Το πρόβλημα με την Τουρκία

Η απομάκρυνση από το κοσμικό κράτος και η «οθωμανική νοσταλγία» του Ερντογάν. Σε στενό κλοιό οι χριστιανοί. Προβληματικές οι κοινότητες των Τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη. Ισλαμικά έθιμα, «μη ενσωμάτωση» και εγκληματικότητα. Η Τουρκία δεν πρέπει να μπει ποτέ στην Ευρώπη.

Του Ολλανδού δημοσιογράφου - ερευνητή Emerson Vermaat / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

PipeLineNews.org – Ο Thomas Bruning, γενικός γραμματέας της Ένωσης Δημοσιογράφων της Ολλανδίας (NVJ), είναι μάλλον πεσιμιστής σχετικά με την ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία. Μόνο τον περασμένο Μάρτιο, οκτώ δημοσιογράφοι συνελήφθησαν στην Τουρκία. Δύο εξέχοντες δημοσιογράφοι-ερευνητές, ο Αχμέτ Σικ και ο Νεντίμ Σενέρ, ήταν ανάμεσά τους. Περίπου 60 Τούρκοι δημοσιογράφοι βρίσκονται τώρα στη φυλακή, ακριβώς εξ αιτίας αυτών που έγραψαν ή για αυτά που τους κατηγόρησαν ότι έγραψαν. "Λαμβάνοντας υπόψη τις διώξεις και τον εκφοβισμό των δημοσιογράφων και την έλλειψη διαφάνειας, μπορούν να διατυπωθούν ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση της τουρκικής δημοκρατίας", έγραψε ο Bruning τον περασμένο Απρίλιο. «Σε μια χώρα που αυτοαποκαλείται δημοκρατική και θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ελεύθερη δημοσιογραφία είναι απαραίτητη. Η ελευθερία του τύπου είναι το μεγαλύτερο αγαθό της δημοκρατίας».

Από τότε που ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρετζέπ Tαγίπ Ερντογάν ήρθε στην εξουσία το 2002, η Τουρκία σταδιακά απομακρύνθηκε από τον παραδοσιακό κοσμικό χαρακτήρα της. Η νέα κυβέρνηση της Τουρκίας ανήκει στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), το οποίο παρουσίασε αρχικά ως μέτριο και φιλοδυτικό μουσουλμανικό κόμμα - ακόμα κι αν δεν υπήρχε προηγούμενο η γυναίκα του πρωθυπουργού της Τουρκίας να φοράει μαντίλα. Η Εμινέ Ερντογάν είναι μια γυναίκα που φοράει περήφανα την ισλαμική μαντίλα ζητώντας από τις άλλες γυναίκες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Το ΑΚΡ δεν είναι τόσο μετριοπαθές, όπως αρχικά ισχυρίστηκε ότι είναι. Ήταν υπό τον Ερντογάν που η Τουρκία άνοιξε μια νέα σελίδα με το Ιράν και την μουσουλμανική φονταμενταλιστική κυβέρνησή του. Οι υπήκοοι από γειτονικές μουσουλμανικές χώρες (κυρίως το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία) δεν χρειάζονται πλέον βίζα για να εισέλθουν στην Τουρκία.

Η «Οθωμανική Νοσταλγία» του Ερντογάν εναντίον του τουρκικού στρατού και του Κεμάλ Ατατούρκ

Η άκρως επιτυχημένη οικονομική πολιτική του Ερντογάν και οι αξιοσημείωτες νίκες στις εκλογές του 2002, του 2007 και του 2011, έκαναν τους μουσουλμάνους ηγεμόνες της Τουρκίας ακόμα πιο αλαζονικούς. Τον Αύγουστο του 2007, ο σύμμαχος του Ερντογάν, Αμπντουλάχ Γκιουλ εξελέγη πρόεδρος, αν και το κοσμικό καθεστώς και ο στρατός ήταν σε αντίθεση με τον διορισμό του και στην ορκωμοσία δεν παρέστησαν ο Αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου και το Κόμμα του κοσμικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος. Η σύζυγος του Γκιουλ φοράει επίσης την ισλαμική μαντίλα, μία ‘προσβολή’ για τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους (διαχωρισμός της θρησκείας και πολιτικής), στο οποίο η Τουρκία στηρίζεται από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (1881-1938). Ο Ατατούρκ ήθελε να «εξευρωπαΐσει» και να «εκσυγχρονίσει» την Τουρκία και κατήργησε την ισλαμική μαντίλα στις γυναίκες. Ήταν σθεναρά υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών. Ο Γκιουλ διαδέχθηκε τον Αχμέντ Νετσντέτ Σεζέρ, δικηγόρο και αφιερωμένο στα κοσμικά - κεμαλικά ιδανικά. Ο Σεζέρ πίστευε ότι το Ισλάμ δεν απαιτεί από τις γυναίκες να φορούν τη μαντίλα και ανησυχούσε για τον σταδιακό «εξισλαμισμό» της τουρκικής κοινωνίας. Το ίδιο και ο τουρκικός στρατός.

Με ενισχυμένη τη θέση της το 2007, η ηγεσία του ΑΚΡ άρχισε να υπονομεύει τη θέση του στρατού, που θεωρείτο ο πιο σημαντικός και ισχυρός εγγυητής του τουρκικού κοσμικού κράτους και του κεμαλισμού.

Στις 29 Ιουλίου, οι κορυφαίοι της στρατιωτικής ηγεσίας της Τουρκίας παραιτήθηκαν. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Isik Kosaner καθώς και οι διοικητές του ναυτικού και της αεροπορίας παρέδωσαν τις επιστολές παραίτησής τους. Ο στρατηγός Kosaner δεν ήταν στρατιωτικός της σκληρής γραμμής. Απέφευγε τις παρεμβάσεις στις πολιτικές υποθέσεις. Ωστόσο, η παραίτηση του έδειξε ότι ήταν βαθιά ανήσυχος για τον υψηλό αριθμό των αξιωματικών που έχουν συλληφθεί τα τελευταία χρόνια. Δεκαεπτά στρατηγοί και ναύαρχοι, μαζί με άλλους 200 αξιωματικούς βρίσκονται στη φυλακή κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε σχεδιασμό πραξικοπήματος. Υπήρξαν και στο παρελθόν πραξικοπήματα στην Τουρκία από τον στρατό, το 1960 και το 1980.

Υπάρχουν ανησυχίες ότι η πραγματική ατζέντα του Ερντογάν είναι η δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους, ίδια με την ατζέντα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. (Ο Ερντογάν στηρίζει το τουρκικό «Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Αρωγής», το οποίο συνδέεται με τη Χαμάς και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.) Η σημερινή τουρκική κυβέρνηση σηκώνει βαθμιαία τα εμπόδια για την ισλαμοποίηση του κράτους και της κοινωνίας.

Ο Ερντογάν πήγε στην κηδεία του Osman Nami Osmanoglu, του τελευταίου πρίγκιπα της οθωμανικής δυναστείας, στην Κωνσταντινούπολη στις 17 Ιουλίου, 2010 και σήκωσε μάλιστα το φέρετρο πάνω στον ώμο του. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Πολλοί θεωρούν ότι η οθωμανική νοσταλγία του Ερντογάν δεν αφορά μόνο την τουρκική επικυριαρχία πάνω στις πρώην επαρχίες της αυτοκρατορίας, αλλά την διεθνή υπεροχή του ως αναγνωρισμένου ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, δημοσίευσε ένα βιβλίο το 1994 με τίτλο «Πολιτισμικός Μετασχηματισμός και ο Μουσουλμανικός Κόσμος». Εκεί γράφει "ότι ο κόσμος έχει χωριστεί ανάλογα με τα συστήματα αξιών και, παρόλο που μπορεί να έχουν μείνει πίσω από τη Δύση οικονομικά και τεχνολογικά, οι Μουσουλμάνοι έχουν παραμείνει ηθικά ανώτεροι και τελικά θα γίνουν ο «καθοριστικός πολιτιστικός παράγοντας» στον κόσμο το συντομότερο που θα είναι σε θέση να «θέσουν σε λειτουργία τις βασικές τους αξίες σε κοινωνική και οικονομική μορφή» ". Πιστεύει στην αναζωογόνηση της παγκόσμιας Μουσουλμανικής Αδελφότητας ή "Ummah," "Το Dar-al-Islam, ως μια παγκόσμια τάξη και ως χαλιφάτο που θα θεσμοθετήσουν πολιτικά αυτή την παγκόσμια τάξη".

Οι Χριστιανοί της Τουρκίας υπό πολιορκία

Κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Τουρκία τον Οκτώβριο του 2010, ο Γερμανός πρόεδρος Κρίστιαν Βουλφ έκανε έκκληση για μεγαλύτερη θρησκευτική ελευθερία. «Ακριβώς όπως οι μουσουλμάνοι στη Γερμανία μπορούν να ασκούν τα περί της θρησκείας τους με αξιοπρέπεια, οι χριστιανοί που ζουν σε μουσουλμανικές χώρες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα να ασκούν τη θρησκεία τους ανοιχτά», είπε. «Ο Χριστιανισμός έχει μια μακρά παράδοση στην Τουρκία και υπάρχει μια έκκληση να ανοιχτούν περισσότερες εκκλησίες». Ακριβώς όπως οι μουσουλμάνοι στη Γερμανία επιτρέπεται να οικοδομήσουν συνεχώς και περισσότερα τζαμιά, το ίδιο και οι Χριστιανοί θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν νέες εκκλησίες. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, στους χριστιανούς επιτρέπεται να ανοίξουν πολύ λίγες νέες εκκλησίες. Πολλοί χριστιανοί ηγέτες και ιερείς ακόμα, έχουν δολοφονηθεί από εξτρεμιστές μουσουλμάνους.

Ο John Eibner, Αμερικανός ειδικός σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας, ισχυρίζεται ότι οι Χριστιανοί της Τουρκίας είναι υπό πολιορκία. «Η στυγερή δολοφονία του επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας της Τουρκίας, επισκόπου Luigi Padovese, στις 3 Ιουνίου του 2010, ταρακούνησε την μικρή, πολύμορφη και καταπιεσμένη χριστιανική κοινότητα της χώρας», γράφει. "Ο 62χρονος επίσκοπος, που προωθούσε τις προσπάθειες του Βατικανού για βελτίωση των σχέσεων Χριστιανών και Μουσουλμάνων στην Τουρκία, μαχαιρώθηκε επανειλημμένα στο σπίτι του στην Αλεξανδρέττα, από τον οδηγό του και σωματοφύλακά του Murat Altun, ο οποίος ολοκλήρωσε τη σφαγή αποκεφαλίζοντας τον Padovese και φωνάζοντας," Σκότωσα τον Μεγάλο Σατανά. Allahu Akhbar!" Αργότερα στην αστυνομία είπε ότι είχε ενεργήσει υπακούοντας σε «μια εντολή από το Θεό».

Ήταν αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τόσο ο πρωθυπουργός Ερντογάν όσο και ο πρόεδρος Γκιουλ παρέμειναν σιωπηλοί για το θέμα.

Ο επίσκοπος Padovese δεν ήταν ο πρώτος χριστιανός που δολοφονήθηκε τα τελευταία χρόνια. Τον Απρίλιο του 2006, τρεις ευαγγελικοί χριστιανοί εκδότες βιβλίων (δύο Τούρκοι και ένας Γερμανός) σκοτώθηκαν στην πόλη Μαλάτια. Μόλις δύο μήνες νωρίτερα, ένας καθολικός ιερέας, ο Αντρέα Σαντόρο πυροβολήθηκε μέσα στην εκκλησία του. "Μάρτυρες αναφέρουν ότι ο καταδικασθείς δολοφόνος, ένας 16χρονος, φώναξε «Allahu Akhbar» πριν ανοίξει πυρ με το πιστόλι του," γράφει ο Eibner.

Τον Ιανουάριο του 2007, ο Αρμένιος χριστιανός δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ δολοφονήθηκε. Ήταν ένας έντονος και πολύ γνωστός αγωνιστής κατά της άρνησης της Τουρκίας να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων. Ο Ντινκ είχε καταδικαστεί ότι παραβίασε το άρθρο 302 του ποινικού κώδικα που απαγορεύει την "προσβολή της Τουρκικότητας".

Ο Eibner αναφέρει επίσης ότι στο τέλος του 2009, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εμφανίστηκε στην εκπομπή 60 Minutes του CBS και σόκαρε το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας (βλ. βίντεο στο τέλος). Μιλώντας στον Bob Simon, ο Πατριάρχης δεν ανέφερε σημαντική βελτίωση των συνθηκών για την Εκκλησία. Αντ’ αυτού, υποστήριξε ότι οι Χριστιανοί της Τουρκίας είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και ότι ο ίδιος προσωπικά αισθάνεται «σταυρωμένος» από ένα κράτος που θέλει να δει την εκκλησία του να πεθαίνει. Ερωτηθείς εάν ο Ερντογάν ανταποκρίθηκε στις αναφορές που υποβλήθηκαν σε αυτόν, κατά τη διάρκεια πολλών συναντήσεων, ο Βαρθολομαίος απάντησε, «Ποτέ».

Ο Eibner αναφέρει επίσης το τουρκικό blockbuster του 2006 «Η Κοιλάδα των Λύκων», «μία γεμάτη δράση ταινία περιπέτειας στο μετα-Σαντάμ Ιράκ». Γράφει για την ταινία στο γερμανικό Spiegel ο Cem Özdemir - μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τουρκικής καταγωγής – ότι η ταινία τρέφει τα ρατσιστικά αισθήματα κατά των Χριστιανών και των Εβραίων, εμφανίζοντάς τους ως απεχθείς συνωμότες πολεμιστές που ελπίζουν με τα αιματοβαμμένα σπαθιά τους να επεκτείνουν την αυτοκρατορία του Θεού τους. Ο πρόεδρος της Τουρκίας Γκιουλ αρνήθηκε να την καταδικάσει, και η σύζυγός του Ερντογάν φέρεται να είναι οπαδός της ταινίας.

Οι κοινότητες των Τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη: έγκλημα, ναρκωτικά, εμπόριο λευκής σαρκός (trafficking), πολυγαμία, εγκλήματα τιμής

Οι ισλαμιστές ηγέτες της Τουρκίας στην Άγκυρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα της εγκληματικότητας. Τα Τουρκικά και τα Τουρκο-κουρδικά δίκτυα μαφίας και συμμορίες δεν αποτελούν άμεση απειλή μόνο για την ίδια την Τουρκία, αλλά μπορούν επίσης και διεισδύουν με επιτυχία στις τουρκικές κοινότητες μεταναστών στην Ευρώπη (κυρίως στη Βουλγαρία, την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ολλανδία και την Μεγάλη Βρετανία). Η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ανέφερε πρόσφατα ότι οι Τούρκοι εγκληματίες έχουν έσοδα κάθε χρόνο 3,3 δισ. ευρώ. Τα τουρκικά δίκτυα είναι εξειδικευμένα στα ναρκωτικά, την εμπορία μεταναστών, την πορνεία, τους εκβιασμούς και την παραγωγή και πώληση παραποιημένων προϊόντων. Οι Times του Λονδίνου ανέφεραν τον Οκτώβριο του 2009 ότι οι πρόσφατες «εκτελέσεις στο Βόρειο Λονδίνο συνδέονται με τουρκικές συμμορίες στον πόλεμο της ηρωίνης». «Ανώτεροι αξιωματικοί της αστυνομίας είπαν ότι ήταν όλο και περισσότερο ανήσυχοι για την ετοιμότητα των αντίπαλων ένοπλων ομάδων που χρησιμοποιούν ακραία βία και πλήρη περιφρόνηση για τους αθώους περαστικούς».

