(Φωτάκου Απομνημονεύματα, τόμος Β’ σελ. 280-81)
Η δε Διοίκησις έχασε την ηθικήν της αξίαν. Χρήματα δεν υπήρχαν εις τα ταμεία, η δε ανάγκη ήτο μεγάλη, διότι οι στρατιωτικοί είχαν χρείαν του μισθού, τον οποίον μόνον είχαν ως πόρον της ζωής των, και δια τούτο αναγκαζόμενοι επώλουν τα εθνικάς ομολογίας εις τους κερδοσκόπους και εις τους έχοντας χρήματα. Ούτοι ήσαν παραδεδομένοι εις το είδος τούτο του εμπορίου, και δια των ομολόγων αυτών αγόραζαν τας προσόδους των επαρχιών.
Η Διοίκησις αναγκαζομένη εξέδιδεν αντί χρημάτων τας τοιαύτας ομολογίας, και έδιδεν αυτάς εις τους στρατιωτικούς δια να πληρωθώσιν από τας προσόδους της δείνος ή δείνος επαρχίας. Εξέδιδεν π.χ. διαταγήν λέγουσαν, ότι ο δείνα στρατηγός έχει να λάβη 40.000 γρόσια πληρωτέα από τας προσόδους του κράτους ή και ρητώς από την δείνα επαρχίαν. Οι δε στρατιωτικοί, όσοι κατ’ αυτόν τον τρόπον επληρώνοντο από την Διοίκησιν, και ήσαν δυνατοί αμέσως έκαμναν κατάσχεσιν ολοκλήρου της επαρχίας, και επραγματοποίουν την διαταγήν, λαμβάνοντες πολλάκις διπλασίαν και τριπλασίαν της αξίας της, η δε Διοίκησις δεν ηδύνατο να προλάβη τας καταχρήσεις ταύτας των δυνατών.
Άλλοι δε πάλιν, ως είπαμεν, επώλουν τας ομολογίας εις τους κερδοσκόπους λαμβάνοντες μόνον το τέταρτον της όλης αξίας, ώστε δια 400.000 π.χ. γρόσια έδιδαν μόνον 100.000 εις μέταλλον, και ούτω αποκτώντες τας ομολογίας εξαργύρωναν αυτάς εις τας επαρχίας εκ των προσόδων, αι οποίαι ανήκον εις την Διοίκησιν. Τοιουτοτρόπως τα πράγματα του έθνους εχάνοντο, η δε Διοίκησις δια να δυνηθή να συντηρηθή εξέδιδεν πολλάς τοιαύτας διαταγάς πληρωτέας, και δια ποσόν πολύ ανώτερον του χρεωστουμένου, διότι αντί 50.000 γροσίων οφειλομένων εις ένα, έδιδεν εις αυτόν ομολογίαν 250.000, και δια ταύτα πάντα τα δημόσια ταμεία κατήντησαν εις χρεωκοπίαν, αι δε διαταγαί και αι ομολογίαι επωλούντο με εκπεσμόν σχεδόν 80 τοις εκατόν.
Τέλος πάντων η παντελής έλλειψις χρημάτων έδιδε τας προσόδους και τα φρτά πράγματα του Έθνους δωρεάν. Χωρία ολόκληρα και άλλα οικόπεδα και κτήματα αγοράζοντο κατ’ αυτόν τον τρόπον από τους δυνατούς. Εκτός δε τούτων υπήρχαν ακόμη και μυστικαί συντροφίαι με τα μέλη της ιδίας Διοικήσεως προς σφετερισμόν των δημοσίων κτημάτων, και όστις θελήσει από περιέργειαν να μάθει ποία μέλη Διοικητικά υπήρξαν εις την τοιαύτην συντροφίαν, ας εξετάση τα έγγραφα και θα εύρη τους αγοραστάς και εις ποίους περιήλθαν τα χωρία, δηλαδή το Κυβέρι, η Κάντια και η Απάθεια εις τον Πόρον, σταφιδαμπελώνες, ελαιώνες, σπίτια, οικόπεδα, μύλοι και άλλα τοιαύτα κτήματα.
Αυτά όλα και άλλα προσέτι αίτια, ανάγκασαν τους Έλληνας να καταφύγουν εις την Αγγλίαν και να ζητήσουν την προστασίαν αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου