Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Τί θὰ πεῖ συγχώρηση;


Τί θ πε συγχώρηση; Συγχώρηση θ πε ν νοίξουμε τν πόρτα τς ψυχς μας γι ν φιλοξενηθε στν χρο της συν­άνθρωπός μας, γείτονάς μας, συγγενής μας, γυναίκα ντρας μας, τ παιδιά μας, τ δέλφια μας, ο συνάνθρωποί μας – ποιος μᾶς περιβάλλει κα ποιος ἐνδεχομένως μς δημιουργεῖ κάποια δυσκολία στν σχέση μας μαζί του. Εναι τόσο δύσκολο πολλς φορς ν χουμε τν ρχοντιὰ ν ζητήσουμε ο διοι συγνώμη! νὰ ἔχουμε τ θάρρος ν δεχθομε τν ατηση τς συγνώμης ἀπὸ τὸν λλο κα ν διαγράψουμε ατ πού μᾶς χωρίζει, ατ πού μᾶς πικραίνει, ατ πού μᾶς κάνει ὄχι μόνο ν μ νιώθουμε τὸν διπλανό μας σν δελφὸ, λλ νὰ μὴν τὸν νιώθουμε κν σν πλησίον.

«Σύν-χώρεση»· ατ τ «σν» σημαίνει «μαζί». Τὸν γώνα ατ πρέπει ν τν κάνουμε, πως μᾶς λέει κκλησία μας, μέσα π μιὰ ζω συμφιλίωσης – κι δ πάρχει τ «σύν». συγχώρηση δηγε στ συμφιλίωση, συμφιλίωση στ συναδέλφωση, συναδέλφωση στ συμπόρευση, στ συνάθληση, κα τέλος σ ατ πο πόστολος Παλος περιγράφει, στὴν εὐλογημένη κατάσταση τοῦ ν γίνουμε σύμψυχοι, «τ ν φρονοντες» (Φιλ. 2, 2.), «μι ψυχ συναθλοῦντες» (Φιλ. 1, 27.) ν εμαστε νωμένοι σν μία ψυχή, μ να κοιν φρόνημα, νωμένοι στ πρόσωπο το Θεο κα τς γάπης πο Ατς δίδαξε κα νέπνευσε σ μς.

Τί ραες λέξεις! «Συγχώρηση», «συμφιλίωση», «συναδέλφωση», «συμπόρευση», «συνάθληση», κα κατάσταση τοῦ ν εμαστε «σύμψυχοι» – μ μία ψυχ νωμένοι.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη σκάλα, ποὺ προκύπτει ἀπὸ μία ἄλλη συγχώρηση, τὴν συγχώρεσή μας ἀπὸ τὸν Θεό (ἡ μετάνοια ποὺ ἔλεγαν τὰ τροπάρια). Πόσα δὲν ἔχουμε κάνει πού μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ Αὐτόν! Πόσα δὲν ἔχουμε κάνει πού μᾶς κάνουν δύσκολη τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας Του στὴ ζωή μας! Ἐμεῖς φταῖμε ποὺ δημιουργοῦμε τὴν ὁμίχλη τῶν παθῶν μας, ἐμεῖς φταῖμε ποὺ ἔχουμε αὐτὴ τὴ θολούρα τῶν ἀδυναμιῶν μας. Μᾶς λείπει ἡ ἀρχοντιὰ καὶ ἡ ἐλευθερία τῆς ὁμολογίας τῆς ἁμαρτίας μας.

π.Νικόλαος Μητροπολίτης Μεσογαίας, "Ἀπό τό καθ' ἡμέραν στό καθ' ὁμοίωσιν".

Δεν υπάρχουν σχόλια: