«Παπάς αράσοτος, άρα άσωτος»

Συνάντησα έναν παλιό γνώριμο.Θα τον πω Νικόλαο, αν και δεν είναι αυτό το τωρινό του όνομα. Ο Νικόλας λοιπόν ήταν ένα καλό στρουμπουλό παιδί,  με τάσεις περι τα εκκλησιαστικά  και με θρησκευτικές καταβολές από το σπιτικό του.

Σαν μεγάλωσε  έγινε ανύπαντρος παπάς σε κάποια μητρόπολη του Οικουμενικού Θρόνου εκτός Ελλάδος.

Προφανώς λόγω της πονηρής συνήθειας των φαναριωτών του 20ου αιώνα   (λες και εκτός τουρκικού εδάφους τους απαγορεύει κάποιος) έμαθε κι εκείνος να ψαλιδίζει τα γένια και τα μαλλιά του, έως εξαφανίσεως, και να μη φορά τα ράσα του, ακόμα κι όταν βρίσκεται στην Ελλάδα,

Κι έτσι αράσοτο, με τζηνάκι και κοντομάνικο t-shirt, τον είδα πρόσφατα κάπου στο Λεκανοπέδιο.

«Γεια και χαρά σου Νίκο , τι χαμπάρια ; », είπα, και ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες για το σπουδαίο έργο που επιτελεί στην θεόσωστο επαρχία του....

                            

Έλεγε ο γέρων Παϊσιος:

- Γέροντα, είναι απαραίτητος ο Εκκλησιαστικός να διακονή με μανδύα και το καλοκαίρι με την ζέστη; Εγώ δυσκολεύομαι με την ζέστη.

- Αυτή η καλογερική σήμερα ...; τι να πω! Ο Άγιος Αθανάσιος φορούσε χονδρό ρούχο και έναν σταυρό πολύ βαρύ για άσκηση, και σήμερα που φθάσαμε! Εκεί στην Αυστραλία που είχα πάει, ήταν με σορτσάκιο ένας νεωκόρος. «Για την θάλασσα, του λέω, για 'κεί είναι αυτό». «Κινούμαι έτσι πιο άνετα», μου λέει. Έτσι ξεκινούν σιγά-σιγά και μετά φθάνουν: «Να πετάξουμε τα ράσα, για να μη μας καίη ο ήλιος!». Εμποδίζει ο μανδύας; Πέταξέ τον. Το μανδήλι εμποδίζει, γιατί ιδρώνεις; Πέταξέ το. Εκεί πάμε. Να ρυθμίση καθένας τον εαυτό του, βρε παιδάκι μου! Να βάλη λιγώτερα ρούχα από μέσα.
- Γέροντα, μπορεί κανείς να βγάζη το ράσο και να φοράη μόνον τον μανδύα;
- Και οι ιερείς να βγάλουν το αντερί και να είναι με το παντελόνι; Εμ, τι να πω; Ο μανδύας είναι ένδυμα του μοναχού. Δίνεται στον σταυροφόρο και στον μεγαλόσχημο. Στην διάρκεια της κουράς τον φοράει ο ανάδοχος και, όταν βάλη το ράσο στον νεόκουρο, τον βγάζει και του τον φοράει. Μου έκανε εντύπωση στην Αλεξάνδρεια που έχει και πολλή ζέστη πως μερικές γυναίκες φορούσαν όλο μαύρα, επειδή το έχουν από την παράδοσή τους. Και εμείς δεν αντέχουμε ο ράσο που το έχουμε από τους Πατέρες μας;
- Γέροντα, λένε: «Μήπως το ράσο κάνει τον παπά;»
- Πρόσεξε λ.χ. δυο ελιές που η μία έχει φύλλα και η άλλη δεν έχει. Ποια από τις δυο σου αρέσει; Αυτή που έχει φύλλα ή αυτή που δεν έχει; Όταν ήμουν στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, μια φορά ξεφλούδισα τον κορμό της ελιάς που ήταν στην αυλή και έγραψα: «Τα δένδρα πέταξαν την στολή τους, θα δούμε την προκοπή τους!...» και δίπλα: «Παπάς αράσοτος, άρα άσωτος». Εκείνον τον καιρό συζητούσαν πολύ το θέμα να μη φορούν ράσα οι ιερείς και έρχονταν μερικοί εκεί, για να πάρουν από μένα ...; ευλογία!
- Κάποιος, Γέροντα, έφερε στο Μοναστήρι ορθόδοξο ιερέα με παντελόνι. Να παίρνουμε την ευχή του ;
-Τι ευχή να πάρης; Να λέγατε σ' αυτόν που τον έφερε, οποιοσδήποτε και να ήταν: «Συγχωρέστε μας, αλλά είναι αρχή του Μοναστηριού να δίνουμε ράσο. Ιερεύς να έρθη με παντελόνι σε ορθόδοξο γυναικείο Μοναστήρι; Δεν ταιριάζει». Όταν δεν ντρέπεται αυτός που τον έφερε ή ο ίδιος που ήρθε χωρίς ράσο, θα ντραπής εσύ να του δώσης ράσο; Κάποτε συνάντησα στο αεροδρόμιο έναν νέο αρχιμανδρίτη με λαϊκά. Πήγαινε στο εξωτερικό και μου συστήθηκε: «Είμαι ο πατήρ τάδε». «Που είναι τα ράσα σου;» του είπα και φυσικά δεν του έβαλα μετάνοια.
- Γέροντα, μερικοί υποστηρίζουν ότι ο κλήρος, αν εκσυγχρονισθή, θα βοηθήση πιο πολύ.
- Όταν είχε πάει ο Πατριάρχης Δημήτριος στην Αμερική στην Σχολή του Τιμίου Σταυρού, πήγαν μερικοί ευλαβείς φοιτητές Αμερικάνοι και του είπαν: «Παναγιώτατε, στην εποχή μας πρέπει ο κλήρος να εκσυγχρονισθή». Και ο Πατριάρχης απάντησε: «Ο Άγιος Κοσμάς λέει: '' Όταν οι κληρικού γίνουν λαϊκοί, οι λαϊκοί θα γίνουν δαίμονες!''» Καλά δεν τους είπε; Του ετοίμασαν για να μείνη ένα πολυτελέστατο δωμάτιο με κρεββάτι επίσημο κ.λπ. Μόλις το είδε, είπε: «Που θα μείνω; Σ' αυτό το δωμάτιο; Φέρτε μου καλύτερα ένα ράντζο. Ο κληρικός, όταν κοσμικοποιηθή, γίνεται υποψήφιος διάβολος».
- Γέροντα, μήπως να κάνουμε πιο απλά άμφια; Μήπως βλάπτουμε τους ιερείς με τα πολλή κεντημένα;
- Θα σας τιμά, αν πήτε: «Εμείς κάνουμε αυτά τα απλά. Μπορούμε να κάνουμε και με πολύ κέντημα, αλλά το αποφεύγουμε, γιατί μας πειράζει ο λογισμός που σκανδαλίζεται ο κόσμος. Το εκμεταλλεύονται μετά και οι άλλοι που δεν πιστεύουν. Ακούμε να λένε: ''Εμείς δεν έχουμε ψωμί να φάμε και οι παπάδες έχουν ένα σωρό στολές''». Αν κάνετε απλά κεντήματα, θα έρχωνται και σοβαροί ιερείς να τα πάρουν. Αν έρχωνται ιερείς με κοσμικό φρόνημα, και αυτοί θα γίνωνται ρεζίλι, και εσείς θα γίνεσθε ρεζίλι με τα πολύ στολισμένα. Στα καλύμματα Αγίας Τραπέζης και Τιμίων Δώρων μπορείτε να βάλετε περισσότερο κέντημα. Και να αποφεύγετε να βάζετε σταυρούς χαμηλά στα στιχάρια και στα φαιλόνια. Βάλτε κάτι άλλο συμβολικό. Κάθονται οι ιερείς επάνω στους Αγίους, στους σταυρούς ... Αυτό είναι ανευλάβεια.