Βαράτε με κι ας κλαίω, για το χατίρι της Μέρκελ.
Το μήνυμα είναι σαφές.
«Εμπρός της Γης οι χρεωμένοι», να γίνεται καλά παιδιά!
Για να σας πέσουν οι παράδες, πρέπει ν’ αλλάξετε συνήθειες.
Το νερό μπήκε στ’ αυλάκι κι οι Οικολόγοι στο δίλημμα.
Με τους προσαρμοσμένους εκσυγχρονιστές ή τους αντιρρησίες αντιμνημονιακούς;
Με τους αλλοτριωμένους στο λουσάτο χρήμα ή τους παλιομοδίτες λιτοδίαιτους επαναστάτες;
Όλα αυτά δεν συνταράζουν μόνο την ελληνική πραγματικότητα.
Σύμφωνα λοιπόν με τις ειδήσεις που μας έρχονται από την ομοιοπαθή χώρα του «φάντο», στην χρεωμένη Πορτογαλία, ανθεί η αναγκαστική παραοικονομία!
Γιατί είναι η μόνη πρακτική αντίσταση, απέναντι στα σκληρά μέτρα λιτότητας. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος, να επιβιώσουν οι εκεί εξαθλιωμένες μάζες (συνημμένη φωτογραφία).
«Η γενιά των σκουπιδιών» («Geração à rasca») πλέον ζει μέρες βιοτικής απόγνωσης και ηθικού ξεπεσμού (συνημμένο κείμενο). Το επίπεδο της φτώχειας καλύπτει (σύμφωνα με εργασία του Ιανουαρίου, της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πόρτο), πάνω από το 28% του λαού.
Οι αμέτρητοι φόροι, η αύξηση του ΦΠΑ, η ανεργία υπαλλήλων του δημόσιου τομέα. Η περικοπή των μισθών στους ιδιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους, στις συντάξεις, στα επιδόματα, στο σύστημα Υγείας και στην Παιδεία, είναι μερικά από τα μέτρα, που επέβαλε κι εκεί η τρόϊκα, για να πάρει το πακέτο διάσωσης η Πορτογαλία (ύψους 78 δις ευρώ). Η χώρα έχει μπει στην εποχή του «Zombification», αναφέρουν οι εφημερίδες της χώρας.
Για να βρεις δουλειά, είναι σαν να πιάνεις το λαχείο, αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Infosud» σε ρεπορτάζ του, για την δραματική κατάσταση που περνάει η χώρα εδώ και δυό χρόνια.
Η απάντηση λοιπόν σ’ όλη αυτή την κρατική πίεση για εξασφάλιση χρημάτων (στο να δοθούν για την αποπληρωμή των χρεών), είναι η «μαύρη εργασία». Η μη καταβολή των φόρων. Υπολογίζεται ότι 40 δις το χρόνο, κινούνται στην παραοικονομία, δηλαδή το ¼ του ΑΕΠ. Ας σημειωθεί, ότι πριν η Πορτογαλία μπει στην ΕΟΚ, η παραοικονομία της ήταν στο 9,3%, ενώ σήμερα έχει ξεπεράσει το 25%.
Το φαινόμενο αυτό, οι οικονομικοί αναλυτές, το αποδίδουν στη διαφορετική νοοτροπία που διακατέχει τους Νότιους Ευρωπαίους, σε σχέση με τους Βόρειους. Η αιτία λοιπόν εντοπίζεται, στο ότι στις χώρες του Βορρά, την περιώνυμη ευδαιμονία τους, την πέτυχαν χάρη στα μακροχρόνια μοντέλα των Σοσιαλδημοκρατών, που ανέπτυξαν το κοινωνικό κράτος κι έφεραν στο προσκήνιο την μεσαία τάξη (που ουσιαστικά εκμηδένισε την φτώχεια). Το επίπεδο ζωής ανέβηκε αισθητά και οι θέσεις απασχόλησης άφησαν χώρο ακόμη και για τους μετανάστες. Οι νέοι μπόρεσαν να μορφωθούν κι έτσι το καλό επίπεδο εκπαίδευσής τους, έφερε την καινοτομία στην παραγωγή και την άνθιση των υπηρεσιών αρωγής, στο πλευρό του πολίτη. Όλα αυτά λοιπόν τα «όνειρα», ήταν τα ποθούμενα, για τις χώρες του Νότου. Οι ευνοϊκές παροχές που προσδοκούσαν να έχουν, τους ήρθαν μέσω των προγραμμάτων της Ε.Ε. Έτσι δεν χρειάστηκε ν’ αποκτήσουν οι κάτοικοι του Νότου την φορολογική ηθική, γιατί η κουλτούρα τους έχει ζυμωθεί με την λογική, ότι η όποια φορολογία, ουσιαστικά δεν έχει ανταποδοτική επιστροφή στην κοινωνία. Το κράτος παίρνει τα χρήματα των πολιτών, για να συντηρεί την αναπαραγωγή του καπιταλισμού. Των ταξικών διαχωρισμών.
Τώρα λοιπόν οι χώρες του Βορρά ( οι λουστρινάτοι όπως τους αποκαλούν οι Πορτογάλοι), προσπαθούν μέσω της εκδίκησης, να συνετίσουν τους πολίτες του Νότου. Να τους μάθουν, ότι δεν μπορούν να έχουν καμιά σχέση με το δικό τους πλεονεκτικό επίπεδο ζωής. Ζητούν δηλαδή με αστυνομικά μέσα, να σκοτώσουν το «σαράκι» του Νότου. Την μη εμπιστοσύνη στην κρατική εξουσία. Στην Πορτογαλία, ξεκινήσει ένα κυνηγητό στον φοροδιαφυγή, από ξαφνικούς ελέγχους στους δρόμους, από αμέτρητες κάμερες που καταγράφουν τα όρια ταχύτητας, από σκληρή επιβολή προστίμων και φυλακίσεις σε όποιον δεν αποδίδει το ΦΠΑ. Αυτό φυσικά είναι το πρόσχημα, γιατί το κράτος για να έχει μαζί του τα ΜΜΕ, τ’ απαλλάσσει με φορολογικές ελαφρύνσεις, ενώ δεν ενοχλεί καθόλου τ’ ανώτερα εισοδήματα.
Η απάντηση σ’ όλη αυτή την μονομέρεια, είναι η σιωπηλή αποδοχή της φορολογικής ανυπακοής. Οι φτωχοί έχουν φτιάξει τη δική τους πραγματική οικονομία, οι επιχειρήσεις το αποδέχονται, οι έμποροι την προωθούν, ενώ από την άλλη το κράτος οργανώνει τους κατασταλτικούς νόμους. Η διαφορά ανάμεσα στην Πορτογαλία κι Ελλάδα είναι η συμπεριφορά της αντίδρασης. Στην Ελλάδα (λένε στην Πορτογαλία), το έχουν δει αλλιώς. Είναι αλλιώτική η νοοτροπία τους. Βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι, σπάνε και καίνε, ενώ στην Πορτογαλία παραμένουν σιωπηλοί και προσδοκούν ένα νέο σωτήρα, που θα φέρει την πολυπόθητη αλλαγή, όπως τότε στην «Επανάσταση των γαρυφάλλων»!
ΥΓ. Η Πορτογαλία για να μειώσει τα έξοδά της, περιέκοψε τις αμυντικές δαπάνες (2 δις) και πούλησε τα υποβρύχιά της.
Ας σημειωθεί, ότι στην Πορτογαλία το επίπεδο του ημερομισθίου είναι πολύ χαμηλό (8,49 ευρώ την ώρα). Δηλαδή κάνοντας συγκρίσεις με την Ελλάδα (10,2 ευρώ την ώρα) και την Τουρκία (4 ευρώ την ώρα), την Βουλγαρία (1,55 ευρώ την ώρα), οι Πορτογάλοι πιέζονται από την τρόϊκα, να κατεβάσουν ακόμη περισσότερο τους μισθούς. Η μόνιμη απειλή που εκτοξεύεται είναι, ότι αν αποτύχουν τα μέτρα λιτότητας, η Πορτογαλία θα βγει από το ευρώ και θα πάει καταστροφικά στο εσκούδο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου