Η πικρή αλήθεια της ζωής μας αποτυπώνεται πλήρως σ΄ αυτό το ρητό. Πόσα δεν μας σέρνουν κατά τη διάρκεια του βίου μας. Πόσες κακίες, συκοφαντίες, ψέματα πληγώνουν το κορμί μας. Όσο ζούμε, ενοχλούμε με την ύπαρξή μας άλλους ανθρώπους. Τους αναγκάζουμε να αντιδρούν, άδικα ή δίκαια. Δεν δείχνουν οίκτο ακόμα και αν βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση. Το ότι είμαστε εν ζωή τους είναι αρκετό να μας προσφέρουν αγκάθια. Θεωρούν ότι τους κάνουμε κακό, ότι δεν είμαστε όπως θα έπρεπε να είμαστε, ότι μπορούν να μας διορθώσουν. Άλλες φορές γίνεται χωρίς λόγο, από εμπάθεια προς εμάς. Μερικές φορές γίνεται ακούσια, όταν δεν υποψιάζονται ότι κάνουν κακό. Αυτό δείχνει έλλειψη διάκρισης. Δύσκολο πολύ να κατέχεις αυτή την αρετή. Από τους πατέρες θεωρείται η ύψιστη των αρετών.
Πόσες φορές και εμείς οι ίδιοι χωρίς να το θέλουμε η ηθελημένα βομβαρδίζουμε τον συνάνθρωπό μας με το ακατανίκητο όπλο μας, τη γλώσσα μας. Που κοκάλα δεν έχει και κοκάλα τσακίζει κατά το ρητό.
Όταν φύγουμε από αυτή τη μάταια ζωή τότε αλλάζει το τροπάριο, όλοι μας αγαπάνε , πάντα κάναμε το καλό, ποτέ κανείς δεν έχει παράπονο από εμάς(εκτός από μερικές εξαιρέσεις), λυπούνται πολύ που φύγαμε κ.λ.π. Πόσο εύκολο να κλαίεις μετά κλαιόντων, να λυπάσαι τους λυπημένους. Ίσως γιατί επειδή φοβόμαστε το θάνατο και βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του θανόντος και μαλακώνουμε. Αλλά και πόσο δύσκολο είναι να χαίρεσαι στη χαρά του άλλου.
Δικαιολογημένα τα τριαντάφυλλα λοιπόν μετά θάνατον, αλλά και τα αγκάθια προ αυτού.
Αν αυτό συμβαίνει σε εμάς πόσο μάλλον σε άτομα γνωστά, άτομα που είτε το θέλουν είτε όχι βρίσκονται στην επικαιρότητα. Ακόμη περισσότερο, για περίεργο λόγο, τα αγκάθια αυτά εκτοξεύονται ακόμη περισσότερο προς κληρικούς. Κλασικό παράδειγμα στις μέρες μας ο Γέρων Εφραίμ. Άτομο που έχει απασχολήσει κόσμο σε χιλιάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές ώρες, σε άρθρα, συζητήσεις κ.λ.π. Άλλοτε δεχόταν τριαντάφυλλα αλλά τις πλείστες τα αγκάθια μας, επώδυνα και δηλητηριώδη. Αγκάθια από εχθρευόμενα άτομα κατά του προσώπου του, από εχθρούς της εκκλησίας, άτομα που κάποτε ευεργετήθηκαν από αυτόν=07 άτομα που αναζητούν την είδηση για να πουλήσουν αλλά και άτομα που ανήκουν στον κλήρο. Όπως και με το Χριστό, δεν μπορούμε να έχουμε τους πάντες φίλους, δεν γίνεται όλους να τους ευχαριστούμε. Αυτό γίνεται απόλυτο μόνο μετά Θάνατο. Τότε όλοι μας αγαπούν.
Ίσως να συμβαίνει αυτό γιατί υπάρχει μια προκατάληψη με τους ιερείς, πάντα είναι στο στόχαστρο. Όπως και να το δούμε ηγούνται της ενορίας τους, της μητρόπολης, της μονής. Και αναπόδραστα όποιος ηγείται και φέρει και στολή(άρα ξεχωρίζει) είναι εύκολος στόχος. Τα καρποφόρα δέντρα που ξεχωρίζουν πετροβολούνται, αλλά και δέχονται πιο εύκολα τις επιθέσεις του δυνατού ανέμου. Πάντα ό,τι ξεχωρίζει, δέχεται προσβολή. Έτσι και ο γέροντας Εφραίμ, σε άλλους αρέσει η δράση του σε άλλους όχι, άλλους τους σκανδαλίζει άλλους τους εκπλήττει. Αντίδραση ανάλογα με τα βιώματα, με τη ψυχοσύνθεση, με την φιλοσοφία περί εκκλησίας και θρησκείας.
Μερικές φορές και εμείς που ταπεινά βρισκόμαστε στο πλάι του γέροντα αλλά και της μονής Βατοπαιδίου, άθελά μας, λόγω υπερβάλλοντα ζήλου και έλλειψης στοιχειώδους διάκρισης να εκτοξεύσαμε εναντίον του μικρά αγκαθάκια!! Όχι άμεσα, αλλά με τα λόγια μας πιθανόν να ερεθίσαμε «αντίπαλους» της μονής, να προσβάλαμε κρυφούς συμπαραστάτες της μονής. Ίσως με τις πράξεις μας ίσως με τα λόγια μας , ίσως και με τα γραφόμενά μας.
Μόνο όμως από αγάπη, αδιάκριτη!!
Με αγάπη
Νέαρχος Παναγή
Λεμεσός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου