Μύκονος: Ό,τι προλάβει να δει το μάτι ενός επιβάτη κρουαζιέρας.
Έχω δει χιλιάδες ανθρώπους να περνάνε μπροστά μου στο Ματογιάννι με μια
κάμερα. Κοιτάνε τα πάντα αποκλειστικά και μόνο μέσα από τη μικρή οθόνη
της λιλιπούτειας digital που κρατάνε στο χέρι σαν εικόνισμα. Έχω την
εντύπωση ότι γυρνώντας πίσω βλέπουν το νησί, που δεν πρόλαβαν να δουν
ζωντανό, στην οθόνη της 24″ τηλεόρασής τους. Ούτε βήμα δεν ξεφεύγουν από
την πεπατημένη κι επι δεκάδες χρόνια χαραγμένη πορεία από το Καμνάκι,
στη Μαντώ, στο Γουμενιό, στο Ματογιάννι, Τρία Πηγάδια, Μύλοι, Μικρή
Βενετία, Κάστρο, Γιαλός και πάλι πίσω.
Σαν τους ρωτήσεις, δεν ξέρουν (γυρνώντας πίσω), πως ζουν οι άνθρωποι που συνάντησαν (αν συνάντησαν), τι τρώνε, τι σκέφτονται…
Τουρίστες: είδος ταξιδιώτη με εκφυλιστικά χαρακτηριστικά που απέχει
πολύ από την έννοια του περιηγητή κι εν τέλει από την ουσία του ανθρώπου
που ταξιδεύει για να αποκομίσει εμπειρίες, γνώση κι όχι κλισέ
καταναλωτικά και εύπεπτα!
Συνάντησα εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιους στη ζωή μου, δεν ξέρω, δεν έμαθα
πως σκέφτονται, δεν οίδα, ουδέν οίδα κι από τα ελάχιστα που θα θυμάμαι
από το πέρασμά τους είναι η …σκόνη τους, που καθώς λένε είναι χρήσιμη,
γιατί εν τέλει μεταφράζεται σε κάποιου είδους χρήμα, φορές αόρατο, φορές
μετρήσιμο, προσάναμμα στις κρύες νύχτες του χειμώνα.
δείτε το βίντεο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου