Πελαγία Γιού, μια Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή και συνεργάτις του Αρχιμανδρίτη π. Ιωνά Μούρτου πού κλαίει για τούς ειδωλολάτρες συμπατριώτες της γιατί δεν είναι Χριστιανοί! Εμείς, πού είμαστε, όπως είμαστε, Χριστιανοί, για ποιούς άλλους κλαίμε;
——-
Στην Ιεραποστολή εδώ στην Ταϊβάν μερικές φορές χρειάζεται να κάνουμε πολλά πράγματα, πού μερικά είναι δύσκολο και να τα φανταστείτε…
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ανανεώνουμε τους διαφόρους διαδικτυακούς τόπους που έχουμε, εμπλουτίζοντας τους με βίντεο, κείμενα και μεταφράσεις, και ετοιμάζουμε το περιοδικό του μήνα. Όλα αυτά τα μικρά πράγματα, τα κάνουμε για την αγάπη του Θεού και των ανθρώπων και φυσικά κερδίζουμε πνευματικά. Όλα όσα γίνονται με το πνεύμα αυτό, μας συνδέουν με τον Θεό και μεταξύ μας διότι είμαστε σαν ένα σώμα.
Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, πού ο π. Ιωνάς προσπαθούσε να φτιάξει ένα βίντεο σχετικά με το πρόσφορο και την προσκομιδή. Οι συμπατριώτες μου εδώ στην Ταϊβάν δεν έχουν δει ποτέ την προσκομιδή, δεν ξέρουν τί είναι, και ασφαλώς είναι πολύ σημαντικό να τους εξηγήσουμε την βαθειά σημασία της. Έτσι διαλέξαμε μία κατανυκτική εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης τού Χριστού μας, την κολλήσαμε στον τοίχο, βάλαμε ένα μικρό τραπεζάκι και φυσικά ένα πρόσφορο.
Ο π. Ιωνάς τελούσε την προσκομιδή στα Αγγλικά κι εγώ, την ώρα πού τραβούσα το βίντεο, επεξηγούσα τα τελούμενα στα Κινέζικα, ώστε να αντιλαμβάνεται κι ο κόσμος όσα θα έβλεπε. Με πολύ κόπο αλλά και μεγάλη χαρά τα καταφέραμε !
Στην ιεραποστολή όλα είναι δύσκολα, αλλά δεν τα παρατάμε.
Θυμάμαι πού πήγαμε σε ένα μεγάλο Προτεσταντικό Οργανισμό (ο οποίος διαθέτει και Ραδιοφωνικό σταθμό ), στον οποίο μας προσκάλεσε ένας πάστορας πού είχε εντυπωσιαστεί, όταν σε κάποια συνάντηση μας άκουσε για την Ορθόδοξη Θεολογία, και ήθελε να μας συστήσει στον διευθυντή του Σταθμού.
Αφού μας ξενάγησε στους χώρους του Οργανισμού, κατόπιν μας παρουσίασε στον διευθυντή του, ο οποίος άρχισε να μας λέει ότι εσείς οι Ορθόδοξοι προσκυνάτε τα είδωλα, εννοώντας τις ιερές εικόνες. Στην συνέχεια με εντονότερο τόνο, μας έλεγε για την Εκκλησία, την Βίβλο κ.τ.λ.
Τον ρωτήσαμε, να μας πει ποιός άραγε αποφάσισε ποιά βιβλία θα αποτελούν την Αγία Γραφή ;
Δεν ήξερε!
Τού είπαμε: «Οι Οικουμενικές Σύνοδοι της Εκκλησίας πού απαρτίζονταν από Επίσκοπους, που έλαβαν όλες τις σχετικές αποφάσεις».
Ακούγοντας την λέξη Επίσκοπος, αγρίεψε και μας έδιωξε…
Οι Προτεστάντες εδώ δεν έχουν επισκόπους και ιερείς, άλλα έχουν πάστορες. Δεν ξέρουν τί είναι η θεία Λειτουργία και τελούν κάτι σαν λειτουργία, πού γι’ αυτούς είναι μία ανάμνηση μόνο τού θανάτου του Χριστού. Κι αυτό όχι κάθε Κυριακή, αλλά, άλλοι την τελούν μία φορά τον μήνα και άλλοι ανά δύο ή τρεις μήνες…
«Όταν ο π. Ιωνάς ρώτησε κάποιους πάστορες, ποιος κανονίζει τον χρόνο τέλεσης της λειτουργίας, έστεκαν αμήχανοι, λέγοντας ότι ακολουθούμε αυτό πού βρήκαμε από τον προηγούμενο πάστορα και το έχουμε σαν Παράδοση.
-«Μα εσείς δεν παραδέχεστε Παράδοση», τους λέει ο π. Ιωνάς. «Πώς σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα εδώ την παραδέχεστε;»
Δεν ήξεραν τί να πουν. Άπλα απάντησαν «Δεν το έχουμε σκεφτεί»…Τα πρώτα χρόνια πού ήρθε ο π. Ιωνάς, οι άνθρωποι δεν ήξεραν τί είναι Ορθόδοξη Εκκλησία.
Κάποιοι νόμιζαν ότι οι Ορθόδοξοι είναι από το Θιβέτ!!!!
Μπορεί σ’ εσάς να φαίνεται αστείο αυτό, αλλά όμως είναι τραγικό και σε κάνει να κλαις και μόνο πού το σκέφτεσαι. Τα δύσκολα πράγματα θέλουν χρόνο και μπορείς να τα ξεπεράσεις, άλλα τους δύσκολους ανθρώπους… είναι άλλη ιστορία. Υπάρχει μία κινεζική παροιμία, που λέει ότι μπορείς να μετακινήσεις ένα βουνό, άλλα όχι να αλλάξεις έναν άνθρωπο.
ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…
Έχουμε τυπώσει ένα βιβλίο για την Θεία Λειτουργία. Για το βιβλίο αυτό δουλέψαμε πολύ με τον π. Ιωνά, τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες και τις επεξεργαστήκαμε ώστε να υπάρχει μία οπτική εντύπωση της Θ. Λειτουργίας. Όταν τελειώσαμε, το στείλαμε για εκτύπωση σε μία φίλη μου πού έκανε εκδόσεις.
Μου είπε ότι σε δύο εβδομάδες θα είναι έτοιμο, πήραμε αριθμό ΙSΒΝ και φαινόταν ότι όλα έβαιναν καλά, άλλα ο π. Ιωνάς μου είπε:
«Θα δεις ότι θα έχουμε πειρασμούς, γιατί ο διάβολος θα προσπαθήσει να σταματήσει την έκδοση, αλλά βέβαια εμείς έχουμε τον Θεό μαζί μας…».
Δεν τον πίστεψα, όμως μετά από μία εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο η φίλη μου και μου είπε ότι χάλασε το εκτυπωτικό μηχάνημα, ότι το φτιαξανε και ότι ξαναχάλασε άλλες δύο φορές ! Μου ζήτησε συγγνώμη για την καθυστέρηση και εγώ δεν της είπα τίποτα, διότι, αν της έλεγα, κανείς δεν θα τύπωνε το βιβλίο μας, αφού οι συμπατριώτες μου είναι πολύ προληπτικοί
Το θεώρησα τυχαίο, αλλά ή φίλη μου με ξαναπήρε μετά από μερικές μέρες και μου είπε ότι το τύπωσαν μεν, αλλά η Εταιρεία έπιασε φωτιά και θα καθυστερούσε κι άλλο η έκδοση του βιβλίου. Ρώτησα αν τραυματίστηκε κανείς και μου είπε όχι. Πάντως ήταν σοκαρισμένη, διότι πρώτη φορά της συνέβαινε κάτι τέτοιο…Άρχισα να καταλαβαίνω…Τέλος πάντων, για να τελειώνω, μία μέρα με ξαναπήρε η φίλη μου και μου είπε ότι τελικά την επομένη θα μας παρέδιδαν το βιβλίο.
Κι όμως… την άλλη μέρα δεν μας το παρέδωσαν.
Μόλις τα βάλανε στο φορτηγό, δεν έπαιρνε εμπρός, γιατί χάλασε ή μηχανή! Ή φίλη μου ξαναπήρε τηλέφωνο να μου ζητήσει χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση. Δεν της είπα τους λόγους, γιατί κανείς μετά δεν θα δεχόταν να τυπώσει βιβλίο μας. Άλλα της είπα, αυτό πού μου είπε ο π. Ιωνάς, ότι ο Θεός θα ευλογήσει πολύ την δουλειά της και τους ανθρώπους πού δοκιμάστηκαν. Έτσι γίνεται πάντα, μετά τον πειρασμό έρχεται μεγάλη ευλογία. Και τί παράξενο, μετά από μισή ώρα με ξαναπήρε και μου λέει:
«Ή μηχανή πήρε εμπρός, σε μία ώρα θα έχετε τα βιβλία…».
Αλλά,… μετά, ντρίν… πάλι τηλέφωνο. Τι έγινε; Είχαν κατεβάσει τα βιβλία από το αυτοκίνητο. Όταν πήρε μπρος το αυτοκίνητο, τα ξαναφόρτωσαν και… σταμάτησε πάλι να λειτουργεί! Πάλι συγγνώμες… Τελικά την άλλη μέρα επιτέλους μας τα φέρανε…
Είναι δύσκολο να είσαι Κινέζα και Ορθόδοξη. Οι συμπατριώτες μου δεν νοιάζονται για την Εκκλησία. Είναι δύσκολο να τους πλησιάσεις.
Δεν έγραψα τα παραπάνω για να σας κάνω να ασχολείστε με τον διάβολο, πού κοιτάει να καταστρέψει την Εκκλησία. Αγνοήστε τον, θυμηθείτε μόνο τον Θεό στην ζωή σας. Και μην μας ξεχνάτε εδώ πού ζούμε. Σας παρακαλώ, μη μας αφήνετε να αγωνιζόμαστε μόνοι μας. Αγωνιστείτε μαζί μας με την προσευχή σας. Μέσα στον πόνο σας βάλτε και την μοναξιά μας.
Θυμηθείτε σας παρακαλώ, όταν οι καρδιές σας και τα χέρια σας αποκάμνουν στην προσευχή, το χωρίο της Εξόδου 17, 11-12: «και εγίνετο όταν έπηρε Μωυσής τας χείρας, κατισχυεν Ισραήλ· όταν δε καθήκε τάς χείρας, κατισχυεν Αμαλήκ… και εγένοντο αι χείρες Μωυσή εστηριγμέναι εως δυσμών ηλίου».
Όταν καθόμαστε πάνω στους πειρασμούς μας και όταν στηρίζουμε ο ένας τα χέρια του άλλου στην προσευχή, μπορούμε να κλαίμε και μετά έρχεται η εν Χριστώ χαρά…
Προσεύχεστε, όταν μας πετάνε έξω από την πόρτα τους, να ανοίγει ο Θεός την πόρτα της καρδιάς τους. «Όταν κοροϊδεύουν την θρησκεία μας, να την καταλάβουν. Όταν κάποιος μας κάνει να κλαίμε, η προσευχή σας να μας αγκαλιάζει.
Όταν οι πειρασμοί μας φέρνουν το σκοτάδι, γίνετε ένα κεράκι για μένα. Όταν με αγνοούν, ρίχτε μου μία ματιά, όπως ο Κύριος με μία ματιά Του άλλαξε τον Ζακχαίο. Τα αποφάγια σας ζητώ ταπεινά…
Πελαγία Υu
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου