«Όσο θυμάμαι τα παληά
μωρές αδέρφια μου
ψηλώνω σαν τις βουνοκορφές
βλέπω τον κόσμο με περηφάνεια
η καρδιά μου ξεπετάγεται
απ’ το στήθος μου
και γίνεται πολεμική σημαία
καρφωμένη στο κοντάρι της Ελπίδας.
Εδώ πάνω θάθελα να πεθάνω
-σαν έρθ’ η ώρα-
ατενίζοντας τον κόσμον από μακρυά
στη ρίζα ενός θεόρατου ελατιού
φτάνει να βλέπω τ’ άρματα του Κατσαντώνη
κρεμασμένα στα κλαριά του,
που φαίνουνται σα θεώρατα χέρια
ενώ προσπαθούν ν’ αγκαλιάσουν
τους ανθρώπους…»
(Οι στίχοι εμπεριέχονται στο εξαίρετο έργο του Μιχάλη Σταφυλά με τίτλο: “Ευρυτανία”)
Η φωτογραφία, του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη", λίγο πριν τη σπηλιά του Κατσαντώνη, ψηλά πάνω από το Μοναστηράκι Αγράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου