Σε είπαν εγωιστή;

Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας...
Όλα να γίνονται μα απαλό τρόπο, αβίαστα.
(Γέροντας Πορφύριος)

Σου είπαν ότι είσαι εγωιστής; Ναι ίσως. Πρέπει να το δεις σοβαρά. Αλλά ως παιγνίδι αυτοθεραπείας και όχι ως κατηγορία. Διότι δεν είναι τίποτε άλλο από ταμπέλες που βάζει ο κόσμος και η κοινωνία αγνοώντας την ανθρώπινη ψυχή.

Ο Χριστός μας είπε “Μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε”. Όχι γιατί δεν πρέπει να έχουμε κρίση. Αλλά διότι πρέπει να αποφεύγουμε την επίκριση πάνω στους αδελφούς μας. Οχι για λόγους "ηθικούς". Αλλα για λόγους υπαρξιακούς. Γιατι ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να μάθεις απόλυτα και να γνωρίζεις σε βάθος πως και για ποιους λόγους αυτο το μοναδικό πρόσωπο δόμησε και διαμόρφωσε την προσωπικότητα του. Πια βαθύτερη ανάγκη το ώθησε να αναπτύξει αρνητικές πτυχές της υπάρξης του.

Εσύ να ξέρεις ότι όλες οι άμυνες του "Εγώ" δεν έγιναν τυχαία. Χρειάστηκε να κτιστούν για να μπορείς τώρα εσύ και εγώ να μιλάμε. Αλλιώς δεν θα υπήρχαμε. Δεν θα αντέχαμε να υπάρχουμε. Πρόνοια και σοφία Θεού ήταν. Εκείνος τις εγκατέστησε εντός της υπάρξεως μας. Σου χρειαζόντουσαν και ίσως ακόμη να σου χρειάζονται.
Εάν δεις ότι πλέον δεν σου χρειάζονται τότε πέτα της και συνέχισε το ταξίδι. Αλλά μην ντρέπεσαι για τις άμυνες του "Εγώ" σου. Σε αυτές οφείλεις την ψυχολογική σου επιβίωση, το ότι είσαι εδώ.

Δεν θεραπεύεται το "Εγω" οταν το μισούμε. Αλλα οταν το αγαπήσουμε ως κομμάτι μας, ως δικής μας ιστορία που πλέον έληξε και πρέπει να προχωρήσουμε με άλλες ποιοτικές αποσκευές το πνευματικό μας ταξίδι.

Όμως πρόσεξε μην τις πετάξεις προτού βρεις κάτι πιο σημαντικό να βάλεις στην θέση τους ή προτού έλθει η Χάρις να της καταργήσει ή καλύτερα να τις μεταμορφώσει. Μέχρι τότε συμφιλιώσου μαζί τους και αγωνίσου για το καλύτερο. Όχι το τέλειο. Πρόσεχε. Τούτο δεν υπάρχει επί της γης. «Εις Άγιος, εις Κύριος…»

Μη χτυπάς, μη μαστιγώνεις, μην σιχαίνεσαι τον εαυτό σου. Δεν βοηθά αυτό. Αντιθέτως περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα. Κάνει την οδύνη οδυνηρότερη. Δεν είναι αυτό χριστιανική ταπείνωση. Ταπείνωση δεν σημαίνει μιζέρια, αυτολύπηση, εξουθένωση της προσωπικότητας και μοναδικότητας σου. Αυτό είναι βλασφημία απέναντι στον δημιουργό σου Θεό. Ταπείνωση σημαίνει ξέρω ποιος είμαι. Αποδέχομαι τον εαυτό μου και παρακαλώ την Χάρι Του Θεού σε συνεργία με τον δικό μου αγώνα να μεταμορφώσει το υλικό της ύπαρξης μου.

Γι αυτό σου λέω «σταύρωνε» τα πάθη σου, απαλά, δίχως βία, ήσυχα και ταπεινά. Ποτέ όμως μην «σταυρώνεις» την προσωπικότητα σου. Εσύ είσαι κάτι μεγαλύτερο από τα πάθη και τις αρετές σου. Είσαι κάτι πέρα από όλα αυτά.

π. Λίβυος