Του Δημήτρη Ριζούλη
Ενας από τους πιο απλούς
και ταπεινούς μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Σισανίου και
Σιατίστης κ. Παύλος, σε μια συνέντευξη χωρίς περιστροφές μιλάει με
σκληρό τρόπο στην «κυριακάτικη δημοκρατία» για τις ευθύνες του πολιτικού
κόσμου που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο αλλά ομολογεί και τις
μεγάλες ανεπάρκειες της Εκκλησίας.
Δηλώνει ότι μέρος του
κλήρου υπετάγη στο καταναλωτικό μοντέλο, ενώ και η διοικούσα Εκκλησία
δεν αντέδρασε σε αμαρτωλές συμπεριφορές μελών της.
Υπογραμμίζει ότι η θέση
της Εκκλησίας είναι δίπλα στους αδικούμενους και όχι στην εξουσία,
τονίζοντας, πάντως, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος λάσπης
εναντίον της.
Εκφράζει έντονη ανησυχία για τα εθνικά θέματα και δεν είναι αισιόδοξος για το μέλλον του τόπου, προβλέποντας χειρότερες μέρες.
Σήμερα οι Ελληνες ψηφίζουν. Τι εύχεστε, σεβασμιότατε;
Αν θα είχα να κάνω μία ευχή, θα ήταν «κανείς από το πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα να μην ήταν υποψήφιος».
Η ευχή που μου μένει τώρα να κάνω είναι να μας φωτίσει ο Θεός όλους μας να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
Η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες ευθύνες γι' αυτή την κατάσταση;
Την πρώτη και την κύρια ευθύνη την έχουν οι άνθρωποι της εξουσίας, τα στελέχη του πολιτικού συστήματος.
Ταξιδεύοντας αυτές τις ημέρες, άκουσα τις συνεντεύξεις πολλών και διερωτήθηκα αν όλοι αυτοί που μιλάνε ήρθαν από άλλο πλανήτη ή από άλλη χώρα. Μιλούσαν σαν παρατηρητές και όχι σαν οι κύριοι αίτιοι για την καταστροφή αυτής της χώρας.
Μιλάνε για παθογένειες δεκαετιών, για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει από καιρό και νιώθεις να θυμώνεις. Θα ήθελα όλους αυτούς που σήμερα δίδουν συνταγές σωτηρίας να τους ρωτήσω: Εσείς, κύριοι, πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί δεν κάνατε τις μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν κάνατε τις διαρθρωτικές αλλαγές;
Εσείς δεν κυβερνούσατε; Γιατί λοιπόν δεν τις κάνατε και θέλετε να σας εμπιστευθούμε πως θα τις κάνετε τώρα;
Μα για τόσο αφελείς μας περνάτε; Λέτε: «Τέρμα το πελατειακό σύστημα!» Μα δεν είστε εσείς που το γεννήσατε; Δεν είστε εσείς πού το εκθρέψατε; Βλέπατε ότι καταστρέφει την πατρίδα και το αφήνατε ανέγγιχτο. Δεν είστε, λοιπόν, οι κύριοι αίτιοι αυτού του συστήματος; Και θα το καταργήσετε τώρα; Μα πώς θα το καταφέρετε αφού έχει ταυτιστεί με τη νοοτροπία σας.
Τι δεν ξέρατε; Δεν ξέρατε καλά μαθηματικά, δεν ξέρατε καλή λογιστική, δεν ξέρατε καλά την οικονομία και καταστρέψατε τη χώρα από άγνοια ή ανικανότητα; Δεν βλέπατε ή δεν ξέρατε πού πάμε;
Το ξέρατε και το βλέπατε, αλλά η αλαζονεία και η δίψα για την εξουσία ήταν πιο σημαντικά για σας από το μέλλον αυτού του τόπου. Θεωρήσατε την πατρίδα ιδιοκτησία σας και λάφυρο της εκλογικής σας νίκης.
Ευθύνη όμοια με αυτήν του πολιτικού συστήματος έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, ο λαός δηλαδή.
Γιατί εμείς τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε, παρόλο που ξέραμε ότι η μπόχα της διαφθοράς διαχεόταν στην κοινωνία.
Τους ψηφίσαμε γιατί ήμασταν όμοιοί τους. Τους ψηφίσαμε όχι για το καλό της πατρίδος, αλλά για τα συμφέροντά μας.
Οι πολιτικοί μας είναι οι καθρέφτες μας. Μας έριξαν δολώματα και εμείς τα δαγκώσαμε. Το πελατειακό σύστημα έχει δύο άκρες. Η μία ήταν οι πολιτικοί μας και η άλλη εμείς.
Eχει ευθύνες και η Εκκλησία;
Εχει ευθύνες γιατί δεν αντιστάθηκε, γιατί δεν μίλησε με λόγο προφητικό.
Εχει ευθύνες γιατί προσαρμόστηκε. Γιατί στο καταναλωτικό μοντέλο υπετάγη μέρος και του κλήρου και του λαού.
Γιατί λησμόνησε ότι το όραμά της είναι ο αγιασμός των μελών της και ότι δρόμος προς αυτόν είναι η άσκηση, η λιτότητα, η αποφυγή του περιττού. Γιατί δεν κήρυξε δυνατά ότι νόημα ζωής δεν είναι η κατανάλωση και η καλή ζωή.
Εχει ευθύνες γιατί φοβήθηκε τις φωνές εκείνων που της ζητούσαν να μην ομιλεί ή να ομιλεί μόνο για να επαινεί το σύστημα.
Εχει ευθύνες γιατί δεν αντέδρασε με ταχύτητα και αμεσότητα σε λαθεμένες και αμαρτωλές συμπεριφορές μελών της και άφηνε την εντύπωση της συγκάλυψης.
Υπάρχουν δυνάμεις στη χώρα μας που εχθρεύονται την Εκκλησία και με ποιον τρόπο;
Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, απολύτως ορατές πλέον, οι οποίες μέσα στην εμπάθεια και στον σχεδιασμό τους επιχειρούν ακόμη και την παραχάραξη και την αλλοίωση της Ιστορίας για να επιτύχουν τον στόχο τους.
Αυτό που ενοχλεί είναι ότι η Ιστορία μαρτυρεί ότι η σχέση Εκκλησίας και λαού σ’ αυτό τον τόπο είναι ζυμωμένη μέσα στη ζωή.
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της προσπάθειας είναι οι τηλεοπτικές εκπομπές του ΣΚΑΪ για το 1821.
Θλιβερότατη η εικόνα πανεπιστημιακών δασκάλων σε διατεταγμένη υπηρεσία. Στο ίδιο μήκος κύματος η άλλη προσπάθεια υπό την κ. Ρεπούση. Εκαναν και κάνουν πόλεμο λάσπης στην Εκκλησία για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των πιστών.
Ο μακαριστός γέροντας π. Παῒσιος είχε πει: «Ολες οι βρομιές του κόσμου θα πέσουν πάνω στην Εκκλησία ώστε ακόμα και οι καθαροί θα φαίνονται ακάθαρτοι».
Το ζήσαμε. «Θα έλθει όμως γρήγορα εποχή που η Εκκλησία θα καθαριστεί τόσο πολύ ώστε ακόμη και οι ακάθαρτοι θα φαίνονται καθαροί». Νομίζω ότι προς τα εκεί πορευόμαστε.
Πριν από καιρό απαντήσατε με σκληρό τρόπο στον Νίκο Σηφουνάκη για τη μισθοδοσία του κλήρου και πρόσφατα εξίσου σκληρά στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για το θέμα των μεταναστών. Τι προκάλεσε αυτή την οργή σας;
Την οργή μου την προκάλεσε η αλαζονεία τους. Η περιφρόνηση του λαού και των τοπικών κοινωνιών.
Η προσπάθειά τους να κρύψουν την ανικανότητά τους για ουσιαστικό έργο με επίδειξη αλαζονείας.
Η περιφρόνησή τους στον τίμιο αγώνα απλών ανθρώπων που προσφέρουν πολύ περισσότερα πράγματα από τους ίδιους.
Η συνευθύνη τους στην καταστροφή αυτού του τόπου. Η στοχοποίηση της Εκκλησίας και των προσώπων της για να καλύψουν τη δική τους ανεπάρκεια. Αυτά προκάλεσαν την οργή μου.
Πιστεύετε ότι η Εκκλησία πρέπει να παρεμβαίνει πιο δυναμικά στα πράγματα;
Πιστεύω ότι η Εκκλησία πρέπει να είναι μάρτυς της αληθείας προς κάθε κατεύθυνση.
Ο θεολογικός λόγος της Εκκλησίας ερμηνεύει τον κόσμο και τα γεγονότα και σε μια εποχή κρίσεως οφείλει να ομιλεί προφητικά, που σημαίνει δυναμικά, για να στηρίξει αυτούς που υποφέρουν.
Ο προφητικός λόγος της Εκκλησίας μπορεί να ενοχλεί τους κρατούντες, αλλά την ίδια στιγμή παρηγορεί αφάνταστα τον λαό του Θεού, καθώς διαπιστώνει ότι οι ποιμένες του γρηγορούν και δεν συσχηματίζονται με τις εξουσίες του αιώνος τούτου.
Η θέση της Εκκλησίας είναι δίπλα στους αδικούμενους και όχι δίπλα στους ισχυρούς.
Στη Μητρόπολή σας πώς βοηθάτε τους φτωχούς και όσους έχουν ανάγκη;
Στη Μητρόπολη μας, όπως και σε όλη την Εκκλησία, πολύ πριν από την κρίση υπήρχε η μέριμνα για τους πτωχούς και τους εμπερίστατους αδελφούς.
Σήμερα λειτουργεί καθημερινό συσσίτιο, όπου σιτίζονται 60 άνθρωποι, με τάσεις αυξητικές.
Δίδονται κάθε μήνα δέματα με τρόφιμα, κυρίως σε πολύτεκνες οικογένειες, αλλά και σε όσες έχουν ανάγκη.
Λειτουργούμε ιματιοθήκη απ’ όπου μπορούν να προμηθεύονται δωρεάν ρούχα πολύ καλής έως αρίστης ποιότητας.
Εχουμε οργανώσει με τους ιερείς ένα δίκτυο παρακολούθησης και άμεσης αντιμετώπισης οικογενειών με προβλήματα που ίσως ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια και συνεργαζόμαστε αρμονικότατα με τον Δήμο Βοῒου στη λειτουργία Κοινωνικού Παντοπωλείου.
Στόχος μας να μην υπάρξει σε όλη τη Μητρόπολη άνθρωπος με κάποιο πρόβλημα και να μην είμαστε δίπλα του.
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον ή βλέπετε ακόμα χειρότερες μέρες;
Δυστυχώς, δεν είμαι αισιόδοξος. Οι μέρες που θα έλθουν θα είναι χειρότερες.
Πολύ περισσότερο δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος όταν αυτοί που σήμερα ζητούν την ψήφο μας είναι εκείνοι που οδήγησαν τον λαό μας στη σημερινή κατάσταση. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Μακάρι να διαψευστώ.
Φοβάστε για τα εθνικά θέματα τώρα που η χώρα βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία;
Δεν φοβάμαι τώρα, φοβάμαι από καιρό. Σε όλα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, Κύπρο, Σκοπιανό, Θράκη, γεγονότα του 1955 στην Πόλη, οι ηγέτες μας απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Αν κανείς έχει μιλήσει με Κωνσταντινουπολίτες, με Ιμβρίους, με ομογενείς που απεγνωσμένα προειδοποιούσαν για τα επερχόμενα δεινά, αλλά συναντούσαν τον χλευασμό από τους «υπευθύνους» της κάθε εποχής, θα νιώσει την οργή που κρατάνε μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι.
Αν θέλω να εμπιστευθώ τον λόγο σημαντικών ομογενών μας, που ξέρουν καλά τα πράγματα, έχω κάθε λόγο να ανησυχώ.
Ο κόσμος βρίσκεται πιο κοντά στην Εκκλησία το τελευταίο διάστημα;
Ο κόσμος το τελευταίο διάστημα κατάλαβε ποια είναι η μάνα του και ποια είναι η μητριά του και αναζητά τη γλυκιά θαλπωρή της μάνας, που ξέρει και να συγχωρεί και να θυσιάζεται.
Με εντυπωσίασε το πλήθος των πιστών σε σχέση με άλλες χρονιές που παρέμεινε στην Αναστάσιμη Λειτουργία και κοινώνησε.
Με συγκλονίζουν οι απλοί άνθρωποι που με σταματούν στον δρόμο για να μου πουν «κρατάτε εσείς για να μην καταστραφεί αυτός ο τόπος» και με το «εσείς» εννοούν την Εκκλησία.
Πολλές φορές η Εκκλησία δοκιμάστηκε από έριδες και διχόνοιες. Σήμερα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα ή επικρατεί η ενότητα;
Διαφορετικές γνώμες υπάρχουν και αυτό είναι φυσικό, διχόνοια όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου