Άγιος Γεώργιος, Μεθυστής και Γαλατάς!

Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής: έτσι χαρακτηρίζεται από το λαό μας (όχι από τη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας) ο άγιος μεγαλομάρτυρας Γεώργιος στη δεύτερη γιορτή του, 3 του Νοέμβρη. Ο λόγος, ότι την ημέρα εκείνη στις παραδοσιακές ελληνικές κοινωνίες άνοιγαν το καινούργιο κρασί - και το ευλογούσαν στην εκκλησία.

Ο τάφος του αγίου Γεωργίου

Στην πραγματικότητα, τη μέρα εκείνη γιορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων του αγίου, δηλ. η μεταφορά τους στη Λύδδα της Ιόππης (Παλαιστίνης), πατρίδα της μητέρας του, της αγίας Πολυχρονίας, ενώ ο πατέρας του αγίου, ο άγιος Γερόντιος, ήταν από την Καππαδοκία. Γιορτάζονται επίσης και τα εγκαίνια του ιστορικού ναού του, που σώζεται ακόμη εκεί και είναι σεβαστός όχι μόνο από τους χριστιανούς, αλλά και από τους μουσουλμάνους (οι οποίοι ονομάζουν τον άγιο "Χάντερ", δηλ. "Πράσινο").

Ο άη Γιώργης όμως είναι και "Γαλατάς", καθώς συνδέεται με την ευλογία των αιγοπροβάτων στην κύρια γιορτή του (ημέρα της μνήμης του), 23 Απριλίου ή Δευτέρα του Πάσχα. Τότε, σε κάποια μέρα της πατρίδας μας, π.χ. Κρήτη, οι βοσκοί φέρνουν τα κοπάδια τους στην αυλή της εκκλησίας του αγίου, ο ιερέας τα ευλογεί και στη συνέχεια εκείνοι τα αρμέγουν και προσφέρουν το γάλα στους παρευρισκόμενους.
Πρόκειται για μια ακόμη περίσταση, όπου η κοινωνική ζωή συνδεόταν άμεσα με την πνευματική μας κληρονομιά, όπως συνέβαινε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χριστιανικές χώρες, όταν η κουλτούρα μας ζούσε ακόμη - σήμερα, σε μια εκδυτικισμένη Ελλάδα (σχεδόν ρημαγμένη, παρακμασμένη, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης), απομένουν κάποια ίχνη αυτών των παραδόσεων, που ευτυχώς πού και πού αναβιώνουν με τη βοήθεια πολιτιστικών συλλόγων ή κάποιων δραστήριων ιερέων. Δες, για παράδειγμα, εδώ & εδώ.

 

πηγή