Μη φοβηθείς το σπίτι, που άνοιξε
Βαθιά στη γη τα θέμελα του,
κι ας έλθουν χίλιοι ανεμοστρόβιλοι
και τη σκεπή του ας ρίξουν κάτου.
Μη φοβηθείς το δέντρο , που άπλωσε
τις ρίζες του βαθιά στο χώμα,
κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος
και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα.
Μη φοβηθείς αυτόν, που στήριξε
στην Πίστη επάνω την ελπίδα.
Τον είδα στη ζωή να μάχεται
μα πάντα ανίκητο τον είδα.
Ιωάννης Πολέμης
Διάβασα κάπου πρόσφατα
το περίφημο
Ελευθέρωσε το Μυαλό σου και Σκέψου..
Ε Και..;
Δεν Γαληνεύουν τα αδικαίωτα
εαν δεν συλλαβιστούν τα Ανείπωτα.
Αγαπημένε μου Κόσμε.!
"Ανάσταση λοιπόν είναι τρόπος ζωής. Ανάσταση
είναι να ζεις μέσα στην αγάπη,
την συγνώμη, στην ανοιχτότητα της ύπαρξης,
που ξεπερνάει όρια και προϋποθέσεις.
Ανάσταση είναι να ζεις στο παρόν ως άχρονο πεδίο πραγμάτωσης ζωής.
Μακριά από τα παιγνίδια του νου,
που σε καθηλώνουν πότε στο παρελθόν γεμίζοντας σε ενοχές
και πότε στο μέλλον χαρίζοντας σου μονάχα άγχος και αγωνία.
Μα ποτέ ποτέ δεν σε αφήνει να είσαι παρόν στο τώρα της ζωής σου.
Χάνοντας έτσι το μοναδικό ουσιαστικό πεδίο της Αναστάσιμης ελευθερίας σου.
Η Ανάσταση αποτυπώνεται στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Από το καλημέρα, μέχρι το καληνύχτα.
Από τα πόσο καταφέραμε να αναστήσουμε τον χρόνο μας."Π.Λ.
✿⊱╮
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου