«.....λέμε, ότι μας αγαπά o Θεός ή ότι αγαπάμε τον Θεόν, ότι αισθανόμεθα αγάπη μέσα μας για τον Θεόν. Αυτό δεν είναι τίποτε, είναι ελάχιστον, από την αίσθησιν εκείνη της αγάπης του Θεού, όταν σε επισκεφθεί o Θεός, όταν σου δώσει την αγάπη Του. Τότε λιώνεις. Αν κρατήση αυτή η αγάπη, αυτή η αίσθησις της αγάπης του Θεού, λίγα λεπτά, δεν αντέχεις τότε, πεθαίνεις.
Ούτω κάποτε προσευχόμενος επί πολύ ώρα, ξαφνικά αισθάνθηκα την Παρουσία του Θεού μπροστά μου! (όχι να τον βλέπω). Εκείνη την ώρα, το τι αισθάνθηκα, δεν περιγράφεται. Ένας Θείος έρως ανέκφραστος, μία αγάπη που δεν περιγράφεται. Δεν μπορείς να κρατηθείς πέφτεις κάτω. Αν κρατούσε πάνω από 2-3 λεπτά θα πέθαινα, δεν αντέχεις.
Ερώτηση: Από τι θα πεθαίνατε Γέροντα;
Απάντηση: Από την πολλή αγάπη καίεσαι μέσα σου, από την πολλή γλυκύτητα και μακαριότητα, από, τον πολύ θείο έρωτα για τον Χριστό. Πέφτεις κάτω και άλλο τίποτα δεν λες μόνο, σώσε με- σώσε με, φωνάζεις διότι θα πεθάνεις αν κρατήσει, λίγο ακόμη.
Τρία λεπτά εάν κρατήσει θα ξεψυχήσει ο άνθρωπος από, τον πολύ έρωτα στον Χριστό, από την πολλή αγάπη.»
παπα Χαράλαμπος Διονυσιάτης
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου