Επανεκκίνηση....

Tόσοι πολιτισμοί τόσοι αιώνες ιστορίας ...

Πόσο απογοητευτικό είναι να ζούμε σε ένα νεο μεσαίωνα.Γιατί σαν ανθρώπινο είδος είμαστε κοντόφθαλμοι..όλα περιστρέφονται γύρω απο τον μικρόκοσμο μας..γύρω απο το εγω μας ,γύρω απο τους ανθρώπους μας..γύρω απο τις καταστάσεις που βιώνουμε..ενω οφείλουμε να βλέπουμε και μακρύτερα..πάνω και πέρα απο εμάς.....

....Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να βρούμε μέσα μας εκείνο το μικρό παιδί που εγκαταλείψαμε...να το ακούσουμε τι μας λέει και να το αγκαλιάσουμε τρυφερά...κανείς μα κανείς άλλος δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει αυτό για μας...

Δεν είναι εύκολο...αλλα αξίζει . Για να φτάσουμε στο ύψος της Ανθρωπιάς  oφείλουμε να φροντίζουμε νου ψυχή πνεύμα..και τελευταίο το σώμα.Όλη η ανθρωπότητα

ασχολείται με την ύλη..κι οσοι ασχολούνται με το πνευμα το κάνουν τόσο μα τόσο εγωιστικά που αλλού πατούν κι αλλού βρίσκονται..Τόμοι ολόκληροι σοφία αιώνων..ποτάμια μελάνι..για κάτι τοσο απλό...

Γνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα απο τον άλλον..δοκιμάζεις το είναι σου στα δύσκολα..και εννοείται δεν τρομάζεις να καταδυθείς μέσα σου....Δεν υπάρχει τέλος..μονο αρχή.Μου τη δίνουν οι άνθρωποι που λένε πως όλα είναι κύκλος..αηδίες..μια ευθεία είναι..απλά επιλέγεις την κλίση της..οι άνθρωποι που επιλεγουν λεωφόρο αργούν...κολλάνε στα φανάρια της πλάνης...οι άλλοι που επιλέγουν ανηφορικά ξεκινώντας πιστευουν στην κορυφή...ανεβαίνοντας όμως μετά απο κανα δυο πτώσεις καταλαβαίνουν πως η διαδρομή ειναι ολη κι ολη η υπόθεση.Ανεβαίνοντας σε αποζημιώνει η θεα....αυτό ειναι όλο.

Το νέο δεν είναι οτι εμείς φεύγουμε ούτε οτι διαιωνίζουμε το είδος ουτε οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται...το νέο είναι η εσωτερική η δική μας αναγέννηση μετά απο μια βραδυά βουβού πόνου...το νέο είναι οτι συνεχιζουμε να βαδίζουμε μπροστά ως την ουσιαστικότερη αρχή...εκεί που η ψυχή αφήνει ένα άχρηστο όχημα το σώμα και αρχίζει το σημαντικότερο ταξίδι της.

Απο τότε που ο Διογένης ήταν μέσα στο πυθάρι κι έψαχνε ΑΝΘΡΩΠΟ μέρα μεσημέρι με το φανάρι αναμμένο..τι άλλαξε ως εδώ;

Η Ανθρωπιά δεν γνωρίζει χρώματα σύνορα

και χάρτες...οσο κι αν την κομματιαζουν

τόσο πιο κραταιά θα αναγεννιέται

όσο θα προσπαθούν να τη διαιρέσουν

τοσο θα πολλαπλασιάζεται

και όσο θα προσπαθούν να τη φιμώσουν

τόσο θα λάμπει δια της ταπεινα

σιωπηλής αλήθειας της.-

aeriko