ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ (Α΄)

Στήν ἀρχή τό φῶς καί ἡ ὥρα ἡ πρώτη, πού τά χείλη ἀκόμα στόν πηλό δοκιμάζουν τά πράγματα τοῦ κόσμου...
...πανωραία στόν ὕπνο της ἄπλωσε καί ἡ θάλασσα,
καί πλατύς ὁ οὐρανός γιά νά διαβάζεις μόνος σου τήν ἀπεραντοσύνη.
Αύτός ὁ κόσμος ὁ μικρός ὁ Μέγας...

Ξήμερωμα στό πέλαγος, ταξίδι πρός τήν ἄλλη Ἑλλάδα, στή θάλασσά μας ροδίζει ἡ αύγή κι ὅλα ἀπό ψηλά μοιάζουν εἰρηνικά...

Την ἴδια ὥρα ἀρχίζουν καί οἱ ἀναχαιτίσεις στό Αἰγαῖο, παιχνίδια θανάτου, ἀπειλές καί διεκδικήσεις...

Κι ὅμως, πόσο γαλήνια μοιάζουν ὅλα ἀπό ἐδῶ πάνω, πόσο ὄμορφα κι είρηνικά...

Κι ὅλα τά προβλήματα ἀσήμαντα, ὅλα τά ἄγχη μάταια, ὅλες οἱ ἔγνοιες ἀνόητες...

Δοξολογία στά χείλη καί χαρά στήν ψυχή, ἀπό τήν μεγαλοπρέπεια πού άντικρύζουν τά μάτια...

Θεέ μου πόσο γαλάζιο ξόδεψες γιά νά κρυφτεῖς ἀπό πίσω...

Φάνηκε ἡ Μεγαλόνησος, χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στό πέλαγο...

...γῆ τοῦ ξεραμένου λιβαδιοῦ, γῆ τῆς πικραμένης Παναγιᾶς, γῆ τοῦ λίβα, τ' ἄδικου χαμοῦ, τ' ἄγριου καιροῦ, τῶν ἠφαιστείων...

...γῆ τοῦ μύρου, τοῦ χαιρετισμοῦ, Κύπρος τῆς ἀγάπης καί τοῦ ὀνείρου...

Φωτογραφίες: π. Χ.Μ.

(συνεχίζεται...)

πηγή