Ο Saban Baran ήταν ένας διαβόητος Τούρκος νταβατζής στην Ολλανδία. Δεδομένου ότι συνήθιζε συχνά να χτυπά τις γυναίκες θύματα του, ήταν επίσης γνωστός και ως «το βάναυσο θηρίο». Ενώ ήταν στη φυλακή παντρεύτηκε μια από πόρνες του, μία Ολλανδέζα και γρήγορα την άφησε έγκυο. Όταν γεννήθηκε το παιδί, πήρε την άδεια να επισκεφτεί τη σύζυγό του και το νεογέννητο παιδί του βγαίνοντας από τη φυλακή. Στη συνέχεια δραπέτευσε στην Τουρκία. Πολλά από τα θύματά του στην Ολλανδία είχαν τρομοκρατηθεί. Φοβόντουσαν ότι ο Baran θα προσπαθήσει να τις σκοτώσει επειδή είχαν προηγουμένως τολμήσει να καταθέσουν σχετικά με τα πολυάριθμα εγκλήματα του. Ευτυχώς, όχι πολύ καιρό μετά την άφιξή του στην Τουρκία, ο Baran συνελήφθη ως ύποπτος για ξέπλυμα 20 εκατομμυρίων ευρώ στην Ολλανδία. Λόγω της τουρκικής υπηκοότητας του, ωστόσο, οι τουρκικές αρχές δεν θα τον απελάσουν στις Κάτω Χώρες.

Σύμφωνα με τα επίσημα γερμανικά στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας - στο λεγόμενο "polizeiliche Kriminalstatistik" – οι Τούρκοι μετανάστες παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην εγκληματικότητα των μεταναστών. Υπάρχει το επιπλέον πρόβλημα από τα πολλά λεγόμενα «εγκλήματα τιμής», όπου γυναίκες Τουρκικής καταγωγής δολοφονούνται από κάποιον από τους συγγενείς τους, αν θεωρηθεί ότι έχουν προσβάλει την «τιμή της οικογένειας».

Αν και επισήμως απαγορεύεται τόσο στην Τουρκία όσο και η Γερμανία, δεν είναι λίγοι οι Τούρκοι που εφαρμόζουν την πολυγαμία, έχοντας περισσότερες από μία γυναίκες. Συχνά τέτοιοι γάμοι επικυρώνονται από το τοπικό τζαμί, με τη μορφή «ενός ισλαμικού γάμου». Ένας σημαντικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ερντογάν φέρεται να είναι παντρεμένος με τρεις γυναίκες.

Μία Γερμανίδα δημοσιογράφος, η Isabella Kroth δημοσίευσε πρόσφατα μια συγκλονιστική μελέτη για τους Τούρκους μετανάστες στο Βερολίνο, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ενσωματωθεί επαρκώς στην κοινωνία. Η ίδια περιγράφει την τουρκική κοινότητα ως «παράλληλη κοινωνία», με την ενδοοικογενειακή βία, τα εγκλήματα τιμής, το πρόβλημα με τις «εισαγόμενες νύφες» και τους «εισαγόμενους γαμπρούς», τους γάμους με εξαναγκασμό και τους Τουρκο-Γερμανούς που αγνοούν την επίσημη απαγόρευση της πολυγαμίας. Ένας από αυτούς, ένα τύπου macho και βίαιος, είναι παντρεμένος με τρεις γυναίκες. Μία από τις συζύγους του προέρχεται από την Ουγγαρία. Σκοτώθηκε σχεδόν από τον ίδιο μετά τους ισχυρισμούς του ότι πρόσβαλε την τιμή του.

Η Τουρκία δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι μόνο επειδή το έγκλημα ακόμη καλπάζει εκεί ή λόγω της αδυναμίας να ενσωματωθούν επαρκώς οι τουρκικές κοινότητες μεταναστών στην Ευρώπη, αλλά και επειδή η Τουρκία συνορεύει με ασταθείς χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία. Επιπλέον, δεν μπορεί κανείς να εμπιστευθεί την τωρινή ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας. Η πραγματική ατζέντα τους, έτσι φαίνεται τουλάχιστον, είναι η αποκατάσταση της οθωμανικής εξουσίας.

Παρακάτω το βίντεο με απόσπασμα από την εκπομπή του CBS


πηγή