Για έναν χαμηλοσυνταξιούχο που με το ζόρι μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά του να το καταλάβουμε. Για κάποιον άστεγο που προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του να το δεχτούμε. Αλλά τι να πει κανείς για τους ανθρώπους που ακολουθούν; Παρ’ ότι πλουσιότατοι –έως κροίσοι- η τσιγκουνιά τους ήταν τόσο παροιμιώδης που έμεινε στην «μυθολογία» των υπαρκτών Σκρουτζ και διανθίστηκε όσο αυτοί που έζησαν κοντά τους εμπλούτιζαν τις ιστορίες τους με έξτρα αποκαλύψεις για τα καμώματά τους και τα καβούρια στις τσέπες τους. Όχι τίποτα άλλο, αλλά κάπως έτσι καταλαβαίνουμε πως τσιγκούνη δεν σε κάνει η έλλειψη χρημάτων, αλλά η έλλειψη συναισθημάτων.
*Hetty Green
Η απίστευτη τσιγκουνιά της την οδήγησε να προσβάλει την διαθήκη μιας θείας της, η οποία είχε αφήσει την περιουσία της σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, και δεν δίστασε να πάει η ίδια να τα πάρει πίσω από αυτά. Ζούσε για χρόνια στο γραφείο της στην Wall Street για να μην σπαταλά ποσά για την θέρμανση του σπιτιού της και έτρωγε πάντα πολτό βρώμης. Σε μια περίπτωση, ξεκίνησε η ίδια με μια άμαξα για να πάει σε άλλη πόλη ώστε να εισπράξει χρήματα από κάποιον οφειλέτη, ο οποίος εν τω μεταξύ πέθανε. Η «μάγισσα» δεν πτοήθηκε από την δικαιολογία, και ζήτησε το ποσό από την γυναίκα του, που τον θρηνούσε.
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ο γιος της έσπασε το πόδι του και τον πήγε σε δωρεάν νοσοκομείο για αστέγους. Όταν την αναγνώρισαν και της ζήτησαν να πληρώσει, αυτή αποχώρησε, αποφασισμένη να περιποιηθεί μόνη της το χτυπημένο πόδι. Λίγους μήνες μετά, έπρεπε να ακρωτηριαστεί.
Ο Τσαρλς Ντίκενς λέγεται πως εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του Εμπενήζερ Σκρουτζ όταν διάβασε για την περίπτωση του John Elwes. Ο τελευταίος υπήρξε μέλος της Αγγλικής Βουλής στα τέλη του 18ου αιώνα και κληρονόμησε την τεράστια περιουσία των προγόνων του, την οποία θέλησε να διατηρήσει στο ακέραιο. Γι’ αυτό και αποφάσισε να ζει ξοδεύοντας 50 λίρες κάθε χρόνο.
Φορούσε τα ίδια ρούχα κάθε μέρα, πλενόταν στον Τάμεση όταν το νερό ήταν αρκετά ζεστό (πράγμα που σημαίνει πως τους χειμερινούς μήνες έμενε άπλυτος). Περνούσε την ώρα του κυνηγώντας τα πουλιά που του έκλεβαν σανό, ενώ η οικονόμος που είχε προσλάβει πέθανε από ασιτία. Πριν πεθάνει, πρόλαβε να διηγηθεί πως είδε τον Elwes να τρώει ένα πουλί που είχε ξεβράσει ο Τάμεσης και να προχωρά στην καταιγίδα αρνούμενος να αγοράσει ομπρέλα. Ο ίδιος πέθανε από ασιτία και κρυοπαγήματα, σε ένα σπίτι που κατέρρεε.
Σιχαμερά τσιγκούνηδες – και δεν το λέμε μεταφορικά- τα αδέρφια Collyer ζούσαν στο Χάρλεμ των ΗΠΑ, στο παλιό σπίτι των γονιών τους, το οποίο έμελλε να γίνει και ο βρομερός τάφος τους. Η μιζέρια τους ήταν τόση, που κλείστηκαν στο σπίτι, συγκέντρωναν εκεί τα υπάρχοντά τους και δεν έκαναν ποτέ οικογένεια ή φίλους – οι φήμες λένε πως πέθαναν παρθένοι. Δεν πλήρωναν για ηλεκτρικό ρεύμα και δεν άφηναν κανέναν να πλησιάσει, με αποτέλεσμα όλη η γειτονιά να παραμονεύει για να δει «τους θησαυρούς τους».
Ο θησαυρός δεν ήταν τίποτα άλλο παρά «άνθρακες» τελικά, όπως διαπίστωσαν οι αρχές της πόλης το 1947, όταν μία έντονη μυρωδιά ενόχλησε τους γείτονες. Οι αστυνομικοί όταν κατάφεραν να ανοίξουν την πόρτα, είδαν τι ήταν αυτό που τους εμπόδιζε: Τεράστιοι σωροί από μικρά ή μεγάλα αντικείμενα, από τα υπάρχοντα της οικογένειας που αποφάσισαν τα αδέλφια να περιφρουρήσουν και τελικά τους καταπλάκωσαν. Βρέθηκαν νεκροί από την πείνα, κάτω από σωρούς βρομιάς, με μακριά μαλλιά, γένια και νύχια. Παρά την μεγάλη τους περιουσία, ζούσαν κατ’ αυτόν τον τρόπο επί πενήντα χρόνια.
Ο πολύς κόσμος τον γνωρίζει χάρη στις επιδόσεις του στο γκολφ, ή έστω χάρη στα σκάνδαλα των εξωσυζυγικών του ατασθαλιών. Ορισμένοι όμως –κυρίως πρώην φίλες του διάσημου γόη- έχουν πολλά να πουν και για το πόσο σφιχτοχέρης είναι ο Woods. Δεν ξέρουμε αν απλώς είναι κακές γλώσσες ή αν ισχύουν τα παρακάτω, ωστόσο σας τα παραθέτουμε. Ο Woods, λένε, δεν δίνει (σχεδόν) ποτέ φιλοδώρημα. Μία γυναίκα που τον συνόδευε, δήλωσε πως την πήγε σε ένα εστιατόριο, όπου ζήτησε από τον σερβιτόρο «ένα δωρεάν γεύμα, επειδή είμαι ο Tiger Woods». Επίσης, λέγεται πως κατά την διαμονή του σε σουίτα σε καζίνο του Las Vegas, αφού κέρδισε χιλιάδες δολάρια, έβαλε στην βαλίτσα του όλες τις πετσέτες, τα σαπούνια, το σαμπουάν, τον καφέ, την γραφική ύλη και το χαρτί υγείας από την σουίτα και έφυγε σαν κύριος. Σαν γύφτος, θα συμπληρώναμε εμείς. Στο ζενίθ της τσιγκουνιάς του, τον άκουσαν να λέει σε φίλους του για όσους του ζητούν (μάταια) αυτόγραφο: «Αν αυτοί δεν σκοπεύουν να πληρώσουν για το αυτόγραφο, εγώ δεν σκοπεύω να το υπογράψω τζάμπα».
Όλοι θαυμάζουν την αναμφισβήτητα τεράστια συμβολή του δασκάλου της Αναγέννησης στην τέχνη, αλλά λίγοι ξέρουν πόσο «δύσκολος» ήταν ο Μιχαήλ Άγγελος σαν άνθρωπος. Στερούσε από τον εαυτό του οποιαδήποτε απόλαυση σχετιζόταν με υλικά αγαθά και έτρωγε κυρίως από ανάγκη και όχι για ευχαρίστηση. Το σπίτι του ήταν… διάτρητο και γεμάτο ποντικούς. Τον χειμώνα απλώς φορούσε ένα παλτό επιπλέον, ενώ φορούσε πάντα τα ίδια ρούχα, τα οποία έπλενε μία φορά κάθε δύο μήνες στον κοντινότερο ποταμό. Δεν αντικαθιστούσε τα υποδήματά του παρά μόνον όταν οι σόλες είχαν λιώσει εντελώς, και είχαν εκτεθεί στο κρύο τα δάχτυλά του. Ευτυχώς, φρόντισε να χαρίσει με γενναιοδωρία στην ανθρωπότητα το ταλέντο του.
Διαθέτει τεράστια περιουσία, μία από τις πιο γνωστές επιχειρήσεις στον κόσμο και μια σπαρτιατική νοοτροπία στον τρόπο ζωής του. Ο ιδιοκτήτης της IKEA σκαρφαλώνει συνεχώς στις λίστες με τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, αλλά έχει ενταχθεί και στις αντίστοιχες των πιο σφιχτοχέρηδων του πλανήτη, σε σχέση με τα χρήματα που διαθέτει. Χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφοράς ή το παμπάλαιο αυτοκίνητό του, ταξιδεύει πάντα σε οικονομική θέση αεροπλάνου και προτιμά να τρώει στα εστιατόρια του IKEA, γιατί τα κεφτεδάκια τους εκτός από νόστιμα είναι και φθηνά. Μάλιστα, όλα αυτά τα προβάλλει ως μέρος της φιλοσοφίας των επιχειρήσεών του, ώστε να εμπνέει οικονομία. Πάντως, πολλοί Σουηδοί ισχυρίζονται πως πίσω από αυτή την εικόνα, ο μεγιστάνας ξεκουράζεται σε τεράστιες βίλες και οδηγεί πελώριες Πόρσε.
Επιμέλεια: Γιώργος Κόκουβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου