Του Βασίλη Χαραλάμπους
Βιαστικά ροβολώ στην κατηφόρα
από τα Βουλευτήρια της ικεσίας
για της Αγίας Άννας τον αρσανά.
Αναθυμάμαι
από το ξεροκάλυβο εκείνο
που συνήθειο τόχαν
να το λένε “Λοβιάρικα”
τον ακτήμονα εκείνο γέροντα
τ’ ορμίδι τυλίγει
και το παραπανήσιο πείσμα
για την περίσσια χαρά
από κείνη τη μοιρασιά.
Παντοχή κι ικεσία
εναντιολογούν θαρρείς στο κύμα
μέχρι τ’ αποδείλινο
που ο φευγαλέος ήλιος
το φίλντισι στην μπουνάτσα σκορπά.
Όπου νάναι θ’ αρχινίσει σιωπηλά
με την καλαθιά ιχθύδια γιομάτη
τους ασκητές να φιλεύει
στα καλύβια ολοτρίγυρα
“ίνα μη του Θεού ξένος γενεί”.
Από την ποιητική Συλλογή “Τ’ Άθωνα απλωταριά”
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου