάνας Κρήτης), αλλά επιπλέον παράγουμε και διακινούμε σίσα, ένα επικίνδυνο συνθετικό ναρκωτικό (τύπος κρυσταλλικής μεταμφεταμίνης) που παράγεται από την ένωση διεγερτικών ουσιών με τοξικές ενώσεις. Μύθος λοιπόν αυτό που λένε, ότι δεν έχουμε πρωτογενή παραγωγή. Απλώς στρεφόμαστε προς τα είδη που έχουν μεγαλύτερη ζήτηση, γιατί, εδώ που τα λέμε, ποιος πίνει σήμερα χαμομήλι; Οσο γι' αυτούς, τους λίγους, που εξακολουθούν να επιμένουν παραδοσιακά, εκτός από το χαμομήλι Αιγύπτου υπάρχουν πάντα και η ρίγανη Ιταλίας και Ισπανίας, η καυτερή πιπεριά Μαρόκου, οι αποξηραμένες ντομάτες και μελιτζάνες Τουρκίας…
Μετά τιμής
Πανδώρα
ΥΓ.: Κατά τα άλλα, και για να περάσουμε από τα θέματα
των εθνικών εξαγωγών στα θέματα του εθνικού αλαλούμ, την αναθεώρηση των
μνημονιακών μέτρων που αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις
συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων ζητεί η
Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, η οποία καταγγέλλει τη χώρα μας για παραβίαση
των διεθνών συμβάσεων σχετικά με τα εργασιακά δικαιώματα και για την
απαράδεκτη κατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών!
* Αμ μας το επιβάλλουν το μνημόνιο, αμ μας κατηγορούν
και μας στοχοποιούν που το αποδεχόμαστε. Πρόκειται εμφανώς περί διεθνούς
συνωμοσίας, για να μας τρελάνουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου