Με την βοήθεια του Θεού αξιώθηκα και πάλι να ταξιδέψω για λίγες ημέρες στην Τανζανία, για την ολοκλήρωση και τοποθέτηση των εικόνων σε 4 Ιερούς Ναούς. Στην ολιγοήμερη παραμονή μου εκεί, συνέβησαν πολλά αξιόλογα περιστατικά, δύο από τα οποία νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να τα περιγράψω.
Ανήμερα του τιμίου Σταυρού προγραμματίσαμε Θεία Λειτουργία στο απομακρυσμένο χωριό Μagogati, όπου υπάρχει προσωρινός Ι. Ναός φτιαγμένος με μεράκι από χόρτο, και αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό.
Το παμπάλαιο τζιπ δεν κατάφερε να βγάλει την τελευταία μεγάλη ανηφόρα 500 μέτρα πριν το χωριό, και κατεβήκαμε συνεχίζοντας πεζοί μέχρι τον Ι. Ναό. Η υποδοχή που μας έκαναν, ήταν συγκινητική.
Τραγουδώντας το karibu (καλωσόρισμα), μικροί και μεγάλοι μας υποδέχτηκαν με χαμόγελα και αλαλαγμούς που έδειχναν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους.
Πρωτοχριστιανική λειτουργία
Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η ευλάβεια των πιστών και η κατανυκτική ατμόσφαιρα δεν έλειπαν από τη χορταρένια εκκλησιά. Οι μεγάλοι καθισμένοι στα αυτοσχέδια παγκάκια κάτω από την αχυροσκεπή του Ι. Ναού, κρατώντας τα φυλλάδια με τη λειτουργία του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου γραμμένη στα Swahili, συμμετείχαν με τις καθαρές φωνές τους στην ακολουθία, και τα παιδιά καθισμένα κατάχαμα στο χώμα παρακολουθούσαν με προσοχή.
Ο ταπεινός χορταρένιος τρούλος με το σχήμα του σταυρού στην κορυφή του, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τους χρυσοστόλιστους τρούλους των Ρωσικών Ι. Ναών, και ίσως να ήταν πιο αρεστός στον Κύριο μας, που στους ταπεινούς δίνει τη χάρη Του.
Η Θεία Λειτουργία συνεχίστηκε με παραδειγματική τάξη μέχρι το τέλος, και ο π. Φώτιος παρά την εξάντληση του από τον τύφο, δεν παρέλειψε να κηρύξει το λόγο του Κυρίου στους σκουρόχρωμους αδελφούς μας.
Συμμετείχαν σχεδόν όλοι στην θεία κοινωνία με μεγάλη ευλάβεια. Πρώτα οι άνδρες, κατόπιν οι γυναίκες και στο τέλος τα ξυπόλυτα μαύρα αγγελάκια, που προσπαθούσαν με τα χεράκια τους να κάνουν σωστά το σημείο του σταυρού πριν λάβουν το σώμα και το αίμα του Κυρίου.
Βλέποντας τις σκηνές εκείνες, νοερά ταξίδεψα στον χρόνο, σκεπτόμενος πως κάπως έτσι θα έπρεπε να συμμετείχαν στη θεία λειτουργία οι πρώτοι Χριστιανοί, που είχαν θερμή την πίστη, και η προσευχή τους είχε παρρησία στο Θεό.
Ευχής έργο θα ήτανε να επιστρέφαμε και εμείς στο κλίμα της ευλάβειας και της κατάνυξης που θα έπρεπε να υπάρχει μέσα στους ναούς μας. Μακάρι να συνειδητοποιούσαμε ότι η αταξία των πιστών, και τα ντεσιμπέλ των ιεροψαλτών που χρήζουν ωτασπίδων, δεν συνάδουν με το πνεύμα της ορθοδόξου λατρείας, και τα αποστρέφεται ο Κύριος.
Ακολούθησε το υπαίθριο γεύμα στο οποίο παραβρέθηκαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Φορτωμένοι με πρωτόγνωρες εμπειρίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής δοξάζοντας τον καλό Θεό που μας αξίωσε να ζήσουμε αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές.
Ελπίζω, εάν το επιτρέψει ο Κύριος, να ξαναβρεθώ κοντά τους, για την τοποθέτηση των εικόνων στο νέο Ναό του Τιμίου Σταυρού, που θα ανεγερθεί στον ίδιο χώρο.
Σεκέρογλου Αναστάσιος
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου