Άς τό επαναλάβουμε γιά άλλη μιά φορά. Η επικρατούσα εκκλησία, αυτή πού γνωρίζουμε όλοι μας, δέν είναι η παραδοσιακή εκκλησία τού Κυρίου, είναι η εκκλησία πού προσαρμόστηκε στόν Διαφωτισμό καί κυνήγησε καί σκότωσε τούς κολλυβάδες. Σήμερα, δαρβινικά, ο οικουμενισμός πιέζει τήν ήδη ξεπερασμένη εκκλησία τού διαφωτισμού, πού εμφανίζεται μέ χριστιανικό ένδυμα, νά κάνει άλλη μία προσαρμογή. Μέ τήν ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ. Νά δείξει τήν δύναμή της καί νά μήν χάσει τό τραίνο τής ιστορίας. Καί δαρβινικά πάντοτε, ο κληρικαλισμός, σάν τούς δεινόσαυρους καί τούς δράκους τής επιστημονικής φαντασίας, δυσκολεύεται νά αφήσει τά κεκτημένα του. Τόσους τυφλούς οπαδούς, πού δέν καταλαβαίνουν ότι οδηγούνται από τυφλούς, τόση δόξα, τόση σπουδαιοφανή κενολογία. Τόσους κανόνες πού προστατεύουν τήν εξουσία τους. Καί έχουν δίκαιο. Πρέπει νά ανανεωθούν, νά αλλάξουν εικόνα, συνήθειες, ομιλία, νά χάσουν τή μάσκα πού τούς κρύβει από τά μάτια τών πιστών, ότι στήν πραγματικότητα, αντιπροσωπεύουν τήν εκκλησία τής ερήμου, τήν εκκλησία πού προσέφερε ο εωσφόρος στόν Κύριο, τήν εκκλησία τών τριών πειρασμών. Τήν εκλησία τους, η οποία θεμελιώνεται στόν πειρασμό τής ψευδο-προφητείας, και να επινοήσουν έναν τρόπο που θα στηρίζεται στον πειρασμό της πορνείας, στην αυτοκρατορία της οποίας ανήκει η νεωτερικότης.
Όπως γνωρίζουμε οι τρείς πειρασμοί που εμφανίστηκαν στον Κύριο, έχουν καταγραφεί και σαν η αιτία του Τρωικού πολέμου. Οι τρείς μεγάλες θεές, εμφανίστηκαν στον μοναχικό Πάρη και εκείνος προτίμησε το μήλο της Αφροδίτης. Τον αφρό του κύμματος, τον αφρό της ταραχής του πάθους της ηδονής και της οδύνης. Γνωρίζουμε από την ιστορία πώς η λατινική Εκκλησία προτίμησε το μήλο της Ήρας και η Ρωσική, της σοφίας της Θεάς Αθηνάς.
Σάν νέος Πάρης ο κ.Καλαιτζίδης διαλέγει το δώρο της Αφροδίτης ξανά, και προσπαθεί να κατακτήσει την ωραία του Ελένη, την Νεωτερικότητα. Γράφοντας το έπος του Οικουμενισμού, την κατάκτηση της νέας Τροίας, δηλαδή της Αγίας Τριάδος, με την βοήθεια όλων των μυθικών ηρώων που τον περιτριγυρίζουν. Τον Ζηζιούλα, τον Δημητριάδος, τον Βαρθολομαίο και τον υπόλοιπο θίασο των οπλιτών που δίνουν τις μάχες στα τείχη των εκδόσεων της Ακαδημίας Βόλου.
Η νεωτερικότης λοιπόν, παιδί του διαφωτισμού, πέτυχε εκεί που απέτυχε ο διαφωτισμός. Διότι η Γαλλική επανάσταση απέτυχε, όπως και όλες οι ανθρώπινες επαναστάσεις στην ιστορία μας. ΑΠΕΤΥΧΕ. Όπως και ο Κομμουνισμός, όπως και η επανάσταση των φοιτητών, η επανάσταση των παιδιών των λουλουδιών κ.τ.λ. Η Γαλλική επανάσταση έκλεισε το παράθυρο της με τον Ναπολέοντα. Μαζί της και ο διαφωτισμός. Πέτυχε μόνον σαν Γερμανική επανάσταση, αλλά με όχημα τον Ρομαντισμό και αποκορύφωμα τον Χίτλερ, τον διάδοχο του Ναπολέοντος. Σήμερα παρακολουθούμε τον Παγκόσμιο αγώνα εξουσίας που διεξάγεται από την επανάσταση της οικονομίας, η οποία αντικατέστησε την παραδοσιακή εξουσία. Στηρίζεται στην τύχη, στον τζόγο, στην βούληση για δύναμη των Golden boys τύπου Καλαιτζίδη. Αυτή είναι η Νεωτερικότης. Με την οποία πρέπει να ανοίξουμε διάλογο, και γιατί όχι; Να πετύχουμε και την σύνθεση Ορθοδοξίας και νεωτερικότητος, σύμφωνα με το όραμα του Καλαιτζίδη. Τί να κάνουμε, η Ελλάδα μέχρι χτές γεννούσε ποιητές, τώρα ήρθε η σειρά των Οραματιστών.
Με τον θίασο της Ακαδημίας και το έργο που ανέβασε πρίν λίγα χρόνια, «Ορθοδοξία και Νεωτερικότητα» θα ανακατευτούμε στα επόμενα, για όποιον έχει όρεξη για ζωή.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου