Μέρος Α'
Η Γερόντισσα Αναστασία, η τελευταία κτίτωρ και ανακαινιστής της Μονής
της Κυράς, εγεννήθη το έτος 1910 εις τον συνοικισμό Βλαχάτικα του χωρίου
Αγίων Θεοδώρων Λευκίμμης.
Ο πατήρ της ωνομάζετο Χαράλαμπος Βλάχος και η μήτηρ της Ελένη Βλάσση.
Ήσαν πτωχοί αγρότες, άνθρωποι του μόχθου, τίμιοι και ευσεβείς. Η
θεοσεβής μήτηρ της Ελένη εις νεαρά ηλικία, αξιώθηκε θεϊκής οπτασίας προ
του κατεστραμμένου ιερού σκηνώματος της Παναγίας της Κυράς. Η Γερόντισσα
ήτο δίδυμος με την Διαμαντίνα Βλάχου-Κουρή και είχε ακόμη τέσσαρας
αδελφάς, τας: Ασημίνα, Αρετούσα, Θεοδώρα και Ιωαννέτα. Επίσης είχε και
δύο αδελφούς, τον Συμεών και τον Στυλιανόν. Από τους αδελφούς και
αδελφάς της Γεροντίσσης απέκτησε τέκνα μόνον ο Συμεών, τον αριθμόν τρία.
Εις την οικογένεια της ευρίσκοντο και δύο ενάρετοι ρασοφόροι....
Η Γερόντισσα Αναστασία εγκαθίσταται στην Κυρά
Η Αναστασία όταν ήταν δέκα ετών διαβαίνουσα από την κατεστραμμένη
Εκκλησία της Κυράς, αφού έκαμε το σημείο του Τιμίου Σταύρου άκουσε μία
γλυκεία γυναικεία φωνή, η οποία ερχόταν από το κωδωνοστάσιο του ναού να
της λέγη: «Είναι κρίμα ο οίκος μου να είναι έρημος. Εσύ τέκνον μου
εκλήθης διά να φτιάξης την Εκκλησίαν και την Μονήν Μου».
Εις τα δεκατέσσαρά της χρόνια εμφορουμένη από θειο πόθο γι' ολοκληρωτική
αφιέρωσι στον Χριστό η Αναστασία εγκαταλείπει την πατρική της οικία και
εγκαταβιοί στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου εις τα Μελίκια Λευκίμμης όπου
και ενδύεται το ράσο.
Εκεί αποδύεται σε αυστηρούς ασκητικούς αγώνας, ενθυμουμένη πάντοτε την
εντολή της Παναγίας. Με υπομονή, προσευχή και πνευματική πρόοδο περνούν 9
χρόνια έως ότου καταρτισθή στην μοναχική ζωή πλήρως.
Το έτος 1933, με την ευλογία της Μονής της μετανοίας της, αποχωρεί από
τον Άγιο Νικόλαο και εγκαθίσταται οριστικά στην Κυρά. Τα πάντα γύρω της
μαρτυρούν την εγκατάλειψι και αδιαφορία.
Οι τοίχοι του ναού είναι γκρεμισμένοι. Στον χώρο του ναού φύονται
αγριοσυκιές. Επάνω στην Αγία Τράπεζα ευρίσκει ένα σκουριασμένο
κονσερβοκούτι, το οποίο εχρησιμοποιείτο ως κανδήλα. Κοιμάται αρχικώς στο
ύπαιθρο έως ότου εγκατασταθή στο μοναδικό κελλί το οποίο έκτισαν ειδικά
γι' αυτήν οι συγγενείς της.
Η ασκητική πρακτική της Γεροντίσσης
Νηστεύει υπέρ μέτρον. Κάνει συχνότατα τριήμερα. Εσθίει μία φορά την
ημέρα μετά την δύσι του ηλίου. Συνήθως άρτον εξηραμμένον άνευ ελαίου
ακόμη και τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες εορτές. Ποτέ της δεν
χορταίνει το φαγητό της ακόμη κι αν αυτό είναι ολίγα νερόβραστα
αγριολάχανα.
Από την αδιάκοπη νηστεία παθαίνει θυρεοειδή και αβιταμίνωσι. Η υγεία της
κλονίζεται κι όμως η αγάπη του Χριστού φλογίζει το είναι της. Κατά την
μαρτυρία της υποτακτικής της μοναχής Αναστασίας Καστρινού, το σώμα της
ήταν ένα ξύλο τετυλιγμένο στα ράσα.
Στον λαιμό της έφερε μία τεράστια κοίλη σε μέγεθος πορτοκαλιού εξαιτίας
του θυρεοειδούς. Ουδέποτε έκαμε παράπονο για την ασθένεια της ούτε και
επισκέφθηκε ιατρό για να υποβληθή στην αναγκαία εγχείρησι ή να της
χορήγηση φάρμακα. Ένας ιατρός προσπάθησε να την εξετάση και εκείνη τον
επετίμησε λέγουσα: «Κοίταξε να αλλάξης την ζωήν σου διότι είσαι
βουτηγμένος εις την αμαρτίαν».
Υπέφερε φρικτούς πόνους
Η Γερόντισσα είχε στο ένα της πόδι πληγωθεί από κτύπημα τσεκουριού κατά
την διάρκεια αγροτικών εργασιών. Ποτέ της δεν επεσκέφθη ιατρό γι' αυτό
τον λόγον. Προσευχόταν και η πίστις της τής έδιδε αντοχή στους πόνους.
Μοναδικό της φάρμακο ήταν το λάδι της κανδήλας της Κυράς με το όποιο το
άλειφε όσες φορές υπέφερε...
Ελέγχει τους καταλύοντας την νηστεία
Ευρέθη κάποτε σε ταξείδι στην Ηγουμενίτσα για κάποια υπόθεσι της Μονής
και εφιλοξενήθη σε γνωστά της πρόσωπα τα οποία κατέλυαν κρέας σε ήμερα
Παρασκευή. Αφού τους ήλεγξε αυστηρότατα, συνέλεξε από το χωράφι χόρτα
και τα εμαγείρευσε για να φάνε όλοι.
Στον εαυτό της και μόνον ήταν εγκρατής υπέρ μέτρον. Στις μοναχές της
εφέρετο μετά διακρίσεως και αναλόγως των ασθενειών των επέτρεπε να
εσθίουν ιχθύας (βακαλάο) ή κρέας. «Εσύ δουλεύεις εις το κτήμα και
κοπιάζεις και δικαιούσαι να τρως καλά διά να έχης την υγειάν σου»,
συνήθιζε να τους λέγη.
Όλοι ενθυμούνται τα νερόβραστα μα νοστιμότατα φαγητά της. Εμαγείρευε με
ιδιαίτερη αγάπη και για τους προσκυνητάς οι οποίοι έρχονταν από την
Ήπειρο για να την συμβουλευθούν...
Άλλη ασκητική πρακτική της Γεροντίσσης
Η ιδία κατά κανόνα συνετηρείτο από την θεία Κοινωνία. Ετηρούσε την
αλουσία και την χαμαικοιτία. Μέχρι τέλους της ζωής της ετήρει το
ανυπόδητον ακόμη και με τους μεγαλύτερους παγετούς. (Έτσι την βλέπομε
και στις σχετικές φωτογραφίες της εποχής).
Από τότε που στρώθηκε μουσαμάς στο πάτωμα ουδέποτε επάτησε επάνω αλλά
ούτε και επλησίασε ποτέ της το ψυγείο. Τις ελάχιστες ώρες αναπαύσεως
«έκλεβε» τον ολιγοστό της ύπνο επάνω σε δύο χονδροκομμένα σανίδια,
τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο όπου και έστρωνε μία κουρελού, το δε
προσκέφαλό της ήταν μία πέτρα.
Τα ενδύματά της ήσαν πάντοτε πεπαλαιωμένα και εφθαρμένα πλήρη
επιδιορθωμάτων ώστε δεν εγνώριζε κανείς, ποιο ήταν το αρχικό ύφασμα!
Κατόπιν παρελεύσεως είκοσι εποικοδομητικών για το πνεύμα της χρόνων,
προσήλθε στην Μονή η πρώτη της υποτακτική και σταδιακώς η συνοδεία της
έγινε επταμελής. Η διδαχή της για τις μοναχές της δεν αφεώρα απλώς στην
τέλεσι των τριών βασικών αρετών αλλά κυρίως την ταπείνωσι, την αφάνεια,
την καταπολέμησι της φιλαυτίας, την αδιάλειπτη προσευχή και την απόλυτη
πτωχεία.
Πλούσιες ήσαν οι πνευματικές δωρεές οι οποίες της εδόθησαν άνωθεν για
την μεγάλη της αυταπάρνησι και την υπέρμετρη άσκησί της. Της εδόθησαν
άνωθεν το προορατικό και το διορατικό, χαρίσματα τα οποία χρησιμοποιούσε
με κεκαλυμμένο τρόπο προς δόξαν Θεού για να ωφελήση την συνοδεία της
και τους πάσχοντας πνευματικώς συνανθρώπους της και όχι γι' εντυπωσιασμό
και αυτοπροβολή.
Η ελεήμων μήτηρ
Μέσα στην πάροδο των ετών πολλοί απηλπισμένοι εκτύπησαν την θύρα του
κελλιού της και ανεχώρησαν χαίροντες, λαβόντες ως εφόδιο την αγία
προσευχή της. Επιθυμούσε να διδάξη όλους δύο πράγματα: την προσευχή και
την εξομολόγησι.
Με το πτωχότατο βαλάντιο της συμπαρεστάθηκε σε πολλούς αναξιοπωθούντας
κατά την διάρκεια της Κατοχής και ύστερα εμπεριστάτους συνανθρώπους της
και ιδιαίτερα τους πτωχούς οικογενειάρχας. Πολλούς επίσης απέτρεψε από
εγκληματικές ενέργειες.
Ιερομονάχου
Δημητρίου Καββαδία
Βίος και Πολιτεία της Ασκήτριας Αναστασίας
της Ιεράς Μονής "Κυρά των Αγγέλων" Κερκύρας,
1910-1979
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου