Έχω ένα νεκρό αδερφό.
Ποιος δεν έχει νεκρό αδερφό ;
Εγώ έχω έναν.
Τον σκότωσε μια σφαίρα που τον βρήκε στο κεφάλι.
Την αυγή της 1ης Γενάρη του 1994.
Ήρθε πολύ νωρίς αυτή η σφαίρα.
Πολύ νωρίς φίλησε ο θάνατος το μέτωπο του αδερφού μου.
Γελούσε πολύ. Όχι πια.
Δεν μπορούσα να κρατήσω τον αδερφό μου στην τσέπη μου.
Όμως κράτησα την σφαίρα που τον σκότωσε.
Στην Ανατολή του ήλιου ρώτησα τη σφαίρα από πού ήρθε.
Αυτή μού απάντησε : από ένα όπλο.
Από όπλο ενός κυβερνητικού στρατιώτη
από έναν ισχυρό , ο οποίος υπηρετεί έναν άλλον ισχυρό
που υπηρετεί έναν άλλο ισχυρό σε όλο τον κόσμο.
Η σφαίρα που σκότωσε τον αδερφό μου δεν έχει πατρίδα
όπως δεν έχει πατρίδα ο αγώνας για να φυλάξουμε τους αδελφούς μας και όχι σφαίρες στις τσέπες μας.
Γι αυτό και οι ζαπατίστας έχουν πολλές και μεγάλες τσέπες στις στολές τους.
Όχι για να βάζουν σφαίρες, αλλά για να φυλάνε τους αδερφούς τους.


Το ποίημα του Υποδιοικητή Μάρκος αφιέρωση και μνημόσυνο στον άγνωστο αδελφό μου που έφυγε τη νύχτα για την πιο ζεστή αγκαλιά