Να που οι πέτρες μιλούν
για λογαριασμό των ανθρώπων.
Να που τα σύννεφα περιθάλπουν
τα όνειρά μας.
Είναι τα κυπαρίσσια
που ταξιδεύουν σε τούτον
τον τόπο ή τα νέφη
που φέρνουν κοιμισμένα όνειρα;
Δεν μπορώ άλλο να καταπιώ
τα λόγια που ήθελα να πω,
όμως, να που είναι
στεγνά είναι ξερά
και σπάνε στα χείλη μου.
Yφαίνοντας την πλάνη
στα ύψιστα επίπεδα της αληθοφάνειας
διασχίζουμε ερημικήν τινα χώρα
γεμάτη υψίπεδα
βαθύπεδα
ανωφέρειες και κατωφέρειες
Πολλαπλώς επαναλαμβανόμενα φαινόμενα
μονίμως εναγκαλισμένα απο σκόνη
υπεριπτάμενη του εδάφους
καθιστούσα αδύνατη την αναγνώριση
ορισμένων σχημάτων όπως αυτά του έρωτος
του πάθους,της νύχτας, της μέρας.
Καθιστούσα βεβαίως δυνατή
την απόλυτη επικράτηση
μιας απέραντης νύστας
της νύστας των ημερών μας.
"Ως πότε, Παλικάρια;"
Γιώργος Πήτ τας
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου