Σωρός Αγία, Ζώνη ατίμητε
Θείον του Υψίστου χάδιν
εκ του Αχωρήτου έλαβες
Συ , την περισείαν χάριν…
Τον Τόκον περιέζωσες
εντός αγνείας θρόνου
και έγινες βάλσαμον ευθύς
και ολετήρ του πόνου…
Τριάδος το απαύγασμα
αγάπης, προς το πλάσμα
έζωσες την Παντάνασσα
που σμίκρυνε το χάσμα..
Όπου η Χάρις ακουμπά
φεύγει ο καρκίνος πάει..
και όποιος δε χάρηκε παιδί
αμέσως το αποκτάει….
Ω πολυτίμητη Σωρός
δια μέσου των αιώνων
τον άνθρωπο δεν άφησες
στον κόσμο τούτο μόνο….
Από την μάνδρα η χαρά
και η Χάρις, αναβλύζει
τα άνθη της ανάστασης
στον αιτητήν δωρίζει…
Οι μονασταί στην ποίμνη σου
κατά θεόν αγώνα
ποιούσιν εις την Χάριν σου
στο θεοφόρον δώμα….
Από τα πέρατα της γης
σπεύδει η οικουμένη
το γόνυ προς τη ζώνη σου
κλίνει και αναμένει……
Κλέος του κόσμου του θνητού
καταφυγή και σκέπη
αλλού πού, ο δυστυχής
να εκλιπαρεί, όταν πρέπει;
Το δάκρυ γίνεται μεμιάς
ουράνιος μαργαρίτης
για να στολίζει τη ζωή
και ο πόνος πια…ερημίτης….
Μνάσων Ο Παλαιός Μαθητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου