Είμαστε παγανιστές, είμαστε ναζιστές
«Είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και Έλληνες πατριώτες», επαναλαμβάνουν τα παπαγαλάκια της Χρυσής Αυγής όταν ερωτώνται για την ιδεολογία της οργάνωσης. Αυτό δείχνει πόσο μεταμορφώνει μερικούς ανθρώπους το κυνήγι των ψήφων. Για να δούμε τι έλεγε το περιοδικό Χρυσή Αυγή στο τεύχος 5 (Μάιος-Ιούνιος 1981) σε κείμενο με τον τίτλο «Εμείς».
Στην επόμενη παράγραφο διαβάζουμε: «Είμαστε ναζιστές εάν αυτό δεν σας ενοχλεί γλωσσικώς (εμάς μας ενοχλεί), γιατί μέσα στο θαύμα της Γερμανικής Επαναστάσεως του 1933 είδαμε την Δύναμη που θα μας οδηγήσει σε μια καινούργια Ευρωπαϊκή αναγέννησι». Την «δύναμη» αυτή την είδαν και την ένιωσαν και οι παππούδες μας κατά την γερμανική εισβολή και κατοχή.
Αυτά τα έγραφε η οργάνωση, πάντα υπό την ηγεσία του Νίκου Μιχαλολιάκου, όταν δεν ενδιαφερόταν τόσο για τις ψήφους και τις εκλογές. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν και στο κυνήγι της βουλευτικής έδρας (και της παχυλής αποζημίωσης), «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει». Σπεύσατε «ελληνορθόδοξοι» και «ελληνοκεντρικοί» της πλάκας να ψηφίσετε Χρυσή Αυγή. Το δούλεμα πάει σύννεφο, αλλά τι να κάνουμε; Αυτά παθαίνουν στις εκλογές τα κορόιδα.
«Σεβόμαστε την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό» λένε ορισμένοι.. Είναι άραγε έτσι; Για να δούμε όμως τι έγραφαν, όταν δεν είχαν ανάγκη τις Χριστιανικές ψήφους. Έλεγαν άραγε τα ίδια;
Στο τεύχος 37 (Ιούλιος 1988) του περιοδικού «Χρυσή Αυγή» σε ανυπόγραφο άρθρο με τίτλο «Η Άρια θρησκευτικότητα» αναλύεται η θέση της οργάνωσης για τον Παγανισμό και τον Χριστιανισμό.
Το άρθρο δεν αφήνει πολλά περιθώρια: «Θρησκεία της Ευρώπης είναι ο παγανισμός που είναι η έκφραση του αισθήματος θρησκευτικότητας του Αρίου Ανθρώπου. Στον παγανισμό επιβιώνει η αρχαία θρησκεία με την αρχέγονη της αγνότητα, τα έθιμα, τις παραδόσεις, τις εορτές, τους μύθους και μία διαρκή και γόνιμη επαφή με τη φύση».
Όσο για τον Χριστιανισμό, η απόφαση είναι μάλλον αρνητική για το άρθρο, που τον παρουσιάζει ως αδυναμο: «Τον Χριστιανισμό χαρακτηρίζει η μεσσιανική ελπίδα, η πίστη σε μία εσωτερική αναγκαιότητα της Ιστορίας, η πρωταρχία της ιδέας της ελεημοσύνης έναντι της ιδέας της Δικαιοσύνης, η προκατάληψη υπέρ των «καταπιεσμένων», μία διαδικασία υποτιμήσεως του κόσμου. Γι’ αυτό ο Χριστιανισμός είναι ο μπολσεβικισμός της αρχαιότητας».
Νομίζουμε τα σχόλια περιττεύουν. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο και κρίνετε…
Επίσης, ρίξτε και μία ματιά στα παρακάτω:
Η ΑΡΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ
1. Θρησκεία της Ευρώπης είναι ο παγανισμός που είναι η έκφραση του αισθήματος θρησκευτικότητας του Αρίου Ανθρώπου. Στον
Παγανισμό επιβιώνει η αρχαία θρησκεία με τη αρχέγονη της αγνότητα, τα
έθιμα, τις παραδόσεις, τις εορτές, τους μύθους και μία διαρκή, γόνιμη
επαφή με τη φύση.Για τον Παγανισμό, ο Κόσμος είναι αιτία του εαυτού του και οι θεοί, όντας κέντρα αξιών, είναι το σκαλοπάτι που έπλασε ο άνθρωπος για να υπερβεί τον εαυτό του. Ο παγανισμός θεωρεί ότι ο άνθρωπος γεννιέται κατ’ αρχήν κληρονόμος μιας παραδόσεως και κηρύσσει την απελευθέρωση από την τυραννία του ορθολογισμού και την επιστροφή στον «μύθο» και την «ζωή». Γι’ αυτόν δεν υπάρχει η έννοια της ροπής της Ιστορίας. Το παρελθόν είναι μια προοπτική δεδομένη μέσα σε πλήρη επικαιρότητα. Αντιθέτως για τον Ιουδαιοχριστιανισμό ό,τι είναι παρελθόν δεν μπορεί να επιστρέψει.
Η εποχή μας ολόκληρη είναι βαθειά ιουδαιοχριστιανική, έστω κι αν οι εκκλησίες και οι συναγωγές αδειάζουν. Είναι βαθειά ιουδαιοχριστιανική με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ιστορία, με τις βασικές αξίες στις οποίες αναφέρεται.
Η διαφορά μεταξύ μονοθεϊσμού και πολυθεϊσμού δεν είναι ποσοτική αλλά ποιοτική, είναι θέμα οντολογίας. Κατά τον μονο0είσμό ο κόσμος είναι θέατρο γεγονότων που το έπαθλο και το νόημα τους βρίσκονται σ’ άλλο κόσμο. Στην ιουδαιοχριστιανική θεολογία, υπάρχει ουσιώδης διάκριση μεταξύ χτιστού και άχτιστου όντος: Η πηγή της Γνώσεως διακρίνεται ριζικά από τη φύση. Για τον παγανισμό, το σύμπαν είναι έμψυχο και θεϊκό. Η θεογονία είναι και Κοσμογονία, ο θεός πραγματώνεται «δια» και εντός του Κόσμου. Η ψυχή είναι μέρος της θεϊκής ουσίας.
Αξίες του Παγανισμού:
I. Αριστοκρατική αντίληψη της ανθρώπινης προσωπικότητας.
II. Ηθική συμπεριφορά θεμελιωμένη στην Αξία της Τιμής.
III. Ηρωική αντιμετώπιση των προκλήσεων της υπάρξεως.IV. Έξαρση και ιεροποίηση του Κόσμου, του κάλλους, του σώματος, της δυνάμεωςκαι του ‘Έρωτα.
V. Άρνηση των «άλλων Κόσμων» και άρνηση του δυαδισμού.
VI. Ενότητα αισθητικής και ηθικής.
Κατά τον Spegler, ο παγανισμός τείνει στην αντικατάσταση της αιτιοκρατικής αρχής (της θεϊκής δημιουργίας των πάντων) με την «ιδέα του πεπρωμένου». Κατά τον Φίχτε, η ιδέα της εκ θεού δημιουργίας του Κόσμου είναι το βασικό απόλυτο λάθος κάθε «μεταφυσικής».θητικής και ηθικής.
Κατά τον Heiddegger, το απόλυτο ον, είναι το ριζικά αδημιούργητο, αιτία του εαυτού του. Ο Nietzsεhe λέγει ότι η δυαδική φαντασιοπληξία αλλοίωσε τον Κόσμο σε εχθρό της ζωής ενώ είναι έξαρση και επιδοκιμασία του.
Για τον παγανισμό, η Γη είναι μητέρα-Πατρίδα. Για τον μονοθεϊσμό, είναι τόπος εξορίας.
Η ψυχή-Κόσμος μορφοποιεί το υλικό περίβλημα μέσα στο οποίο θέλει να εκδηλωθεί. Ο Άνθρωπος γίνεται Θεός κάθε φορά που υπερβαίνει τον εαυτό του, κάθε φορά που αγγίζει τα όρια του καλύτερου μέρους του εαυτού του.
Για τον παγανισμό, το πεπρωμένο μπορεί να αποφευχθεί δια της πραγματοποιήσεως του άθλου, που είναι η υπέρβαση της φύσεως του ανθρώπου. ‘Έτσι αντιδιαστέλλεται από το αναπόφευκτο. Ο Παγανισμός διακρίνεται για την αγάπη του πεπρωμένου (Αmοr Fati: ερασιθάνατος). Το αδύνατον πρέπει να επιχειρηθεί ιδίως όταν είναι πραγματικά αδύνατον.
Στον παγανισμό, η ανθρώπινη Θέληση συνδιαλέγεται ισότιμα με την Θεϊκή. (Sρegler: Φαουστιανή θρησκεία).
Στους Έλληνες η θρησκεία ήταν συγχωνευμένη μέσα στο πολιτιστικό οικοδόμημα. Το να προσηλυτισθεί κανείς, να περάσει από μία θρησκεία σε άλλη, ισοδυναμούσε με απάρνηση της πατρίδας του. Στα μάτια των αρχαίων λοιπόν μία οικουμενική θρησκεία προϋπόθετε ένα πολιτικό κοσμοπολιτισμό και την εγκατάλειψη των ειδικών και λαϊκών χαρακτηριστικών.
Αντίθετα για τον Χριστιανισμό η ουσία του Κόσμου, βρίσκεται εκτός του Κόσμου. Μεταξύ του ατόμου ως ανθρώπου και της Υπερβατικής Αρχής λείπει η μεσολαβούσα ιστορική διάσταση της Λαϊκής Κοινότητας. Τον Χριστιανισμό χαρακτηρίζει η μεσσιανική ελπίδα, η πίστη σε μία εσωτερική αναγκαιότητα της Ιστορίας, η πρωταρχία της ιδέας της ελεημοσύνης έναντι της ιδέας της Δικαιοσύνης, η προκατάληψη υπέρ των «καταπιεσμένων», μια διαδικασία υποτιμήσεως του Κόσμου. Γι’ αυτό ο Χριστιανισμός είναι ο μπολσεβικισμός της αρχαιότητος.
Αυτό που σήμερα κρατεί κλειστό το στόμα τον μαντείου των Δελφών, δεν είναι η αποκάλυψη μιας δήθεν απάτης, παρά η εξαφάνιση του πνεύματος των Ελλήνων.
Σημ. ΟΟΔΕ: Είδαμε σε διάφορα μπλογκ να αναφέρεται πως ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, τάχα, στηρίζει πνευματικά την ψευδοπατριωτική οργάνωση. Επειδή όμως δεν μπορούμε εύκολα να πιστέψουμε κάτι τέτοιο απλά από “φήμες” θα παρακαλούσαμε τον Σεβασμιώτατο να διευκρινίσει ξεκάθαρα με μία από τις πολλές ανακοινώσεις του, πριν από τις εκλογές, αν πραγματικά ενισχύει τέτοιου είδους νεοναζιστικούς πολιτικούς σχηματισμούς ή αν χρησιμοποιούν ορισμένοι το όνομά του εν αγνοία του.
Εθνικοσοσιαλισμός είναι το επίσημο όνομα του Ναζισμού. Προσέξτε και την Ημερομηνία
Το
1990 η Χρυσή Αυγή πραγματοποιεί το πρώτο της συνέδριο. Όπως μας
ενημερώνει το τεύχος 52 (Μάρτιος 1990) του περιοδικού «Χρυσή Αυγή»: «Το
1ο Συνέδριο του Λαϊκού Συνδέσμου έλαβε χώρα στα γραφεία της Κ.Δ. το
Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 1990 [...] Ακολούθησε η εκλογή του Νικόλαου Γ.
Μιχαλολιάκου, με φανερή ψηφοφορία, στη θέση του Γ.Γ. του Λαϊκού
Συνδέσμου».Από τις φωτογραφίες του Συνεδρίου διαπιστώνουμε πως τα
γραφεία κοσμεί μία πολύ ωραία (ελληνοπρεπής βεβαίως) σβάστικα στα δεξιά.
Έμβλημα της οργάνωσης ήταν τότε ένας ρούνος, όμοιος με το έμβλημα της
2ης μεραρχίας των SS «Das Reich». Τι πιο φυσικό για Έλληνες πατριώτες;
Ρούνοι ή ρούνες οναμάζεται το αρχαίο αλφαβητικό σύστημα γραφής των
βόρειων λαών της Ευρώπης, το οποίο η μυθολογική παράδοση αποδίδει στους
θεούς και είναι κελτικής καταγωγής. Το χρησιμοποιούσαν οι Γερμανικοί
λαοί, πριν αποκτήσουν το δυτικό αλφάβητο, οι Τεύτονες, οι Βίκινγκς και
φυσικά οι Κέλτες. Αποτελούσαν ένα πλήρες σύστημα φιλοσοφίας και
μαγείας.Η λέξη ρούνος (rune), με βάση την ινδοευρωπαϊκή ρίζα ru,
σημαίνει ψίθυρος, μυστικό. Αυτό συνεπάγεται και από την πρωταρχική χρήση
που είχαν: η παράδοσή τους ήταν προφορική και μεταδιδόταν από το σαμάνο
ή το δρυίδη στο μαθητευόμενο και μόνο. Έτσι η χρήση των ρουνικών
συμβόλων ως μέσο απομνημόνευσης των εννοιών και των δοξολογιών παρέμενε
σε έναν κλειστό ιερατικό κύκλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου