«Το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός, και το πρωΐ αγαλλίασις» (Ψαλμ. κθ΄ 6)

 αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς , επισκόπου Αχρίδος (+5/3/1956)

Ο ΘΕΟΣ έπιπλήττει, και ό Θεός χαροποιεί...
Μία σκέψις μετανοίας αμέσως μετριάζει τόν θυμό του Θεου, διότι ό θυμός του Θεου κατα τών ανθρώπων δεν ομοιάζει με τόν θυμό ενός εχθρού, άλλα μάλλον ενός πατέρα πρός τα παιδιά του.
Ό θυμός Του είναι στιγμιαίος και τό ελεός Του χωρίς τέλος.  Αν μετανοης τό εσπέρας, θα χαρης τό πρωΐ. Πολλοί άνθρωποι Τόν γνωρίζουν και στόν θυμό Του και στό ελεός Του.
Ω αδελφοί μου, άν οί άνθρωποι Τόν έγνώριζαν σταθερα και Τόν ελάμβαναν ύπ' όψιν τους ώς τόν Ποιητή του άγαθου, δεν θα Τόν ή­ξεραν ώς Έπιτιμητη καί Κριτή.
Ναί, ό Θεός χαίρει περισσότε­ρο, όταν Τόν γνωρίζουμε άπό τό ελεός Του, παρα από τόν θυμό Του.
Όμως, υπάρχουν τόσο αγνώ­μονες καί απερίσκεπτοι άνθρωποι, οί όποίοι ποτε δεν σκέπτονται τόν Θεόν, όταν δίδη καί ελεή, παρα μό­νον όταν άρχίζη να τους τιμωρή καί να τους έπιπλήττη, με ασθένεια, θά­νατο στην οικογένεια, αποτυχία καί έντροπη ένώπιον τών ανθρώπων, ή με άλλες ραβδιες καί ξυλιές, με τίς όποίες κτυπά τόν κοιμισμένο, υπενθυμίζει τόν αγνώμονα, τροχίζει τα αμβλυμένα μυαλα καί φέρει στην μνήμη του καθενός καί όλων, ότι Αύτός είναι ό Δη­μιουργός καί Κύριος, ό Δότης καί Κριτής.
«Τό εσπέρας αύλισθήσεται κλαυθμός, και τό πρωΐ άγαλλίασις».
Άύτοι οί λόγοι σημαίνουν, έπί πλέον, ότι ή νύκτα είναι για δάκρυα καί προσευχές, για μετάνοια καί περισυλλογή.
Ή νύκτα είναι Ιδιαιτέρως για μετάνοια καί δεν υπάρχει άληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα.
Την νύκτα ό άνθρωπος μπορεί άνεμπόδιστα να έξετάση τίς σκέψεις του, τα λόγια του, τίς πράξεις του, καί να μετανοη γι' αύτα που επραξε έναντίον του Νόμου του Θεου.
Άν ό άνθρωπος κλαίη με μετάνοια την νύκτα, θα χαρή την ήμέρα, θα χαρή σαν νεογέννητος, σαν λυτρωμένος, σαν έλεύθερος άπό τό βάρος της αμαρτίας.
Άν ό άνθρωπος ξοδεύη την νύκτα στην αμαρτία καί στίς άνόητες διασκεδάσεις, ή ήμέρα θα τόν εύρη με λύπη καί θρηνο.
Ω Κύριε 'Ιησού, Σωτηρα καί Διδάσκαλέ μας, έπίπληξέ μας, άλλ' όμως συγχώρεσέ μας· τιμώρησέ μας, άλλ' όμως σώσε μας! Σοί πρέπει δόξα καί αίνος είς αίώνας. Αμήν.