Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
Με σοφές παραμάνες και μ' αντάρτες απόμαχους
Από τι να 'ναι που έχεις τη θλίψη του αγριμιού
Την ανταύγεια στο πρόσωπο του νερού του τρεμάμενου
Και γιατί, λέει, να μέλλει κοντά σου να ρθώ
Που δε θέλω αγάπη αλλά θέλω τον άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό
Και για σένα κανείς δεν είχε ακούσει
Για σένα ούτε το δίκταμο ούτε το μανιτάρι
Στα μέρη τ' ψηλά της Κρήτης τίποτα
Για σένα μόνο δέχτηκε ο Θεός να μου
οδηγεί το χέρι
Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.
Έτσι σ' έχω κοιτάξει που μου αρκεί
Να 'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Και να παίζει
με τ' άσπρο
και το κυανό
Oδυσσέας Ελύτης
aeriko
2 σχόλια:
Το Απόλυτο Ερωτικό Ποίημα που κλείνει μέσα του ολη τη Μαγεία
ολο το Βάσανο και ολη την Αλήθεια της Αγάπης..
Με τα κουλτουριάρικα ποιήματα η κατάσταση είναι δίκοπο μαχαίρι.
Όχι μόνο τα μυθιστορήματα που είπε ο Κανέτι αλλά και τα ποιήματα,νομίζω ότι είναι δίκοπα μαχαίρια
Δημοσίευση σχολίου