Ἔχουμε ξαναπεῖ πώς ὁ Θεός δέν εἶναι θυμώδης, τιμωρός καί ἐκδικητής. Ἄν ἦταν ἔτσι, θά πρέπει νά ἦταν κακός. Στή θεότητα ὅμως δέν ὑπάρχει ἴχνος κακότητας.
Ἡ κάθε δοκιμασία εἶναι θεϊκή παιδαγωγία καί ἀποτελεῖ μορφή ἀσκήσεως, τήν ὁποία διώξαμε ἀπό τή ζωή μᾶς ἑκούσια. Μέ διάφορους τρόπους προσπαθεῖ ὁ Πανάγαθος Θεός νά μᾶς φέρει πιό κοντά του. Ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἴμεθα ὅλοι ἀγωνιστές.
Ἡ σημερινή οἰκονομική κρίση εἶναι μία μεγάλη δοκιμή, δοκιμασία καί ἐκπαίδευση. Ὁ Θεός εἶναι ἕνας ἄριστος ἐκπαιδευτής. Μᾶς δοκιμάζει γιά τό καλό μας καί γιά τή νίκη μας. Ἡ πατρίδα μᾶς ἐξετέθη, μένει ἀνασφαλής, φοβισμένη καί ταραγμένη. Ἀνοχύρωτη πνευματικά, παρασυρμένη ἀπό τήν εὐδαιμονία, τόν κορεσμό, τήν ὑπερκατανάλωση, τόν πλουτισμό καί τήν ἄσωτη διασκέδαση. Ὁ μαγνητισμός τοῦ ἑλληνικοῦ βίου στήν ὕλη ἔφερε θλίψη καί πικρή ἀπογοήτευση. Ἔμεινε μόνο νά νοιάζεται γιά τό τί θά φάει καί τί θά πιεῖ. Κυκλοφοροῦν πολλά βιβλία μέ ἑκατοντάδες παράξενες συνταγές φαγητῶν. Ψάχνοντας ἐπίμονα τή χαρά παντοῦ, βρῆκε συντρίμμια της, τή δυστυχία, τή διαφθορά, τήν ἀσυδοσία.
Αὐξάνεται ἡ ἀνεργία συνεχῶς, μεγαλώνει ἡ φτώχεια, δυναμώνει ὁ πόνος καί ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἀποτυχημένος, μόνος καί ἀπελπισμένος. Δίχως τόν Θεό ὅλα αὐτά ἐπιδεινώνονται ἀνησυχητικά. Μέ τόν Θεό δέν λύνονται ὡς διά μαγείας ὅλα μαζί. Ἔχει ὅμως ὁ ἄνθρωπος αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀγάπης του, τῆς ἁγιοπνευματικῆς χάριτος, τῆς παρηγοριᾶς καί τῆς ἐλπίδος. Ἔτσι μπορεῖ καί μέσα στίς καθημερινές δυσκολίες τῆς ζωῆς νά μή χάνει τό θάρρος του. Νά ζεῖ μέσα στόν κόσμο καί νά μήν παρασύρεται ἀπό κάθε τί τό ἀνίερο καί ἀναίσχυντο. Ἡ ἀκράδαντη πίστη θά δώσει αἰσιοδοξία. Ἡ οὐσιαστική ἀγάπη θά προσφέρει φιλανθρωπία καί ἐλεημοσύνη. Ἔτσι θά φωτιστεῖ καί θά θερμανθεῖ ἡ καρδιά τοῦ πληγωμένου ἀνθρώπου.
Ὅσοι ἀκόμη θά ἀκολουθοῦν ψεύτικους Θεούς ἤ θά κάνουν Θεούς ἀνθρώπους τῆς πολιτικῆς, τῆς τέχνης, τῆς ἐπιστήμης, θά πλανῶνται οἰκτρά. Δίχως Θεό ἡ κάθε κρίση θά καταδυναστεύει ψυχές καί θά τίς κάνει νά πάσχουν ἀπό φοβερές πλάνες καί πολλά δεινά.
Ὅσοι πονηροί σαγηνεύουν τόν ἀφελῆ κόσμο μέ ψευδαισθήσεις, μελλοντολογίες καί ἀντιχριστολογίες λαθεύουν καί ἁμαρτάνουν. Χρειάζεται προσοχή, διάκριση καί σοβαρότητα.
Εἶναι καιρός νά ἀποφασίσουμε νά συγχωροῦμε εἰλικρινά καί ἐγκάρδια. Νά γίνουμε ταπεινοί ἐλεήμονες. Νά ἀγαπήσουμε καί νά ἀκολουθήσουμε τήν εὐγένεια, τήν ἀνεκτικότητα, τή συντροφικότητα καί τήν καλοσύνη. Ἡ ἀνθρωπιά ἀπουσιάζει. Τό χαμόγελο κρύβεται. Μία σκληρότητα καί σκυθρωπότητα καλύπτει τά πρόσωπα, τίς κινήσεις, τά λόγια, τίς ἀποφάσεις. Ἡ δύσκολη κατάσταση τοῦ τόπου μας δέν διορθώνεται μέ περισσότερα βάρη, μέ πρόσθετα μέτρα, μέ ἀπόρριψη καί ἐκδικητικότητα. Οἱ ἀστυνομικοί μποροῦν νά συλλαμβάνουν, ὅταν πρέπει, ἀλλά ὄχι νά δέρνουν. Οἱ δικαστές νά μήν ἐξαντλοῦν τήν αὐστηρότητά τους σέ ὁρισμένους. Παρουσιάζονται ὡς ἄτεγκτοι τηρητές τῶν νόμων κι ὅμως ἀποδεικνύεται μερικές φορές ὅτι σφάλλουν σοβαρά. Οἱ δάσκαλοι ὅλων τῶν βαθμίδων δέν θά βοηθήσουν τούς μαθητές τους μέ τήν ἀγριότητα, τήν ὑπερβολική αὐστηρότητα καί τήν εἰρωνεία. Οἱ πολιτικοί μας ὁδήγησαν στόν ἐξευτελισμό καί τήν ἀκυβερνησία.
Ἡ παροῦσα κρίση εἶναι μία εὐκαιρία νά δοῦμε αὐστηρά τόν ἑαυτό μας καί μέ ἐπιείκεια τούς ἄλλους. Ἡ καλοσύνη εἶναι ὡραία. Ἡ ἀλληλοκατανόηση, ὁ ἀλληλοσεβασμός καί ἡ ἀλληλοεκτίμηση εἶναι πιό ἀναγκαία σήμερα. Στό κλειστό σπίτι εἶναι ἕνα ἀνοιχτό παράθυρο. Ἕνα παράθυρο πού φέρνει ἥλιο, φῶς καί νέο ἀέρα. Ἡ ἄνοιξη εἶναι μία ὡραία ἐποχή. Μέσα στό σκοτάδι κι ἕνα κερί ἀναμμένο γκριζάρει τό σκοτάδι. Ἄς ἀνοίξουμε καί τό παράθυρο τῆς καρδιᾶς μας μέ τήν ἀνθρωπιά καί τήν καλοσύνη, πού ὅλοι ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου