Συγγνώμη βάβω

 

Σε όλους αυτούς εμείς οι μπαταχτσήδες χρωστάμε ευγνωμοσύνη.

Τις περισσότερες φορές το βρακί τους ήταν τρύπιο. Πολλές φορές δεν είχαν καν ψωμί να λημερίσουν. Είχαν όμως την αξιοπρέπεια εκείνη που τους επέτρεψε να πουν το ιστορικό «ΟΧΙ», καταφάσκοντας με την άρνησή τους σε μια ζωή χωρίς εκπτώσεις, σε μια ζωή με βωμούς κι εστίες.
Διότι αυτή ήταν η δική τους ζωή: ο υπέρ βωμών κι εστιών αγώνας. Πολλοί απ’ αυτούς γύρισαν σακατεμένοι για πάντα από τις άνισες μάχες που έδωσαν αλλά όλοι τους έμειναν με τις περήφανες κεφαλές τους σκυμμένες από συστολή για εκείνους που έμειναν για πάντα άψαλτοι στα βουνά της βορείου Ηπείρου.
Σε όλους αυτούς εμείς οι μπαταχτσήδες  χρωστάμε ευγνωμοσύνη.
Και μια ανυπόκριτη συγγνώμη για όλα εκείνα τα «ναι» που με τόση ευκολία είπαμε εμείς , τα παιδιά και τ’ αγγόνια εκείνων, στο όνομα μάλιστα ενός ντεμέκ πατριωτισμού –με ευρωπαϊκό πάντοτε επιτόκιο αλλά διάτρητες όλες τις ρήτρες της κάποτε περηφάνιας μας, την οποία ανύποπτοι αντικαταστήσαμε με την ξεσκολισμένη μας αλαζονεία.

Η φωτογραφία είναι του πολλά σπουδαίου Κώστα Μπαλάφα -την ευχή του να ‘χουμε.

πηγή