Άλλο το γεγονός και τελείως άλλο η ερμηνεία του γεγονότος

 

Αλαλιασμένο,  κι αποπροσανατολισμένο μου

Tα γεγονότα και οι ερμηνείες τους , από κτίσεως κόσμου, στα μάτια των  φιλο-σόφων,  υφίστανται ως  δυο σαφώς ξεχωρισμένες  νοητικές ποιότητες.

Οι περισσότεροι, ωστόσο  από μας, συνεχώς,  ασυνείδητα,  στις περισσότερες  περιπτώσεις,  γεγονότα και ερμηνείες γεγονότων,   συγχέομε.
 Αποφαινόμαστε περί παντός του επιστητού,  με ατράνταχτη, πλανεμένη  βεβαιότητα, ως
μικροί,  και αντίΧριστοι πάπες, αποφαινόμαστε,  κυριότατα,  αποφαινόμαστε  για εσωτερικές ποιότητες ανθρώπων και καταστάσεων που ουδέποτε εκ του σύνεγγυς, προσεγγίσαμε.

- Αμαρτία, μεγάλη! Αστοχία. Δηλαδή λάθος  μεγάλο!


Και δε συμφέρουν, καθόλου μα καθόλου,  τα λάθη επειδή 
πάντα πολύ ακριβά τα πληρώνουμε.

Δυστυχώς  παραμένουμε  κουφάλογα- όταν  από θεία  αγάπη,  μάς ελέγχει η Γραφή:

"Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει, δυνατός γαρ ο Θεός στήσαι αυτόν. Σταθήσεται δε"

Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή:

-Φιλάρα αναγνώστα, γιατί φαντάζεσαι ότι ξέρεις π ο ι ο ς είναι ο πλησίον και   ανάποδα τον κρεμάς- όταν δεν σου μιλάει κατά πως εσύ γουστάρεις ν' ακούσεις;
-Για σύνελθε!
Ο κάθε δούλος, που στέκεται ή πέφτει, μόνο μπροστά  στον Κύριο του,
 πέφτει ή στέκεται. Μονάχα στον Κύριο του,  απέναντι, τυγχάνει  υπόλογος.

Και όταν έρθει του χρόνου το πλήρωμα, μονάχα ο Κύριος Ιησούς,  θα τον  κρίνει.

-Καμία μανταμίτσα,  με υφάκι  σαν και του λόγου σου.
Κανένας φαρισαίος, Τορκουεμάδας,  παπάς ή δεσπότης.

Και ακόμα, ο συνάνθρωπός σου,  αν έχει πέσει σε λάσπη και σκουριασμένα χώματα,  ο Κύριος Ιησούς,  μπορεί να τον ανορθώσει επάνω, σαν γίγαντα.

Και να τον καταστήσει  φόβητρο των προαιώνιων Εχθρών του.

-Δια ταύτα, εσύ,  άτεγκτε και άδικε δικαστή Ρόϊ- Μπίν  μου,  μόκο,μόκο μόκο!
 Σε προειδοποιώ!
 Για το καλό σου!
 Εδώ μια αιωνιότητα "παίζεται".
Αν δεν κάνεις μόκο, μόκο, μόκο, σ' έχει πάρει ο Εξαποδούλης και σ' έχει σηκώσει!

Το θέμα  τεράστιο, δεν θα τ' ανοίξω, μόνο  θα
κλείσω την  πανταχούσα μου,  με ένα   ανέκδοτο.

Όπως είπε και κάποιος  λόγιος, (δε θυμάμαι ποιος , ας με συγχωρεί  για το προσεγγίζον   αλτσχάϊμερ) :

- Λίγη καθημερινή  δόση  τρέλας,  μάς προστατεύει από το να μην τρελαθούμε ολότελα!

Πάμε λοιπόν για το ανέκδοτο και ευχαριστώ  το συνάδελφο που προωθώντας το,  έκανε  το γελάκι  μου  να σκάσει σαν μικρό  κα ρπούζι,  πεταμένο με φόρα,  στης  ευθυμίας το δάπεδο!

Σαλογραία
 
O Κώστας και η Άννα ήταν κι οι δυο ασθενείς σε ψυχιατρική κλινική. Μια μέρα κι ενώ περπατούσαν δίπλα στην πισίνα της κλινικής, ο Κώστας χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, πηδάει στα άπατα. Βυθίζεται στον πυθμένα της πισίνας και μένει εκεί. Αμέσως η Άννα πηδάει για να τον σώσει. Κολυμπάει μέχρι τον πυθμένα, σέρνει τον Κώστα έξω από την πισίνα και τον πηγαίνει στο δωμάτιό του. Όταν ο διευθυντής της κλινικής μαθαίνει για την ηρωική πράξη της Άννας, δίνει αμέσως εντολή να της δοθεί εξιτήριο, κρίνοντας πως έχει επανακτήσει την ψυχική της ισορροπία.

Πάει λοιπόν στην Άννα και της λέει: «Έχω καλά κι άσχημα νέα. Τα καλά νέα είναι ότι φεύγεις από εδώ, γιατί αντέδρασες πολύ λογικά σε μια κρίση. Με το να πηδήξεις μέσα στην πισίνα και να σώσεις τη ζωή ενός άλλου ασθενή, απέδειξες ότι είσαι ένα ψυχικά υγιές άτομο.

 Τα άσχημα νέα είναι ότι ο Κώστας, που έσωσες, κρεμάστηκε στο μπάνιο με τη ζώνη της ρόμπας του, αμέσως μετά από τη διάσωσή του. Λυπάμαι, αλλά είναι νεκρός.»

Και η Άννα απαντά: «Δεν κρεμάστηκε μόνος του. Τον έβαλα εκεί για να στεγνώσει.

Πότε φεύγω;»

πηγή