Γιά σένα
έχω μιλήσει σέ καιρούς παλιούς
Μέ σοφές παραμάνες
καί μ’αντάρτες απόμαχους
Από τί νά’ναι
πού έχεις τή θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στό μέτωπο
του νερού του τρεμάμενου
Καί γιατί,λέει,
νά μέλει κοντά σου νά’ρθω
Πού δέν θέλω αγάπη
αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης
όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Και για σένα
κανείς δέν είχε ακούσει
Γιά σένα ούτε τό δίκταμο
ούτε τό μανιτάρι
Στά μέρη τ’αψηλά
της Κρήτης τίποτα
Γιά σένα μόνο δέχτηκε
ο Θεός να μου οδηγεί τό χέρι
Eλύτης
Και τώρα..
Δεν Μπορώ
αλλα το Κυριότερο
δεν Θέλω
τ ί π ο τ ε
Ψυχή μου
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου